De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Theater, Opinie, Egypte, Caïro, Soliman, Standpunt -

kan theater te ver gaan?

dinsdag 7 augustus 2012 19:46
Spread the love

Evelyne Coussens beschrijft hoe het ‘ontvankelijke’ en ‘genereuze’ publiek van het Theater aan Zee-festival in Oostende gebruikt is door Laila Soliman (4 augustus in De Morgen). De voorstelling waar het over gaat heet No Time For Art, een documentaire theaterserie waarvan deel 0 en deel 1 zijn opgevoerd.

De voorstelling in Oostende begint met deel 1, waarin de getuigenissen verteld worden van twee jongens die zonder iets misdaan te hebben, opgepakt, gefolterd en opgesloten werden. De verhalen illustreren het politiegeweld van voor de revolutie (2008) en tijdens de revolutie (2011) maar op zo’n manier verweven dat je de gelijkenissen ziet en bijna denkt een structuur te ontdekken in het corrupte gedrag van de politie. In deel 0 krijgt iedereen een brief in handen. Door deze voor te lezen eis je een proces voor de verantwoordelijke voor de moord op persoon x, leeftijd y, afkomstig uit z, die op een specifieke datum met een specifieke doodsoorzaak gestorven is. De datum en doodsoorzaak maken ook duidelijk dat na het zogezegde einde van de revolutie, er nog steeds mensen vermoord worden door dezelfde politie. De cirkel is rond. Zowel voor, tijdens als na de revolutie leiden de Egyptenaren onder het geweld van politie en leger. Gestorven door verstikking tijdens een traangasaanval van de politie op 20 november 2011 : de protesten in de Mohammed Mahmoud-straat  waarbij de politie zo veel traangas gebruikte dat de honden de dag erna dood op straat lagen in het centrum van de stad; er werden traangasgranaten afgevuurd in een veldhospitaal waarbij ook een dokter omkwam door verstikking en de politie mikte met de rubberkogels op je hoofd. Er worden echte kogels gevonden in dode lichamen. Het ministerie van binnenlandse zaken ontkent dat de reactie van de politie overdreven is. Twee dagen later zijn het verkiezingen, een hoogdag voor de democratie. 9 oktober 2011; Maspero; overreden door een gepantserd voertuig wat leidde tot ernstige interne bloedingen met de dood als gevolg : Maspero was de plaats waar een vreedzame betoging van vooral Kopten botste met blokkades van het leger dat met gepantserde voertuigen door de massa heen reed. Tegelijkertijd verkondigde officiële televisiekanalen dat de christenen zich georganiseerd hadden en het land wilden overnemen, wat een aantal woedende moslims op de been bracht die het leger bijstonden.

Het verbaast me hoe iets heel evident en logisch tijdens een voorstelling in Cairo blijkbaar op onbegrip stoot in België. Het voorlezen van een brief waarin je de dagvaarding eist van de verantwoordelijke voor de moord op een onschuldig burger, is een gesprek onder gelijkgezinden. In plaats van een dogma op te leggen wordt herhaald wat iedereen al weet. De lijst is lang en zwaar maar ze moeten het samen verwezenlijken. Hier hebben ze het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Daarna zingen ze samen het nationale volkslied. Een vaderland dat ze blijven verdedigen. Buiten het theater vertegenwoordigen ze een kleine minderheid die het onrecht wil zien want the show must go on. De meeste mensen zijn al blij als ze hun winkel terug kunnen open doen.

Wat is het probleem in België met het voorlezen van die brief? Kan theater geen standpunten innemen? Moeten we alles in twijfel kunnen trekken?

Soliman liet haar publiek blijkbaar te gemakkelijk gaan. De voorstelling had eigenlijk dagenlang moeten duren, om te snappen hoe het voelt om met deze verhalen rond te lopen. Om te weten hoe het is om elke dag andere maar gelijkaardige verhalen te horen. Dat je ze niet kán vergeten. Dat je ze moet vertellen.

(een verkorte versie van deze tekst is opgestuurd als lezersbrief naar de Morgen)

take down
the paywall
steun ons nu!