Aflevering vier, seizoen 11 van Temptation Island. Eerlijk gezegd, ik had het al veel eerder moeten doen. Toch vond iets in mij de breinloze tv show amuserend genoeg om af en toe naar te kijken. Het was puur vermaak om te zien hoe koppels denken dat dit een relatietest is. Ik bedoel, elke kijker weet het. Het loopt fout af. Waar blijven ze die koppels toch halen. Maar goed, dat is een hele andere kwestie: ieder zijn ding. Het was een van mijn meest secret pleasures, want welke persoon die zichzelf een feminist noemt kijkt naar Temptation Island? Ik dus. Tot nu dan.

De uitspraak van een van de mannelijke “verleiders” was voor mij de druppel. “Je bent lekkerder dan haar vriend, je bent groter dan haar vriend. En je hebt een grotere lul dan haar vriend. Ze zal twee dagen niet meer kunnen lopen”, zei hij. De ontwakende feminist in mij walgde bij het horen van deze uitspraak.

De vriend van het meisje was woedend bij het horen van deze uitspraak tijdens het kampvuur. Wat ik me afvraag is of hij even kwaad was geweest als het niet zijn vriendin was. De reactie van de vriend in kwestie werd ook al op verschillende websites belicht. Steeds met de nadruk dat hij kwaad werd. Waar is de ontzetting, de verontwaardiging en de afkeuring van de opmerking op zich? Zat nu niemand net zoals mij met fysieke walging te kijken?

En nee, voor het geval u denkt: “Hier is weer een vrouw die een man veroordeelt voor 1 onschuldige uitspraak”: het is niet mijn doel om elke man die een seksistische opmerking maakt aan de schandpaal te nagelen. Maar echt onschuldig is deze uitspraak niet. Het herleidt vrouwen tot seksuele objecten. En ja, dit mag dan de zoveelste tekst zijn over dit onderwerp. Er is duidelijk nog nood aan om deze seksualisering en objectivering aan te kaarten. Want de vrouw mag het weer eens aanhoren. Ik ben die uitspraken zo beu, wansmakelijk zijn ze. Alsof wij wezens zonder eigen wil zijn en wachten tot een grote gespierde man langskomt om eens goed ‘gepakt’ te worden. Denigrerend gewoon. Het ergste is dat deze uitspraken schering en inslag zijn op tv, muziek clips…

Zo’n uitspraken bestaan ook niet eens over jongens. Het gaat altijd over vrouwen die verlangen naar mannen of mannen die vrouwen eens zullen laten voelen wat seks is. Tot ze niet meer kunnen lopen blijkbaar. Deze uitspraken beïnvloeden hoe vrouwen en meisjes zichzelf zien en hoe jongens en mannen naar hun kijken. Kan een man dan niet verlangen naar een vrouw? Kan hij niet liefdevol en respectvol hunkeren? Kan een vrouw op haar beurt niet op een empowerende manier verlangen naar een man? Zonder dat dit de mannelijkheid van de man ondermijnt? Om dan nog maar te zwijgen over mannen die verlangen naar mannen en vrouwen naar vrouwen, die krijgen al helemaal geen plaats in Temptation Island.

Wat is Temptation Island nu echt? Een relatietest? Laat me niet lachen. Het is een vleeskeuring van zowel mannen als vrouwen. Het herleidt beide tot seksuele objecten. Dit komt dan op tv, duizenden Vlamingen kijken elke week naar deze vleeskeuring. En dus wordt op een – misschien onbewuste en onbedoelde – manier de boodschap gegeven dat deze opmerkingen, deze manier van kijken naar mensen oké is. Vinden wij het als maatschappij aanvaardbaar dat er zo’n opmerking gemaakt wordt ten opzichte van een vrouw?  Is dit hoe wij vrouwen willen behandelen? Is dit hoe wij als vrouw behandeld willen worden? Ik alleszins niet. Wat mij betreft mag de kerel in kwestie aan de vrouw én aan de kijkers zijn verontschuldigingen aanbieden.

Desondanks werkt het concept van Temptation Island. De kijkcijfers spreken voor zich. Met elke kijker bevestigen we dat we als maatschappij dergelijke uitspraken en objectivering aanvaardbaar vinden. Al moet ik niet spreken, ik keek ook. Dit betekent niet dat we geen grens kunnen trekken. En mijn grens als feminist, als vrouw maar bovenal als persoon ligt hier. Geen Temptation Island meer voor mij.