Voor alle duidelijkheid: de Brusselse Vlamingen of Vlaamse Brusselaars betalen mee voor de Vlaamse gemeenschapsmiddelen in Brussel en in de meerkost van elke stad in het Vlaamse gewest. Er bestaat niet zoiets als een godsgeschenk vanuit Vlaanderen:
De steden in Vlaanderen nemen door hun sociale noden en met hun uitgebreide dienstverlening (van kinderopvang tot bejaardentehuis) taken en capaciteit over van het omliggend gebied. Daarom is er een bijkomende financiering voor de Vlaamse centrumsteden. Dat extra geld voor de uitbouw van de centrumfunctie is in solidariteit allicht goed besteed binnen het Vlaams gewest.
Het hoofdstedelijk gewest heeft een gelijkaardige centrumfunctie voor Vlaams-Brabant (maar bv ook Oost-Vlaanderen) en Waals-Brabant. Dit los van de hoofdstedelijke en internationale functies met tewerkstelling voor gans het land. Als er in Brussel door de Vlaamse Gemeenschap geïnvesteerd wordt in capaciteitsuitbreiding van gemeenschapsvoorzieningen is dat geen soortement solidariteit vanuit het Vlaams gewest voor de Brusselaars, maar een analoge tegemoetkoming voor de bestaande noden in deze stad. Dat deze reguliere financiering nooit volledig is zorgt voor een netto-last voor de Brusselaar. Zonder mogelijke solidariteit vanuit een hinterland, zoals in het Vlaamse gewest: zo krijgen Antwerpen en Gent vandaag 42% van de middelen van het Vlaams Gemeentefonds terwijl er minder dan 12% van de bevolking woont.
Mocht bv. de CD&V gelijk krijgen dat de centrumfunctie in Vlaanderen te zwaar gefinancierd wordt, dan zou het aandeel van de reguliere financiering binnen de Vlaamse begroting kunnen stijgen met inbegrip van Brusselse N-voorzieningen.
De fiscale capaciteit gecreëerd in Brussel voor België en haar deelstaten is vooral economisch natuurlijk. Maar dan zitten we bij de federale Financieringswet die niet de vennootschapsbelasting of BTW-opbrengst toewijst aan de regio’s, maar een financiering voorziet die hoofdzakelijk gebaseerd is op de voor Brussel zwakke personenbelasting.
Eigen kind, schoonste kind?
De N-VA moet beseffen dat we er als N-Brusselaar belang bij hebben om goed met de Franstaligen en anderstaligen overeen te komen. Gelukkig maar voor deze boeiende maar ook ingewikkelde stad. Brussel is zo veel meer dan de optelsom van Nederlandstalig en Franstalig. En het wezenlijk belang van twee- of meertalige initiatieven kan in een partijstandpunt over Brussel niet ontbreken.
In de reclamewereld weet men dat je geen tshirt verkoopt, maar wel een logo op een tshirt. Die publiciteit wordt dan netjes in de aankoopprijs verrekend door de producent. Voor kledij is die kost meestal groter dan de kosten verbonden aan de aanmaak zelf… Gelukkig zijn we niet verplicht om een Delvaux handtas te kopen waarvan de aanmaak (=kwaliteit product) voor 5% in de verkoopsprijs zit. Alles in verhouding graag, tegen de verdere vermarkting of ideologisering in.
De herhaalde vaststelling van de OESO in haar publicaties dat de integratie van allochtonen in Vlaanderen op school, in de woningmarkt en in de arbeidsmarkt achterop hinkt (in vergelijking met onze buurlanden en internationaal), los je niet op door het bijwerken van het extern imago en haar eventuele oorzaken, wel door interne vernieuwing en kwaliteitsontwikkeling.
