“Gisteren, kort na de middag, is het alarm afgegaan. We zagen dat er beweging was aan onze ramen. Enkele minuten later zijn twee gemaskerde individuen binnengebroken. We zagen hen goed op de beveiligngscamera’s. En dan deden ze hun shopping. Wat me erg shockeert, is dat die gasten gewoon binnendringen en kunnen stelen. Ze hebben een bivakmuts op. Dat gevoel van straffeloosheid shockeert me echt. Ik ben erg geshockeerd en beschaamd. Ik ben ook echt ongerust. Erg ongerust om te zien wat er allemaal in Parijs gebeurt. Dit is Parijs niet, Dit is Frankrijk niet. Maar enkele individuen slagen erin ons land een bedroevend imago te geven.”

 Dit is het relaas van, Alexandra Groussard, de uitbaatster van de souvenir shop ‘Laure Selignac’ op de avenue Friedland in Parijs. Je kan er al voor 215,00€ een porseleinen ‘assiette plate Marie-Antoinette’ uit de uitgebreide ‘collection Marie-Antoinette’ kopen want deze laatste had wel nog wat andere porseleinen spulletjes nemen u en ik voor het gemak aan. Waarschijnlijk wel alleen verkrijgbaar in setjes vanaf 12 stuks voor de beginnende presidentsvrouw of opkomend bedrijfsleidster en vermoedelijk geleverd met een gratis rieten mandje voor het broodje, dezer dagen uiteraard exclusief bijhorende guillotine.

De aankoop van madame Brigitte du Macron

Dat heel wat gele hesjes, in dat mandje het hoofd van Marie-Antoinette zagen liggen kan misschien hebben bijgedragen tot het geweld dat zich heeft voorgedaan zaterdag jl. in deze shop al ben ik daar niet zeker van. Het kan ook de porseleinen aankoop van madame Brigitte du Macron geweest zijn die liever niet de soep lebberde uit de kom waar Jacques Chirac al met zijn neus en wie weet wat nog allemaal al had ingezeten. De betogers daarentegen hadden dan wel eerst even de rekening mogen maken. Volgens het Élysée zelf, en wie zou dat durven in twijfel trekken, zou er een bestelling van 900 porseleinen eetborden en nog eens een 300-tal broodbordjes zijn besteld. In deze shop heb je dat a rato van 215,00/stuk al bij mekaar voor een goeie 258.000,00 €. De keuze van Brigitte zou echter het dubbele gekost hebben. Bon, die vitrine is dus voor niets in de prak geklopt. Deze zaak had daar niets mee te maken.

Er zijn grenzen!

Nu, laat mij eerst even verduidelijken. Het is mijn persoonlijke mening dat er bij betogingen wel grenzen zijn. Toen ik de eerste actiedag de gele hesjes in Parijs zag keerden ze zich zonder veel omwegen tegen het Élysée en tegen de politievoertuigen die hen verhinderden daar heen te gaan. Goed zo dacht ik bij mezelf, het protest is immers gericht tegen deze president. Je doet er dan ook goed aan om rechtstreeks met hem de confrontatie aan te gaan maar toen een veel grotere groep Fransen bij het zien van dit protest tot het besef kwamen dat ze in dit leven van weinig tel waren voor het elitaire Parijse gezelschap begon de soep blijkbaar over te koken.

Ik heb er moeite mee dat al het geweld dat vandaag te zien is alleen aan enkele heethoofden of zelfs aan organisaties die teren op geweld te wijten zou zijn. De woede zit volgens mij diep van binnen en valt niet te koelen met een intrekking van één of enkele heffingen op energie.

Hier gaat het over.

We weten het allemaal waar het om draait. Het draait rond de arrogantie van dezen die steeds rijker worden, hierin gesteund door de politici die we nochtans zelf gekozen hebben, omdat er geen of te weinig andere zijn?

De verbazing van wie niet te lijden heeft, ook van mezelf dus is groot wanneer armoede en ellende zich, zoals in het geval van de gele hesjes, gratuite aanbiedt aan de voordeur.

En zo is het verhaal dat Mevr. Groussard, zaakvoerster van de porseleinenwinkel vertelt bijna vanzelfsprekend ook het verhaal van al die mensen die dagdagelijks een tegennatuurlijke job uitoefenen voor weinig of geen centen. Die dromen van een ver land maar aan hun machine of bureau gekluisterd zitten om het einde van de maand te halen.

Ranzige maatregelen, 40 jaar lang al, onder het alziend oog van de socialisten.

Ook deze mensen zijn geshockeerd dat politici zomaar in hun luttele inkomsten kunnen ingrijpen en kunnen stelen, want dat de pensioenplannen die we in de westerse wereld zien opduiken samen met de verlaging van de vennootschapsbelasting en zovele andere maatregelen wel degelijk diefstal zijn kan men nog moeilijk weerleggen. Een gevoel van straffeloosheid leeft bij elke rechtgeaarde burger, zeker wanneer die vaststelt dat bankiers ons in het gezicht uitlachen en nooit veroordeeld zijn geweest voor hun misdaden. Fortis voorzitter Maurice Lippens moedigde in de uitzending van Terzake in 2008 nog beleggers aan om aandelen te kopen terwijl hij wist dat ze de dag erna al een groot deel van hun waarde zouden verliezen. Maurice Lippens heeft geen dag in de gevangenis gezeten, heeft zelfs geen uitleg moeten geven en nam een paar dagen erna bij Fortis en een tijdje later bij Belgacom ontslag, reden: persoonlijke en gezondheidsredenen. Een beetje ziekjes zeg maar. Hierna opmerkend dat hij in feite niet zoveel van bankieren afwist.

Het meest ongerust én woedend omdat ik door de arrogantie van politici en menig ondernemer, het geluk van mijn kinderen door de neus geboord zie.

Ongerustheid tenslotte is blijkbaar zowel bij Mevr. Groussard als bij de rest van de goedmenende burger een probleem. Erg ongerust om te zien wat er allemaal in de wereld gebeurt. Het is slechts een luttele 1% die er in slaagt onze samenleving een bedroevend imago te geven. De rest zijn meelopers. Die kunnen het mits het toepassen van strenge maatregelen nog afleren. Maar nog het meest woedend omdat ik mijn kinderen hun leven door de neus geboord zie. Ranzige maatregelen onder het alziend oog van de socialisten die nu al 40 jaar de slippendragers van het neoliberalisme zijn.

HAAL ONZE POLITICI UIT HUN HANGMAT!

Hoog tijd dus dat we politici en ondernemers uit hun hangmat halen. Ik heb in de wagen wel ergens een geel hesje liggen, bedoelt om op te vallen wanneer ik langs de weg sta met pech. Je weet maar nooit dat ook ik het straks weleens voor andere doeleinden kan gebruiken. Het moet tenslotte een beetje vooruitgaan want vergeet niet, mensen zijn breekbaar, net als porselein.