Woensdag 23 mei 2012.

We moesten en zouden van de eigenares van Villa Deleo om 08.00uur ontbijten. En ja hoor. Stipt op tijd stond er een heerlijk ontbijt geserveerd op het terras van de villa, dat ons een prachtig ochtendzicht bood op het strand en de zee. Het lijkt wel of de tijd is blijven stilstaan in en rond de villa maar het heeft iets. Jammer van de vele wolken.
Een tocht met veel wegeniswerken.

Rond 09.00 uur vertrekken we met ons wagentje voor een rit van zo’n 120 km richting het binnenland van Sicilië. Het duurt niet lang voor we omgeleid worden wegens werken. Dit is het begin van de ene omleiding na de andere. Het is hier nog erger dan in België. Maar vooral de wijze waarop de Sicilianen met de auto rijden grenst aan het onwaarschijnlijke. Op snelheid staan hier blijkbaar geen grenzen en voorbijsteken over een volle witte lijn is hier de gewoonte. Hoewel er overal aangegeven staat dat er controles zijn merken we er weinig of niets van.

Villa Romana del Casale.

Hier liggen schitterende mozaïekvloeren uit de oudheid die vermoedelijk gemaakt zijn door Noord-Afrikaanse kunstenaars. Aan een groot deel van de opgravingen wordt nog elke dag gewerkt. Via een soort van balkons kan je deze werken volgen. De “Villa” zoals ze hier genoemd worden is Unesco Werelderfgoed. Het is de moeite waard om te bezoeken ook al krijgen we lang niet alle mozaïeken te zien.

Hier worden horden toeristen afgezet en heel der busladingen gedropt. 10 Tallen kraampjes met de meest verschrikkelijke souvernirs ontsieren hier de omgeving maar iedereen tracht een graantje mee te pikken van het toerisme.

Villa Delle Meraviglie.

Aan de overkant van de vallei stelt Eno Cammarata in een oude villa zijn eigen collectie kunst- en gebruiksvoorwerpen tentoon. Volgens onze 100 % gids een aanrader. Na lang zoeken vinden we de villa die van buitenaf zeer fraai oogt. De tentoonstelling binnen is volgens ons echter een teleurstelling van formaat. Veel te veel voorwerpen op elkaar gepakt die op een wel heel onverzorgde en chaotische wijze tentoongesteld zijn en daarvoor moesten we bovendien acht Euro ophoesten. Jammer, maar we beseffen dat niet alles een hoogtepunt kan zijn.

Piazza Armerina.

Dan maar naar het centrum van het oude Piazza Armerina. Zonder veel verwachtingen kuieren we rond in de stad gelegen op een heuvel. De Duomo toornt hoog boven de stad uit en in de kronkelstraatjes er naar toe ontdekken we nog tientallen andere mooie kerken, kloosters en palazzi. Het bezoek aan dit oude centrum overtreft onze stoutste verwachtingen. Jammer dat regenvlagen meermaals roet in het eten gooien. Het is de minst mooie dag tot heden. Het is koud en er staat een gure wind.
Plots staan we voor een gebouw dat blijkbaar een Jezuïetenklooster is geweest. Het is nu een bibliotheek voor oude geschriften. Een doofstomme zaalwachter nodigt ons uit binnen te komen. Hij doet teken dat we rustig mogen rondkijken en foto’s nemen. Dit is een echt pareltje. Dit zijn de mooi meegenomen momenten waar we zo graag naar uitkijken en doet ons de vorige tegenvaller helemaal vergeten. In ruil voor de gastvrijheid wil de man en zijn twee companen met mij op de foto wat we hen dan ook graag gunnen. Blijkbaar is deze man blij dat hij vandaag iemand heeft gezien in zijn mooie bibliotheek vol ouder geschriften, perkamenten en fresco’s. Het palfond van de bibliotheek is helemaal in handgemaakt pleisterwerk. Schitterend schoon!

Na het klimmen van verschillende treden komen we boven op een plein waar de Duomo staat. Weeral een prachtige grote kerk in een kleine stad. Je ziet dat deze kerk gebouwd is in verschillende periodes door verschillende volkeren. Jammer genoeg kunnen we niet binnen. De wind waait guur rond de kerk en doet ons denken aan het “waaigat” rond de St- Gummaruskerk in Lier.

Een zoveelste regenvlaag doet ons echter terugkeren naar de auto en we beslissen dan maar naar onze volgende overnachtingsplaats te rijden. Na een half uurtje kronkelen over berg en dal komen we aan bij Agriturismo II Drago. Het is een vrij groot domein dat zowel een hotel, appertementen, camping als manege omvat en gelegen op een heuvel met een prachtig uitzicht. We zijn blijkbaar de enige gasten. Vanvond kunnen we hier iets eten en we zijn blij dat we niet meer met de auto op stap moeten. We zouden mogelijk de weg op het onverlichte baantje niet meer terug vinden.

Het wordt verder een rustige late namiddag en avond gevuld met foto’s op de computer zetten, de volgende dagen voorbereiden, een boek lezen en nog een filmpje kijken terwijl de regen met bakken uit de hemel valt. We zitten nochtans niet België dacht we. Blijkbaar moeten we wachten tot zondag op beter weer zegt de vriendelijke receptioniste die behoorlijk Frans kan.

Het zou echter kunnen dat het aan de kust beter is, zegt ze ons nog geruststellend, want daar gaan we morgen terug naar toe.