Voor mijn eindwerk over (kans)armoede wil ik meer bepaald onderzoeken hoe jongeren (12 tot 18 jaar) dit ervaren… Hoe is het om in contact te komen met de hulpverlening… IS het wel hulpverlening? Hoeveel hebben jullie daarin te zeggen? Wat zijn jullie angsten/dromen? Wat zouden JULLIE willen veranderen moest dat kunnen? Wat willen jullie anders zien? Wordt er genoeg rekening gehouden met jongeren? Hoe ervaren jullie een leven in (kans)armoede? Hoe is jullie relatie met jongeren die dit probleem niet kennen? Wat ervaren jullie op praktisch vlak dag-in-dag-uit?

Kortom: ik wil (uiteraard anoniem) verhalen bundelen tot een boekje dat ik wil uitgeven zodat jongeren, die misschien niet weten waar naartoe met hun problemen, zien dat ze niet alleen staan en op die manier steun kunnen vinden. 

De nood is groot en de jeugd heeft een stem die moet worden gehoord! Deel gerust jullie ervaringen op deze blog. Laat je stem horen! Dat is de enige manier om duidelijk te maken aan het beleid wat waar moet worden veranderd… Armoede moet de wereld worden uitgeholpen!

Alvast bedankt en ik ben als jullie dat willen persoonlijk te contacteren na een berichtje.

Kristin