“The end has come”, zei koning Theoden met een stem rauw van emotie, toen hij wist dat Midden-Aarde op het punt stond vernietigd te worden door de monsterlijke Sauron.

Soortgelijke geluiden weergalmden zondag door België toen de droom van N-VA voor veel inwoners een nachtmerrie werd. Vooral in de provincie Antwerpen ontplofte de Gele Golf als een clusterbom waarvan de scherven diepe wonden sloegen bij de bestaande coalities. Met 10% verlies kreeg vooral de Stadslijst van Patrick Janssens zware klappen te verduren. Al het ‘t stad is van iedereen ten spijt, Janssens en zijn ploeg kregen het hoofddoekenverbod als een boemerang in het gezicht. De moslimgemeenschap koos resoluut voor PVDA+ en Groen en zond daarmee een sterk links signaal uit.

Maar aan deze zoete overwinning hing een donker randje, want de vermaledijde Stadslijst werd ingeruild door de N-VA, een partij die de voorbije jaren erg flink samenwerkte met de coalitie van Janssens. Voor velen werd de pest ingeruild voor iets dat nog veel erger is.

Een zwart gat?

Dat de hijab belangrijk is voor veel moslima’s staat buiten kijf. Maar uiteindelijk heeft dit aspect een beperkte rol gespeeld. Problemen zoals werkloosheid en discriminatie woekeren al jaren in ‘t stad en hebben het zwarte gat achter de stralende A helpen groeien. Niet enkel bij de moslimgemeenschap, maar voor de andere Antwerpenaren waarvoor de stralende A nooit geschenen heeft. Had Patrick Janssens deze problemen kunnen oplossen met een extra legislatuur? Misschien wel, maar twee derde van de Antwerpenaren geloofde er alleszins niet meer in.

Een deel van het malcontente electoraat koos ervoor de oppositie te steunen, terwijl 38% van de Antwerpenaren de N-VA volgde in haar kracht van verandering. Een slogan die de voorbije maanden overal te zien en te horen was, maar waar we nu pas met zekerheid de betekenis van kennen: België moet fundamenteel veranderen. Door lokaal te verankeren, hoopt N-VA bij de burger legitimiteit te verkrijgen voor deze eis.

Waar de onafhankelijkheid van Vlaanderen veel belgicisten angst inboezemt, zijn veel Belgen ook als de dood voor een radicale verrechtsing van Vlaanderen. Terecht, want met de massale emigratie van het Vlaams Belang naar de N-VA lijkt racisme mainstream te worden. Zowel mandatarissen als kiezers van het Vlaams Belang vonden makkelijk hun weg naar de N-VA en zullen ongetwijfeld de lijn van de partij de komende jaren bepalen.

Eloquent

De Vlamingen, maar vooral de Antwerpenaren, gaan onzekere tijden tegemoet. Lust de burgemeester de koekenstad echt graag of zal hij haar binnen twee jaar de rug toekeren? Het is naast de nationaliteit van Fez uit ‘That 70’s Show’ een van de best bewaarde geheimen in de wereld.

Politici genieten sowieso niet veel vertrouwen van me, maar Bart De Wever wantrouw ik helemaal. Dankzij zijn ongeëvenaarde eloquentie is hij er de voorbije jaren in geslaagd alle kritiek meesterlijk te riposteren waardoor hij een zeker aura van onoverwinnelijkheid heeft. Veel Vlamingen willen dit ook graag geloven. De problemen in België en in de rest van de wereld blijven zich maar opstapelen en in zo’n barre tijden is een partij als N-VA juist wat ze willen zien.

Ik geloof er niet in omdat de nationalistische partij in alle gemeenten het beleid van de andere partijen waarschijnlijk verder zal uitvoeren. Uiteraard met lokale nuances, maar ik verwacht mij niet aan de revolutionaire verandering waar de N-VA gewag van maakt.

Maar als meerderheid in ontzettend veel Vlaamse gemeenten, zal N-VA de komende zes jaar een rechtser beleid voeren. Geïnspireerd door wat er op hogere niveaus wordt beslist, zullen GAS-boetes en bewakingscamera’s meer en meer deel uitmaken van de samenleving. In Antwerpen zelf zweerde Bart De Wever een ‘war on drugs’ uit te voeren. Iets waar ze in Zuid-Amerika, het ‘drugsbastion van de wereld’, van zijn afgestapt.

En nu?

Ik woon misschien zelf niet in Antwerpen, maar als dagelijkse bezoeker ligt de mooiste stad van ‘t land me erg nauw aan het hart. De verkiezingsuitslag stemt me dan ook teleurgesteld. Vooral omdat de echte problemen niet zullen aangepakt worden. De Stadslijst en N-VA waren ondanks hun tegenstellingen in de media op veel vlakken twee handen op een buik. Dit is anderzijds ook een beetje geruststellend. De kans bestaat dus dat veel goede projecten onder het nieuwe stadsbestuur niet zullen moeten sneuvelen. Het zal allemaal afhangen van wie de postjes mag invullen.

Als iemand wiens nonkel zaliger leider van het Antwerpse verzet was, ben ik me als geen andere persoon bewust van de gevaren van extreemrechts. De N-VA heeft het kiespubliek van het Vlaams Belang verzwolgen en dat is het enige dat me echt angst inboezemt. De reden waarom ik mij nog niet heb aangesloten bij de Witte Brigade is simpelweg omdat er amper iets te analyseren valt.

Hoewel ik geen enkele (extreme) politieke ideologie genegen ben, ben ik blij dat PVDA+ en Groen de komende zes jaar verweer zullen bieden. Als N-VA het de komende jaren verpest, dan wordt het genadeloos door onze prachtige democratie weggebonjourd.

Als die dan nog bestaat. Indien onze ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt, zal het verzet terug uit haar assen verrijzen. Blijf wakker, beste Vlamingen!

© 2012 – StampMedia – Vince Buyssens