In het parlement is men volop aan het discussiëren over de artikelen die voor herziening vatbaar moeten verklaard worden.Net alsof de gewone man daar van wakker ligt. We weten dat er een sterke versnippering van bevoegdheden ontstaan is als gevolg van de opeenvolging van zes staats”vervormingen” als men niet de intentie heeft deze terug te draaien laat men alles best zoals het is. Er zijn belangrijker dingen in het leven van iedere Belg dan een rondje staatshuishoudkunde.

Wat zijn de bezorgdheden van Jan Modaal?

De  begrotingstekort stevent af op 8 miljard of een slordige 100€ per maand per Belgisch gezin. Dit omdat men het bedrijfsleven veel cadeaus gedaan heeft, zo is de vermindering van de sociale bijdragen één van de oorzaken. De vermindering van de patronale bijdragen voor ons uitgesteld loon riskeren we zelf te moeten bijpassen.

Ons onderwijs zeker in Vlaanderen gaat er volgens recente studies op achteruit. Niet onlogisch wanneer het beroep van leerkracht niet aantrekkelijk gemaakt wordt. Jongeren moeten soms jaren wachten op een vaste aanstelling, ze denken aan hun toekomst en kiezen andere wegen Zo zien we dat leerkrachten LO, wiskunde moeten geven en een technische leerkracht een taalvak. Een neergang van de onderwijskwaliteit staat zo in de sterren geschreven.

We staan met zijn allen in de file  Men introduceert voor eigenaars van een salariswagen  een mobiliteitsbudget als “oplossing”.  Betrokkenen kiezen een wat kleinere wagen om nog wat budget te hebben voor een elektrische fiets maar men blijft in de file staan.

Het openbaar vervoer is een ramp.  Het personeel van deze maatschappijen ( NMBS, De Lijn,TEC,MIVB) werkt zich uit de naad maar wordt bedolven onder klachten van ontevreden reizigers, zonder investeringen kan men immers geen service leveren.

Jobs, jobs, jobs…..Flexijobs worden de norm, onzekerheden als werknemer zitten in dit systeem ingebakken, je weet nooit wanneer je voor hoelang zal kunnen werken. De regering had beter geïnvesteerd in overheidsfuncties want als we de kost van de subsidies aan het bedrijfsleven delen door die jobs jobs jobs komen we aan heel kostelijke werkplaatsen , duurder dan wanneer de overheid er zelf zou voor zorgen.

15% van de gezinnen in ons land halen met moeite het einde van de maand, de geringste tegenslag doet de deurwaarder verschijnen.

Nooit waren er zoveel langdurig zieken als vandaag. Een verhoging van de flexibiliteit, arbeidsonzekerheid  en prestatiedruk zijn daar niet vreemd aan.

Langer werken is de liberale slogan dit terwijl iedereen weet dat alle jobs op je 67 zwaar zijn .

De energiefactuur swingt de pan uit. Een basisbehoefte wordt voor 21 % getaxeerd.

                De postservice wordt drastisch ingekrompen. Dit overheidsbedrijf staat paradoxaal op de beurs en moet dus rendabel zijn. 1000en postbussen en 10 tallen kantoren zijn verdwenen.

Men wil een vierde telecomoperator binnen de beperkte Belgische markt, het gevolg is dat het personeel van de drie bestaande operatoren nog sneller moeten werken dit met een slechte service tot gevolg.

De zorg wordt vermaatschappelijkt , lees : trek met je gehandicapt kind of zorgbehoevende ouder zo lang mogelijk je plan en doe pas in uiterste nood beroep op professionele hulp.

Deze opsomming is verre van volledig maar toont wel aan dat het zo niet verder kan. In mei hebben we de kans om de regering van christendemocraten ,nationalisten en liberalen de rekening te presenteren.