De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Persoonlijke steunbetuiging aan Rood!
Antwerpen, SP.A, Erik De Bruyn, PVDA+, SP.A Rood -

Persoonlijke steunbetuiging aan Rood!

woensdag 27 april 2011 12:50
Spread the love

Na jarenlange inzet heeft Deurnenaar Erik De Bruyn de deur gesloten achter zijn SP.A-lidmaatschap. Het moet pijn gedaan hebben. Niet alleen heeft de partij hem in al die tijd na aan het hart gelegen, er zijn energie en ziel in gestoken, de naam van SP.A fier uitgedragen… Maar de liefde was niet wederzijds. Meteen begrijp ik ook hoe de SP.A in de afgelopen jaren vele harten heeft gebroken. Harten van mensen die écht het beste voor hadden met de partij en alleen maar wilden dat hun stem gehoord zou worden, dat ze het gevoel zouden hebben de partij mee vorm te geven.

Meteen begrijp ik ook hoe de SP.A in de afgelopen jaren vele harten heeft gebroken. Harten van mensen die écht het beste voor hadden met de partij…

Ik heb de beginperiode van SP.A Rood actief meegemaakt en eraan meegewerkt. Ik voel nog steeds hoe noodzakelijk de tendensbeweging, die pleitte voor verlinksing en democratisering, in de periode na het generatiepact was. En eigenlijk zelfs ervoor ook. Een partij die zichzelf socialistisch, progressief en volks noemt moet tendensen aankunnen… te allen tijde. (De term ‘socialistisch’ schudt de partijtop echter meer en meer van zich af.)

Erik De Bruyn en SP.A Rood hebben alleen maar nobele bedoelingen gehad, maar hebben nu vooral de lelijke zweer blootgelegd die SP.A geworden is…

SP.A speelt niet meer mee

Eigenlijk wordt het al duidelijk als we het nieuws volgen; sinds het uitbreken van de financiële crisis, de Arabische revoluties, de schandelijke beslissingen van Electrabel hebben we verschrikkelijk weinig bemoedigends gehoord van de SP.A; de media hebben geen aandacht meer voor de partij, de mensen hebben hun interesse in de partij verloren. Met andere woorden, SP.A speelt gewoon niet meer mee. Alleen Vande Lanotte heeft de SP.A nog even opnieuw op de mediakaart kunnen zetten. Voor de rest is het huilen met de pet bij de vaststelling hoe de SP.A voor het gros van de grote, actuele problemen geen deftig antwoord heeft.

Rood! moet op termijn een échte politieke factor worden, die weegt op de ‘harde’ politieke thema’s…

Ik vind het de verbeelding tartend hoe de SP.A-notabelen nog steeds in hun eigen gelijk blijven geloven (dat de partij het wél goed doet, dat ze nóg meer naar het centrum moet opschuiven, …) en dat de partij ondertussen goede mensen blijft verliezen en ook bij verkiezingen blijft afbrokkelen. Het is zonder meer triest hoe Bruno Tobback de hele bestaansredenen en inzet van SP.A Roders binnen de partij afdoet als een persoonlijke vete tussen Erik De Bruyn en Caroline Gennez. Alsof het daarover zou gaan. Ik heb Tobback nog nooit zo zielig, opzettelijk én te kwader trouw de bal mis zien slaan.

Eigenlijk geldt de blijvende crisis binnen de SP.A voor zo goed als alle sociaaldemocratische partijen in Europa. Ze willen allen tot het centrum, het establishment behoren, in een tijd dat mensen net deze traditionele recepten voor problemen die blijkbaar niet opgelost geraken afstraffen, verkiezing na verkiezing na verkiezing. In hun zoektocht naar échte alternatieven zwenken mensen van links naar rechts, zoals we bijvoorbeeld in Nederland en Duitsland de afgelopen jaren duidelijk hebben kunnen zien. Hoe je dan kunt blijven volhouden dat ‘de mensen te rechts zijn en we naar rechts moeten opschuiven om opnieuw aan die verloren gegane stemmen te geraken’ getuigt van een machtsgeil kortetermijndenken dat mij echt van mijn stoel doet vallen.

