Als het in een simplistische voorstelling waar zou zijn dat de Parti socialiste en nu ook de Vlaamse CD&V  een gemakkelijke prooi ziet in de allochtone gemeenschappen, dan geldt evenzeer dat wie onvoldoende aansluiting zoekt bij de nieuwe gemeenschappen een grote verantwoordelijkheid draagt bij een dualisering van de publieke opinie. De ontwikkeling van de publieke opinie in al haar diverse vormen vraagt, naast duidelijke uitgangspunten over de gemeenschappelijke basiswaarden voor onze samenleving, inderdaad een voldoende betrokkenheid die een versterking van de interne dynamieken bij elke gemeenschap en groep beoogt. Wie in deze context strategisch enkel het beeld van een ‘retrograde PS’ of een ‘zichzelf verloochenende Christendemocratie’ gebruikt, stelt zich open voor vragen bij het eigen engagement en bij de representativiteit van de eigen doelgroepenwerking. De kwaliteit van een politieke democratie gaat veel ruimer dan de beslissingen van de bestuursmeerderheid. Ze wordt evenzeer bepaald door de wijze waarop ze omgaat met de politieke oppositie. Representativiteit in het beleid is een werkwoord.

Onze samenleving kreunt inderdaad onder een appèl aan de eigen identiteit die op een onversneden manier dient beleden. Wie openheid niet beperkt tot een exogene vorm van sympathie voor het andere, maar ook de empowerment van elke maatschappelijke visie of levensbeschouwelijk engagement wil versterken, wordt te vaak, te gemakkelijk als een soort van collaborateur weggezet.

Natuurlijk behandelt de CD&V de Moslimgemeenschap vanuit een eigen Christelijk standpunt. Voor de N-VA Staatssecretaris en haar achterban behandelt de CD&V hen als “kiesvee”. De terminologie wijst op een verwijtende toon: zou men hengelen naar hun stem zonder zich rekenschap te geven van hun eigenheid? Hen dus misbruiken? Of misschien moet de redenering wel omgekeerd en ondergaan de Moslims dit alles veel te toegeeflijk als “kiesvee”?

Het Katholieke onderwijsnet wil voortaan optreden als gastheer voor deze allochtone gemeenschap. Tegen de zin van weldenkend conservatief Vlaanderen.
Moslims zijn welkom in het gesubsidieerd Vrij Onderwijs. Anders dan in het GO! onderwijs evenwel.
In het Gemeenschapsonderwijs wordt elk kind vanuit zijn/haar achtergrond als een meerwaarde voor de open schoolgemeenschap gestimuleerd.
In het katholieke onderwijsnet zijn moslims welkom als een soort ‘gastscholieren’. Het actief pluralistisch concept van het Gemeenschapsonderwijs wordt door Lieven Bouve en Rik Torfs afgedaan als een onnatuurlijk aangevoelde ‘neutraliteit’ die van bovenaf aan de scholieren wordt opgelegd.
Waar het GO!-onderwijs met Raymonda Verdyck uitgaat van een stimulerende meerwaarde van elke schakel in het pluralistisch wereldbeeld, rekent het Vrij Onderwijs op de ontvoogdende kracht van het Katholiek wereldbeeld dat in haar eigenste elan ook andere gemeenschappen kan meenemen op de weg naar ontvoogding.

Of het recente dialoogconcept van Lieven Boeve voor het Vrije net de discussie tussen de conservatieve en de christendemocratische krachten binnen de Katholieke gemeenschap zal overleven, is vandaag onduidelijk.
Hoe kan de N-VA tezelfdertijd de Latijnse laïcité in bv. het hoofddoekendebat verdedigen en anderzijds de relatieve openheid binnen het Vrij Onderwijs als een verraad aan de kaak stellen?
Of wijst deze tegenstelling erop dat dit opvrijen van de laïcité vooral is ingegeven door de actuele vrees voor de liberale open samenleving die afhankelijk is van de mogelijkheden en van de wil binnen elke maatschappelijke of levensbeschouwelijke gemeenschap om vanuit het eigen engagement tot een kwaliteitsvolle samenleving met wederzijds respect te komen?