De islamitische republiek Mauritanië is sinds 1960 onafhankelijk van de Franse koloniale overheerser.
BEVOLKING
Mauritanië heeft ongeveer 3,4 miljoen inwoners gevormd door 30% Hassanya Arabieren “witte moren” in het noorden, slavenhouders en de heersers van het land, 40% zwarten afro-mauritaans in het zuiden en 30% slaven en ex-slaven Haratines genoemd, ze zijn een mengeling van Moors en zwart gezien ze dikwijls verwekt worden door de Moorse slavenhouder bij een zwarte slavin.
Het merkwaardige is dat ze al zijn sinds eeuwen slaven zijn. Het is een oude vorm van slavernij, van generatie op generatie eigendom zijn van een familie. Ze werken in het huishouden en in de velden van de familie van de slavenhouder maar door de droogte en het opkomende zand van de Sahara zijn veel witte Moren gedwongen te verhuizen naar de hoofdstad Nouakchott waar de slaven nu gaan werken in de winkels, bedrijven van de meester. Ze slapen ergens rondom de huizen en eten rijst met de resten van het eten van de familie van de meester. Ze krijgen geen loon. De kinderen worden niet toegelaten om naar school te gaan. 50% van de bevolking kan niet lezen. De slaven hebben geen politieke rechten.
Het zijn mensen die sinds eeuwen slaven zijn, ze worden geboren als slaven en daardoor hebben ze een onderdanige mentaliteit en dat is het enige leven dat ze kennen.
Ze zouden kunnen vluchten maar er is nog altijd het probleem van de familie die achter blijft. Het zou voor hen ook zeer moeilijk zijn om te overleven in dit sektarisch land, ze zouden geen werk vinden want de rijke bevolkingsgroep, de Hassanya Arabieren hebben geen arbeidskrachten nodig want ze hebben allemaal slaven. De arme zwarte Mauritaniërs geven liever werk aan hun uitgebreide familie. Daarbij zijn ze zeer goed herkenbaar als slaven en dus riskeren ze gevangengenomen te worden en zelfs door een rechtbank teruggegeven te worden aan hun meester. In veel gevallen worden ze bedelaars of prostituees. (1)
POLITIEK
Alle macht, politieke, economische macht berust bij de Hassanya Arabieren terwijl de Afro-Mauritaniërs, het zwarte deel van de bevolking, als tweederangsburgers worden behandeld. Uiteindelijk hebben de Hassanya Arabieren de rol van de onderdrukkende Franse kolonisator overgenomen.
Op papier bestaan er vrije verkiezingen zoals er op papier ook geen slavernij bestaat maar de verkiezingen worden wel door de zwarte bevolking geboycot omdat ze geen vertrouwen hebben in de eerlijke verloop ervan. De slaven hebben sowieso geen stemrecht. Er is een senaat en een parlement met 72 leden.
Islamitische partijen zijn bij wet verboden.
Mauritanië is één van de vier landen binnen de Arabische Liga die Israel erkend hebben maar in maart 2009 heeft Israel zijn ambassade gesloten nadat Mauritanië zijn ambassadeur teruggeroepen had wegens de wreedaardige agressieoorlog tegen de bevolking van Gaza.
Het land heeft verschillende staatsgrepen gekend o.a. in1984, 2005 en 2008.
Bij verkiezingen op 26 maart 2007 werd Sidi Ould Sjeikh Abdallahi tot president verkozen.
Omdat de president meer politieke vertegenwoordiging wou geven aan de onderdrukte en gemarginaliseerde bevolkingsgroepen heeft het leger in augustus 2008 een staatsgreep gepleegd.
Het hoofd van de presidentiële garde, generaal Mohamed Ould Aziz had de leiding over de coup en werd voorzitter van een staatsraad en een week later benoemd tot de president van de islamitische republiek. Hij is nog steeds de president.
Het land staat onder zeer grote druk, de Arabieren proberen met wreed geweld, bedreigingen, gevangennemingen, ontvoeringen, martelingen en slachtingen, de Afro-Mauritaniërs te onderdrukken zodat ze hun machtige positie niet verliezen.
In 1990 heeft het leger 500 Afro-Mauritaniërs afgeslacht en 70000 doen vluchten naar Mali en Senegal.
Bevriende dictatuur van Frankrijk en de VS
Het leger en de politie staan ten dienste van de heersende Hassanya Arabieren, hun functie is het onderdrukken van de zwarte bevolkingsgroepen en de slavernij in stand te houden. Het is ook hun functie om deze wrede onderdrukking en dit misdadige geheim van de slavernij verborgen te houden voor westerse bezoekers en andere pottenkijkers want ze willen hun grote bondgenoten Frankrijk en de VS niet te veel in moeilijkheden brengen. Het westen blijft Mauritanië steunen omdat het een bondgenoot is tegen de “moslim fundamentalisten”.
Daardoor heeft Mauritanië de slavernij op papier afgeschaft in 1981 om zo een “beschaafde” façade op te bouwen en de westerse vrienden niet te veel in verlegenheid te brengen.
Maar in de praktijk verandert er niets en ook de rechtbanken behandelen geen klachten daarover.
Er zijn wel twee organisaties van ex-slaven die vechten voor de bevrijding van de slaven El Hor en SOS slaven.
Frankrijk en de VS doen alles om deze wrede schendingen van de mensenrechten aan de aandacht te ontrekken van de westerse burgers en loven zelfs Mauritanië als één van de meest voorbeeldige “democratieën” in Noord Afrika.(2)
RELIGIE
In 1980 hebben ze ook de Sharia ingevoerd, de islamitische wetgeving, de wet volgens de Koran.
Mauritanië kent geen godsdienstvrijheid, volgens artikel 306 van het strafwetboek wordt elke moslim die zich bekeert tot een ander geloof tot de doodstraf veroordeeld.
ARMOEDE
De enige rijkdom is een ijzererts mijn en visserij aan de kust die wel wordt geplunderd door de buitenlandse fabriekboten. Mauritanië importeert 70% van haar voedselbehoeften.
De oude koloniale macht Frankrijk is de grootste exporteur, auto’s, voedsel, kleren, speelgoed, geneesmiddelen, chemische producten. Thailand exporteert rijst. Mauritanië zelf exporteert vis naar Japan.
Mauritanië heeft één van de armste bevolkingen van de wereld. De levensverwachting is 55 jaar en nog minder voor de slaven. Mauritanië is nog steeds is een economische kolonie van Frankrijk. Omdat ze ten dienste staan van de belangen van het westen krijgen ze veel buitenlandse hulp.
1. Kevin Bales “Disposable People”
2. zie de andere bevriende dictaturen van het westen: https://www.dewereldmorgen.be/blog/janu/2011/08/29/de-bevriende-dictators-van-sarkozy-en-obama
http://www.amnesty.org/fr/region/mauritania/report-2011
