Klimaatexpert van Greenpeace, Arnaud Collignon, blogt vanuit Cancún.
Vorige week wijdde de krant De Morgen haar voorpagina aan de clash tussen de Vlaamse en de federale milieuminister. Wanneer ik dit schrijf, zijn Joke Schauvliege en Paul Magnette nog steeds aan het ruziën over deze symbolische kwestie: wie van beide ministers zal in naam van de Europese Unie en België spreken op de conferentie van Cancún?
Het conflict speelt zich af tegen een veel belangrijkere achtergrond: wat wordt de Europese doelstelling om de uitstoot van broeikasgassen terug te dringen tegen 2020? Officieel ligt de lat nog steeds op 20 procent minder emissie tegen 2020 (in vergelijking met 1990), zoals de hoofdonderhandelaar van de Europese Commissie maandag nog herhaalde op een persconferentie. Maar in de praktijk lijkt het pad geëffend voor een ambitie van minstens 30 procent minder uitstoot.
Enkel de nieuwe technologieën binnen de energierevolutie lijken in staat om de uitgetelde Europese economie een tweede adem te bezorgen. Maar deze industrie heeft dringend nood aan een duidelijke richting om zich verder te ontwikkelen. Die vaststelling komt niet van Greenpeace. De Europese Commissie zelf heeft de economische voordelen beklemtoond van een doelstelling die op 30 % minder uitstoot mikt: minder afhankelijkheid van dure fossiele brandstoffen, nieuwe banen in de sector van de hernieuwbare energie, een lagere factuur voor de gezondheidszorg. Kortom, de EU heeft geen enkele goede reden om vast te houden aan haar huidige standpunt.
CD&V ligt dwars
In België heeft de meerderheid van de politici dat begrepen. Het Waalse en Brusselse gewest, net als de federale regering scharen zich achter een reductie van 30 %. Ook in het noorden van het land houdt het merendeel van de partijen (N-VA, Open Vld) zijn mond, terwijl andere partijen (SP.A, Groen!) ambitieuzere doelstellingen vragen. Maar het schoentje wringt bij de partij die de meeste klimaatbevoegdheden in handen heeft: CD&V, en zijn milieuminister Joke Schauvliege, houden wanhopig vast aan een reductie van 20 %.
Na de diplomatieke flop in Kopenhagen vorig jaar moeten de Belgische onderhandelaars het Europese klimaatbeleid uit het slop halen en het vertrouwen van de ontwikkelingslanden herstellen. Dat vertrouwen kan worden hersteld door goede wil te tonen in bepaalde sleuteldossiers. Iedereen hier in Cancún houdt de adem in. Zal het gezicht en de stem van de Europese Unie (wie het ook wordt) tijdens de ministeriële conferentie in Cancún voortgaan op de ingeslagen weg, of juist de belangen behartigen van het meest conservatieve deel van de Europese Unie?
