De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Face the Music – Analyse van den Vlaamschen volksaard
VRT, De Wever, N-VA, Woestijnvis, Vlaams nationalisme, Regionalisme, Dewinter, Volksaard, EUROPINION -

Face the Music – Analyse van den Vlaamschen volksaard

woensdag 22 augustus 2012 11:14
Spread the love

Deel Een – Sa Riera

Ooit komt de dag waarop wij, den Vlaamschen Meerderheid, ons evenbeeld zullen gadeslaan in een spiegel aangevreten door uitgebeende tijd en zure regen. En dat wordt geen prettig zicht.

Wat we te zien zullen krijgen, als we maar de moed hebben lang genoeg te staren tot we onszelf herkennen, zal elk rechtschapen individu tot in het diepst van zijn wezen schokken.
“Hoe is het ooit zo ver zullen komen?”, zullen de betweterige koppen luiden, of nog: “Vlaamse Volksgeest Voorgoed Gebroken”. De verzamelde Nederlandstalige Belgische pers zal als vanouds halve waarheden spinnen rond overbodige en nietszeggende analyses om vervolgens terug te plooien in het Eigen Grote Gelijk.
Het boetekleed zal ook ditmaal in de kast blijven.
Wanneer het merendeel van de bevolking schuldig is durft zelf de meest stoutmoedige journalist het niet aan legitieme vragen te stellen uit vrees voor een terugval in oplage.

Wij zijn een volk van laaghartige lafaards, altijd bereid mee te surfen op de golf van overwinnaars, onderwijl vastbijtend in de mythe van de underdog.

Intussen is een ganse generatie besmet met Vlaams-nationalistische symbolen en metaforen. Wist Hugo Schiltz veel dat de Vlaming geen nood heeft aan een intellectueel eerlijk discours, maar allang genoegen neemt met een volkse Papzak in de rol van olijke grapjas die zijn soundbites lardeert met een snuifje keukenlatijn. Zowaar een Romaanse taal! Niemand die de Ingevallen Papzak dienaangaande van volksverraad durft te beschuldigen.

Het sterk omlijnde vijandbeeld, dat vertrekt van een superieure identiteit, verschilt in niets met dat van de fascistische zwijnen van het Eigen Belang (Eerst).
Wat bezielt een jonge generatie te stemmen op kwaadaardige agent provocateurs van de Nieuw-Vlaamse Alliantie (de Vlaams-nationalisten als geallieerden?)?
Overtuiging speelt hierin een ondergeschikte rol; van tel is exposure, and lots of it!
Ooit waarschuwde de omhoog gevallen tuinkabouter Geert Bourgeois (nomen est omen)zijn partijgenoten onder geen beding deel te nemen aan populaire spelprogramma’s op straffe van excommunicatie of een weekje Bokrijk.
Toen enkele weken later een welbekend tv-presentator de regionalistische rangen vervoegde was het hek van de dam en doken N-VA-afgevaardigden met de regelmaat van de klok op in leutige quizjes allerhande.
Intellectuele consistentie is blijkbaar geen vitaal onderdeel van den Vlaamschen Volksaard.

Zij die voorheen met een bezwaard gemoed het stemhokje betraden om te stemmen op de racistische cohorte van Dewinter brengen nu al fluitend een stem uit op de regionalistische wolven van de Wever.

Ten gronde aan die ommekeer (Vlaams-nationalisme wordt salonfähig und volkstümlich) ligt een uitgekiende driehoeksverhouding VRT, Woestijnvis & N-VA.
De publieke omroep kreeg een kijkcijferhit, de N-VA een glijmiddel om het gedachtegoed te verspreiden; maar Woestijnvis?
Het productiehuis verstevigde niet alleen hun positie als marktleider, het won daarbij aan macht en invloed als kingmaker par excellence. Aldus was de deelname van Papzak aan de quiz niets minder dan een stijloefening in het format propaganda.

Tot spijt van wie het benijdt leidde het hellend vlak infotainment o.a. tot een verdere uitholling van het politieke debat in Vlaanderen.
De schizofrenie van deze combo-formule blijkt uit het feit dat logebroeder Bracke inmiddels op een politieke lijst terug te vinden is terwijl Crabbé rustig verder Blokt.
Het vak journalistiek werd onherkenbaar verminkt door de opkomst van de ‘informatie als entertainment’-doctrine.
De oneliner kàn ideeën treffend verenigen, maar eloquentie is bovenal retorisch en de veronderstelling dat een goed debat keurig geregisseerd (= timed & scripted) dient te worden, herleidt journalisten en politici zichtbaar tot de marionetten die ze altijd geweest zijn.

Als er één iets is dat we de afgelopen decennia geleerd hebben dan wel dat machtsconcentratie d.m.v. kartelvorming niet leidt tot een breder en vrijer medialandschap. Wie herinnert zich niet het Bonanza-debacle van Vandenhaute? Forward 2012: Woestijnvis controleert Humo en groeide uit van een productiehuis tot een van de grootste spelers op de mediamarkt. Niet gek.
Intussen heeft de VRT hoog ingezet…en verloren. Het jarenlang outsourcen van creatief kapitaal kon nu eenmaal niet zonder gevolgen blijven: geen herkenbare programmering (geen huisstijl, bitter weinig scenarioschrijvers onder vast contract, …), geen vaste correspondenten (behalve Washington), maar wel een batterij aan ‘human interest’-verslaggevers gelegerd te Brussel.
Wie kan een flurk als Ivan de Vadder nog serieus nemen na zijn pijnlijke afgang met Yvesken?
Antwoord: zijn oversten.
En de Vlaamse belastingbetaler? Hij dokke voort…
***

take down
the paywall
steun ons nu!