De elektriciteit wordt verkocht als een normaal consumptieproduct d.w.z. dat de BTW aanslagvoet op 21% ligt. De accijnzen op autobrandstof worden hoog gehouden dit om de mensen aan te zetten hun wagen meer thuis te laten en milieuvriendelijk te leven.

De twee aangehaalde voorbeelden snijden geen hout.

Elektriciteit is geen gewoon consumptiegoed maar een basisbehoefte. Basisnoden moeten door de overheid voorzien worden, zo kunnen die geleverd worden tegen een BTW – tarief van 0 % en wordt in de prijs geen winstmarge gerekend. De overheid heeft immers enkel verplichtingen aan hun aandeelhouders die alle burgers van dit land zijn. Een lage energieprijs zou de poort kunnen openzetten naar wildgebruik van energie, denkt men. De staat kan perfect overmatig energieverbruik voorkomen door een belasting te heffen op een verbruik dat de “normale” gezinsconsumptie overschrijdt.

Autobrandstof die te goedkoop is leidt tot overconsumptie luidt de redenering. Vele gewone werknemers zijn aangewezen op het gebruik van de wagen om van en naar het werk te rijden. Het openbaar vervoer dat vooral door rechtse regeringen stiefmoederlijk behandeld wordt biedt door onderfinanciering geen alternatief. Meer nog , de bezitters van loonwagens hebben geen probleem met de hoge brandstofprijzen ze stoten  CO2 uit zonder complexen.

De inkomsten uit de energie-BTW en de brandstof-accijnzen zorgen ervoor dat de taks-shift betaald wordt. Deze belasting-aanpassing heeft als gevolg dat je op het einde van de maand  meer nettoloon hebt. Een bedrag dat onvoldoende is om de stijging van de BTW op elektriciteit en de accijnzen aan de pomp te betalen.

Moeten we dan lichtzinnig omgaan met ons brandstofgebruik? Zeker niet ,maar de gewone man is niet de complexloze verbruiker. Het bedrijfsleven is de grote slokop inzake energieverbruik , zij moeten investeren in productiemiddelen die minder energie vragen en moet stoppen met het kwistig rondstrooien met salariswagens om sociale lasten te vermijden.