Gisteren liet AEL-voorman Abou Jahjah aan De Morgen weten dat hij dankzij N-VA-senator Pol Van Den Driessche geweerd werd op een benefietdiner voor Kom op tegen Kanker georganiseerd door de Brugse gastronomieschool De Groene Poorte. “Fout!” repliceerde PVDD: “Ik heb de directie noch de school onder druk gezet. Ik heb alleen mijn ongenoegen geuit over de deelname van Jahjah aan zo’n evenement in een brief aan de directie, die vervolgens op eigen houtje beslist heeft dat de moslimactivist niet langer welkom is.” “Alweer fout!” repliceerde de directeur van De Groene Poorte: “PVDD had die brief niet alleen naar mij gestuurd maar ook naar de plaatselijke pers, waarna ik heel wat bedreigende racistische telefoontjes kreeg, die me deden besluiten de deelname van Abou Jahjah te annuleren.”
Een en ander is niet los te zien van de haast ziekelijke neiging van de N-VA’er om met zijn naam, en liefst ook zijn foto, in de regionale kranten te komen. PVDD maakt hiervoor al jaren om de haverklap gebruik van de spandiensten van het Brugse journaille. Hij zal nu wel beweren dat ze zélf beslissen wat ze publiceren en wat niet, maar we moeten het hele incident toch bekijken in een breder kader: dat van de race naar de burgemeesterssjerp in 2018.
Nu de storm rond het seksuele intimidatiegedrag van Pol Van Den Driessche definitief is gaan liggen, is de gecoöpteerde N-VA-senator in Brugge aan een charmeoffensief begonnen en hij krijgt daarbij royaal de steun van de plaatselijke pers.
Pol Van Den Driessche kwam in april 2012 in opspraak nadat het weekblad Humo een artikel gepubliceerd had waarin tal van oud-medewerkers van de politicus getuigden over ongewenste seksuele intimiteiten van de ‘Brugse DSK’ (dixit Humo). PVDD zette een stap opzij als kandidaat-burgemeester, maar liet niet na Humo en journalist Jan Antonissen voor de rechter te slepen, wat hem nog dieper in de put duwde, want de rechter gaf hem ongelijk en veroordeelde hem tot het betalen van de gerechtskosten.
In Brugge lag men alvast niet wakker van de vermeende handtastelijkheden van de populaire charmeur. Seksisme wordt er in sommige kringen, en zeker die van de politiek, tot het culturele erfgoed gerekend. Feit is dat PVDD amper twee jaar later meer dan 22.000 voorkeurstemmen wist binnen te rijven bij de verkiezingen voor de Kamer. Dat hij na de aantijgingen woordvoerder van Cercle Brugge mocht blijven, bewijst dat men ook in die kringen niet al te zwaar tilde aan het haantjesgedrag van de Brugse would-be casanova.
In die functie bouwde PVDD een uitstekende relatie op met de plaatselijke pers, wat hem ook naast het voetbalgebeuren geregeld krantenartikelen opleverde, hetzij als ‘historicus’ die zijn mening mocht geven over geschillen rond historische gebouwen in Brugge, hetzij als spuier van ideetjes. Ideetjes die als gemeenschappelijke kenmerk hadden dat het geen ideetjes waren, maar de Brugse pers is – althans wat PVDD betreft – snel tevreden.
Hoewel PVDD niet eens gemeenteraadslid is, laat hij zich geregeld in de kijker plaatsen met quasi banale persberichten die veel gelijkenis vertonen met politieke propaganda met het oog op de gemeenteraadsverkiezingen van 2018. In juni 2014 liet hij zich al ontvallen dat hij alles in het werk wil stellen om ‘in 2018 de derde grootste stad van Vlaanderen te besturen’.
Gisteren haalde hij dus de nationale kranten omdat hij erin geslaagd was Abou Jahjah te weren uit een benefietdiner voor gastronomieschool De Groene Poorte. Zowat een maand geleden had hij in de plaatselijke kranten laten weten dat hij ‘het niet vindt kunnen dat de school Abouh Jahjah’ hierop uitnodigt. Aanvankelijk ging De Groene Poorte niet in op PVDD’s publieke verzuchting, maar het kwaad was geschied en er volgden racistische dreigementen van lieden die zijn visie bijtraden.
Terzijde: zou PVDD ook al een brief geschreven hebben naar De Standaard om ertegen te protesteren dat Abou Jahjah een wekelijkse column krijgt in de zusterkrant van die waar hij jarenlang hoofdredacteur van was?
Maar PVDD’s kranten’scoops’ zijn meestal veel banaler van aard. Waar Brugse gemeenteraadsleden soms bergen moeten verzetten om in de plaatselijke pers te komen, slaagde de N-VA’er er de afgelopen maanden in om hele bladzijden te vullen met ideetjes over bv. fundraising om een beiaard te restaureren, een koppel zwarte zwanen op de reitjes ‘om toeristen te lokken’, het Belfort dat tot middernacht open zou moeten blijven voor het publiek, het 11-julifeest in Brugge dat zou moeten wijken naar een andere datum want ‘De Rode Duivels zouden de finale maar eens moeten spelen” , enz.
Toen het VRT-programma ‘De Afspraak’ in januari een item bracht rond ‘omgaan met vrouwen’ en hierin op satirische wijze PVDD betrok, kon de N-VA’er hier niet om lachen en zijn voorzitter, Bart De Wever, al evenmin. Volgens De Wever moet satire altijd kunnen, zeker als het Erdogan betreft, maar niét als het om PVDD gaat.
Enkele weken later kreeg de echtgenote van PVDD een groot interview in ’t Brugs Handelsblad waarin ze haar man verdedigde als een… hondstrouwe echtgenote: ‘Ik twijfel nooit aan Pol en zal hem altijd blijven steunen’, klonk het.
Het geflirt van de Brugse pers met de N-VA’er heeft al een hele traditie. Vorig jaar haalde hij geregeld de pers, zowel de regionale pagina’s van de kranten Het Laatste Nieuws, Het Nieuwsblad en de Krant van West-Vlaanderen, als Radio 2 als tv-zender Focus, met zijn strijd voor het behoud van een kudde schapen langs de Damse Vaart, met een voorstel om Radio 2 Omroep West-Vlaanderen onder te brengen in het Brugse Concertgebouw, om de fontein op ’t Zand te behouden ook na de op stapel staande werken, om het standbeeld van Jan Breydel en Pieter De Coninck op de Markt te restaureren, om te protesteren tegen de naamswijziging van het festival ‘Klinkers’ tot het Engelstalige ‘Moods’, enzovoort, enzoverder. Hij haalde zélfs de krant omdat hij een schepen ‘gered’ had uit de toiletten in het Breydelstadion.
Je kan het de Brugse politicus eigenlijk niet kwalijk nemen dat al die media-aandacht zijn ijdelheid streelt. Wél dat het plaatselijke journaille elke natte scheet die hij laat breed uitsmeert als een bruinrode loper voor de komende gemeenteraadsverkiezingen.
