Ben ik blij dat de verkiezingen voorbij zijn! Oef! Ik deed mijn best, héél erg mijn best om eraan te ontsnappen, maar uh… ‘Mission Impossible’!! Elke morgen op weg naar het werk passeerde ik de uithangborden met sympathieke Juliens en Julliettes. Jawel, elke morgen keken ze me lachend aan. Hun namen? Die las ik elke morgen en vergat ik weer elke avond. Maar nu de verkiezingen voorbij zijn, ga ik hun missen. Je geraakt er aan gewend, je weet wel. Soit, eindelijk aangekomen op het werk, pak ik mijn koffietje en doe ik een facebookcheck. Verkiezingsstatusupdate 1… scroll verder… verkiezingsstatusupdate 2… scroll verder… verkiezingsstatusupdate 3… scroll verder. Ineens besef ik dat ik best veel politici op mijn lijst heb. Als je ze nodig hebt, zijn ze nergens. Nu ineens overal. Was ik dan ooit zo geïnteresseerd in politiek? Hoe zijn al die politici in godsnaam op mijn lijst beland? En waarom heeft ineens de meest stilzwijgende politica nu van alles te zeggen? Ah ja, online campagne voeren heet dat. Virale marketing.
Enkele dagen voor de verkiezingen las ik: ‘Wie niet gaat stemmen, wordt niet vervolgd.’ Yes! De verkiezingen kwamen mij namelijk niet zo goed uit. Had een weekend vol gepland in Brussel. Als Genkenaar word je dan verwacht om 100km heen en 100km weer te rijden om je burgerplicht te vervullen. Minister Turtelboom kon mezelf, de angstige burger, niet overhalen om te verzaken aan mijn plicht. Ik reed dus braafjes naar huis. Thuis aangekomen, was de verkiezingskoorts duidelijk zichtbaar in onze wijk. Lange wachtrijen in het stemlokaal. Vader en moeder er rotsvast van overtuigd om op een Turk te stemmen. Want ja, wie anders dan een landgenoot zou om je geven? Plots bedacht ik me iets: als alle Turken op andere Turken stemmen, stemmen dan ook alle Belgen op andere Belgen? Zou er een Belg zijn die op een Turk stemt? En een Turk die op een Belg stemt? Het wij–zij verhaal in verkiezingscontext.
En in Antwerpen dan? Bart De Wever, de nieuwe gezondheidsgoeroe, haalt trots zijn zege binnen. Zo blij als hij is, slaagt een ‘idiote’ dj er toch in hem te frustreren. “Allé jongens, zet die ploat toch af.” Hilarisch dat veel mensen liever wel naar die plaat en de dj luisteren. Maar we leven in een democratisch land en de Antwerpenaars horen hem graag idioot roepen. What can I say? Lang leve de democratie?
© 2012 – StampMedia – Fatmagül Dinc
