We zijn intussen 270 dagen aan het wachten op Godot, excuseer, op een federale Belgische regering. Een menigte aan informateurs, preformateurs, onderhandelaars, bemiddelaars, olijke duo’s en tutti quanti passeerde de revue. Er werd geschimpt en geschoffeld, in vergaderzalen en in de pers. Er werden virtuele tenten opgezet aan de 16, er werd betoogd in Brussel, er werden Humo’s Pop Poll medailles uitgereikt en full monty’s uitgevoerd. En de lopende zaken, zij liepen voort.
Intussen rijpt in vele hoofden de gedachte dat er misschien toch zal moeten teruggevallen worden op de beroemde nota Vande Lanotte, een werkstuk waartegen koninklijk onderhandelaar Beke op 5 januari 2011 “Neen, tenzij…” zei. En waarna we verzeild raakten in less is more-scenario’s, waarbij politici uitpakten met allerlei vette vissen die ze graag gesplitst wilden zien. Back to Vande Lanotte, dus. Als dat bewaarheid wordt, gaan we nog lachen.
Surrealisme
Want de nota van “den baard” mag dan gebaseerd zijn op vele wankele evenwichten, ze maakt het leven in België er niet bepaald simpeler op. En nu mag in het land van Magritte wel enig surrealisme heersen (Odilon Mortier, Michel Daerden, Eddy Wally, Carl Decaluwé), het kan toch ook niet de bedoeling zijn dat we computerprogramma’s moeten ontwikkelen die berekenen welke woonplaats voor een inwoner van dit land, gebaseerd op zijn of haar leeftijd, gezinssituatie en opleiding, het meest voordelig is. Voor de Brusselaars onder ons lijkt alles nog veel grappiger. Zij moeten een taalrol kiezen voor kinderbijslag, gezondheidszorgen, verkeersreglementen en feestdagen. En als ze voor elk een andere taalrol kiezen, of per familie de gezinsleden over de diverse taalrollen verdelen, wordt het helemaal kafkaiaans.
Dat Vande Lanotte de kinderbijslag wil splitsen, wisten we al. Geen Vlaams geld meer voor Waalse luiers (voor een keer zijn het dan toch geen Waalse luieriken). Beke en de zijnen, aangevoerd door Kris Peeters die met zijn goedendag angstloos bergen beklimt, willen de gezondheidszorgen regionaliseren. Zodat je voor een doktersbezoek tijdens het chiro-kamp in de ardennen een formulier E111 en een eurocross-kaart moet meenemen. En de N-VA wil nog altijd niets liever dan het hele arbeidsmarktbeleid in stukken snijden, zodat daarna VDAB en Forem beter kunnen samenwerken. Je zal maar als Nederlands sprekende bediende in een Brussels bedrijf werken, waar afspraken moeten gemaakt worden die evenzeer van toepassing zijn voor je collega’s Franstalige arbeiders.
Kies uw feestdag zelf
Ook lachen geblazen wordt het als we de wegcode en het verkeersreglement regionaliseren. Afhankelijk op welk stuk van de Brusselse ring je rijdt, moet je je snelheid aanpassen, al dan niet in het bezit zijn van sneeuwkettingen, en, wie weet, een ander alcoholpromille in je bloed hebben. En als je tussen Tienen en Waremme zo’n zeven keer de gewestgrens oversteekt wordt het evenzeer opletten hoe je met de wagen rijdt. Dit gekoppeld aan de plannen om uit te pakken met een autowegenvignet, is het ten zeerste de vraag of we dan één, twee of misschien zelfs vier vignetten nodig gaan hebben om ons op Belgische wegen te begeven.
Ook justitie zal er na de staatshervorming een stuk performanter uitzien. Het personeel van de instellingen wordt toegewezen aan de gewesten, de gebouwen aan de federale staat. Wij stellen voor om, kwestie van consequent te blijven, de gevangenen dan maar onder de bevoegdheid van de gemeenschappen te laten vallen. Verder op het lijstje te splitsen: de wettelijke feestdagen. Dat wordt opnieuw leuk voor Brusselse ondernemingen, zeker als ze dan nog wat vestigingen hebben die verspreid liggen in het hele land. Hetzelfde geldt trouwens voor de geplande regionalisering van het betaald educatief verlof. En nog een leuke: de filmkeuring gaat naar de gemeenschappen. Binnenkort in Brusselse bioscopen: Franstalige kinderen niet toegelaten!
Een federaal leger
Naast deze en nog een hoop andere regionaliseringen (een hoop fiscale bevoegdheden, bijvoorbeeld) worden gewesten en gemeenschappen ook meer betrokken bij een hoop federale bevoegdheden. Het gaat om vertegenwoordiging in de NMBS-bedrijven, de kruispuntbank ondernemingen, het federaal crisiscentrum, de metropolitaine gemeenschap Brussel, … Blijven tot nader order federaal: de pensioenen (te duur), het leger (niemand wil met Crembo opgescheept worden), het uitreiken van de rijbewijzen (zelfs voor Hans Otten) en de arbeidswetgeving (minstens tot Luc Cortebeeck nog niet met brugpensioen is).
Waarmee we op ons punt komen. Als deze nota het België creëert waar Nederlands, Frans, Duits, en weet ik wat voor talen nog sprekende Belgen allemaal mee kunnen leven, dan wordt het er absoluut niet helderder op, dat evenwicht. Kinderbijslag aanvragen is nu al een helse klus als je van werkgever, partner, of gezinssamenstelling verandert. Wat gaat dat worden na het realiseren van de regionalisering? Nu al kan geen kat nog uit aan de belastingwetgeving. Gooi daar nog een hoop gewestelijke regeltjes bij. Luc Cortebeeck, voorlopig nog niet met brugpensioen, zei ooit dat een staatshervorming goed is als de Vlaamse, de Brusselse en de Waalse werknemer daar beter van worden. Dat is bij deze voorstellen niet het geval. Geen enkele werknemer kan er aan uit, namelijk.
Luc Purnelle
