In een column voor De Morgen over de Special Olympics toont Hans Vandeweghe maar weinig respect voor de atleten die nog een hele week het beste van zichzelf geven. Hij schrijft bijvoorbeeld: ‘Zou je ook fan zijn van Kim Gevaert, Kevin De Bruyne en Jean-Michel Saive als ze een verstandelijke beperking zouden hebben?’ Zijn antwoord: ‘Ben je gek?’…

Verder schrijft hij dat hij niet gaat kijken, ook niet professioneel. Het speet hem zeer voor de deelnemers en ze hoefden niet beledigd te zijn, maar volgens Vandeweghe zijn de Games een bezigheidstherapie. Hij vond zelfs gehengel naar aandacht voor de fysiek of verstandelijk minder gefortuneerde medemens, stilaan wat afgezaagd klinken. Hoezeer men ook zijn best doet om ons dat schuldbesef aan te praten, dit zal volgens Vandeweghe in geen eeuwen veranderen.

Ik zal het wel verkeerd interpreteren of uit zijn context rukken, enz. Daar zijn journalisten en politici sterk in als ze een tegenreactie krijggen. Maar wanneer ik Vandeweghe goed begrijp, is het ook in één keer overbodig geworden om aandacht te schenken aan bijvoorbeeld armen in onze maatschappij, de branden in de wereld, ongelijkheid, werklozen, zieken, de steeds groeiende groep zorgbehoevende ouderen en zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Ik kan zo in één lijn verder racen en vinden dat het verhaal van de vakbonden of de ondernemers al zeer lang afgezaagd zijn.

Als voorzitter van Berlin no more walls, hope, peace and freedom all over the world hebben wij aandacht voor muren, in de eerste plaats de fysische, maar ook wat wij noemen de ‘psychische’ enz.

Bovenvermeld artikel van een intellectueel zonder beperkingen is, voor zover ik weet, kwetsend en discriminerend. En ik denk dat de groep mensen over wie het gaat, buitengewoon gevoelig is. Ik ben geen specialist in deze materie maar reageer als mens. En trouwens: iedereen die voor ‘een doel, een zaak’ strijdt, zal aandacht vragen. Dat is toch menselijk?

Een ander artikel in De Standaard op dezelfde dag, van Sarah Vankersschaever, toont veel meer begrip en uitleg wat de mogelijkheden zijn en waarmee moet rekening gehouden worden als men werkt met mensen met een intellectuele beperking. Dit moedigt de atleten, lezers, supporters dan ook meer aan.

En daarom speciaal respect voor Herman, Mathilde, Di Rupo, Groot Hertog Henri van Luxemburg, enz. Beste dank voor jullie aandacht en tijd, vorige zaterdag. Het programma loopt nog tot 20 september.