Vertrouwen in de beslissing

Wat is dan het alternatief? Het antwoord is niet eenvoudig. Maar ik denk wel dat SP.A Rood tot hiertoe een zo goed als vlekkeloos parcours heeft gelopen; ten minste: voor wat de doelstellingen van het project waren. PVDA+ heeft zijn eigen project, en aanhoudende uitnodigingen aan het adres van SP.A Rood om in die eerste jaren af te scheuren en SP.A Rood in de PVDA+ te doen opgaan zou een foute beslissing zijn geweest. SP.A Rood heeft gedaan wat het gezegd heeft te willen doen. Maar als het niet lukt, is een kritische reflectie noodzakelijk. Die reflectie heeft Erik De Bruyn met SP.A Rood nu gemaakt… op een tijd dat zij aanvoelden dat het moest gebeuren. We moeten vertrouwen hebben dat die moment de juiste moment is.

Rood! moet een beweging vormen die breed links en volks is, en met een stevig wetenschappelijk socialistische ruggengraat voor de 21ste eeuw…

Ik ben heel blij dat SP.A Rood ervoor gekozen heeft om zichzelf te meten aan Die Linke in Duitsland en de SP in Nederland. Er is inderdaad nog ruimte zat ter linkerzijde om een nieuwe beweging op te richten. Die nieuwe beweging kán uiteraard niet de SP.A zijn, en ook niet de PVDA+. Ze moet nieuw zijn, met een nieuwe naam, een nieuw logo, een nieuwe vlag. En ze moet geschraagd worden op eigen waarden en principes. Rood! heeft alvast de ambitie én voor zover ik weet de talenten om deze nieuwe beweging te worden.

Wat Rood! moet worden…

Rood! moet een echt antwoord formuleren op de rechtse en nationalistische taal die gesproken wordt in de media en de politieke toplagen. Ze mag niet zoals de PVDA+ en al die andere kleinlinkse initiatieven vastzitten in het moeras van het verleden of tot in den treure geïdentificeerd worden met termen die scheldwoorden zijn geworden, niettegenstaande hun goede programma’s en capabele mensen.

Rood! moet op termijn een échte politieke factor worden, die weegt op de ‘harde’ politieke thema’s: economie, onderwijs, bestuur, financiën, en niet, zoals Groen en SP.A, hun rol als linkse partijen (te veel) gereduceerd zien tot de ‘zachte’ thema’s, zoals cultuur en de multiculturele samenleving.

Mensen moeten in verkiezingstijd een breed, open, valabel socialistisch programma onder hun neuzen geschoven kunnen krijgen, dat een sluitend mens- en wereldbeeld voorstelt, dat een alternatief is op wat liberalen, conservatieven en nationalisten ons voorhouden. Een programma dat iets zegt over hoe wij met rijkdom omgaan, met armoede, met economische machtsverhoudingen, met democratie.

Kiesdrempels en pleidooien van SP.A-kopstukken ten spijt, is er voor deze boodschap zéker ruimte meer dan genoeg ruimte.

Eigenlijk geldt de blijvende crisis binnen de SP.A voor zo goed als alle sociaaldemocratische partijen in Europa. Ze willen alleen tot het centrum, het establishment behoren, in een tijd dat mensen net deze traditionele recepten voor problemen die blijkbaar niet opgelost geraken afstraffen…

Rood! moet een beweging vormen die breed links en volks is, en met een stevig wetenschappelijk socialistische ruggengraat voor de 21ste eeuw om de economische en maatschappelijke scheeftrekkingen te beschrijven, te kaderen en recht te trekken. Democratie, gelijkheid, gelijkwaardigheid en solidariteit zijn begrippen die deze beweging elke dag moet uitademen en helpen realiseren.

Rood! moet en zal een bewegig worden van een voor mensen die de bestaande recepten beu zijn en het lot van zichzelf, hun naasten, toekomstige generaties én de natuur willen verbeterd zien! Rood is – nu, meer dan ooit – troef!

take down
the paywall
steun ons nu!