De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De Koerdische Jeanne d’Arc
Feminisme, Turkije, Koerden, Pkk, Midden oosten, Frankrijk, Vrouwenrechten, Parijs, Onafhankelijkheid, Basisrechten, Moordaanslagen, Mei 68, Abdullah Öcalan -

De Koerdische Jeanne d’Arc

woensdag 23 januari 2013 17:06
Spread the love

Ieder  volk  heeft  zijn  heldenverhalen,  en  vrouwelijke  helden  blijven  bijzonder.  In  Nederland,  heb  je    Aletta  Jacobs  als voorbeeld  om  meisjes  te  stimuleren  om  te  presteren.  Voor  Koerden  was  één  van    hun    heldinnen    nog    in    leven  tot  woensdag  09    januari  2013.  Zij  was  een  voorbeeld  en    leefde    voor    de    emancipatie    van    de    Koerdische   vrouw.  Een    soort  Dolle  mina  guerrilla  die  ijverde  voor  een    feministische  golf,  maar  er  stellig  in  geloofde  dat  een vrouw  haar  vrijheid   in  eerste   instantie  kan    krijgen    indien    ze    de    strijd  leverde    om  haar  identiteit.        

Sakine    Cans?z  (1958)  werd    geboren  in  de  stad  Dersim.  De  stad  die  in  de  officiële  historische    militaire  rapporten van  Turkije,    als  een  abces  wordt  omschreven.    Cans?z,  afkomstig  uit  een    gezin    met  acht  kinderen,  begon  deel uit  te    maken    van    revolutionaire    protesten    en    activiteiten    tijdens    haar  middelbare    school  periode.  Cans?z die    de    feodale    maatschappij  structuur  en    het    rollenpatroon  tussen  mannen  en  vrouwen  niet  accepteerde,  vertrok  naar    Ankara  om  Abdullah    Öcalan  te  ontmoeten    die    toen    nog   student  was.  Nadien  begon  ze  een cruciale  rol  te  spelen  in    de  Koerdische  beweging  en  in  het  bijzonder  voor  de  emancipatie  van  de  Koerdische vrouw. Zij  is    samen  met  de  voormalige  vrouw  van  Abdullah  Öcalan,  Kesire  Y?ld?r?m,  de  enige  vrouwelijke    oprichter    van de  PKK  (Partiya  Karkerên  Kurdistan  –  Arbeiderspartij  van  Koerdistan).    

De  eerste    geheime    ontmoeting    voor  de   oprichting    van    PKK  vond  plaats  in    Lice    (Diyarbakir)  in    november 1978.  Cans?z  had  de  naam  ‘Sara’  als  codenaam  aangenomen,  en  verrichtte  verschillende  activiteiten  voor  de  PKK  in de  streek  van  Elaz??.  Zij  is  de  eerste  vrouwelijke  militant  die  de    vrouwenafdeling    binnen    de    PKK  heeft opgericht en    verrichtte    activiteiten    om  de    Koerdische    vrouw    te    informeren    over  haar  positie    en    de    feodale   maatschappij.  Na    haar  middelbare    opleiding,  werd  ze  in  1979,  gearresteerd.  Ze  belandde  in  de  beruchte gevangenis  van  Diyarbakir.    Hier  begint  haar  legende    voor  de    PKK  en    de    Koerdische    bevolking.       

De  gevangenis  in  Diyarbak?r  wordt  de  dag  van  vandaag  gekend  om  zijn  martelpraktijken.  Later,    met  de  jaren, vertellen    ooggetuigen    dat  Cans?z  de  enige  was  tijdens  de  massale  arrestaties  die    geen    informatie    losliet tijdens de    ondervraging.  Enkel  in    één    van    haar  interviews  vertelde  ze    zelf:   ‘tijdens  mijn  verblijf  in  de  gevangenis  van   Diyarbakir,  werd  ik    gemarteld  en    vernederd.  Maar  als    militant  van  een  rechtvaardige  zaak,  schaamde  ik  me  om   de  pijn  uit  mijn  lijf  te  schreeuwen  toen    mijn  borsten  werden  afgesneden’.  In  1991  kwam  ze  uit  de  gevangenis,  en zonder  te  aarzelen    vertrok    ze  naar  de  PKK  kampen.  Nadien  werd  ze  door  de  PKK  uitgestuurd  naar  Europa.

9 januari 2013

Voor  mij  ligt  een  boek  uit  1973  met  als  titel  Sen  Fa?ist  Savc?  Iyi    Dinle!    Dünyada  Kürt    Vard?r!’    (‘Luister  goed fascistische    aanklager!  Er  bestaan    Koerden    in    de    wereld’).  Eén    van    de  citaten  uit    de  rechtszaken  tegen ‘Devrimci  Do?u    Kültür    Ocaklar?’,    kort  DDKO  (‘Revolutionaire  Haarden    van    de    Oostelijk  Cultuur’)  tussen  1970 en  1973.    Verzameld  door  ‘Kürdistan  Devrimci  Militanlar?    Organizasyonu’  (‘Organisatie  van  Koerdische  Revolutionaire Militanten’).    Het  betreft  citaten  van    revolutionaire    bewegingen    die    erg    typerend  zijn    vanaf  de    jaren    zestig. Het  is  niet  de  bedoeling    om  hier  een    historisch    perspectief  te    bieden    over  het  ontstaan  van  de  Koerdische beweging,  maar    sinds    1970  werden  er  tijdens  rechtszaken  pleidooien  gehouden  om  te  bewijzen  dat  er  een   Koerdische  etniciteit  bestond.  Deze  Koerdische  beweging  werd    woensdag  9    januari  2013  in  haar    slagader geraakt.  Drie  Koerdische  vrouwen  en  activisten  waaronder  Sakine    Cans?z  werden  te    midden  van  Parijs,  koelbloedig vermoord.  Deze  gebeurtenis  staat  haaks  tegenover  de  pogingen  die    ondernomen  worden  om  eventueel  gesprekken  voor  onderhandelingen    van  een    vredesproces  op    te    starten.  U    kunt  zich  voorstellen  dat  het  woord  ‘vrede’ alleen al  bij  zowel  Turken  als  Koerden  hoop    geeft  voor  een    beter  toekomst.  Echter,  de  moordaanslag    in    Parijs  is een   bewijs  dat  de  hoop  van    de    gewone    mens  ondergeschikt  is  aan    de    belangen    van    (inter)nationale   actoren,   lees  wapenindustrie.    Desondanks,    zijn  er  duizenden  mensen  op  12  januari  2013  vertrokken  naar  Parijs   om  de   aanslag    te    protesteren.  Bij  de    beelden    die    hiervan    werden    uitgezonden    kreeg    je    haast    het gevoel  dat het  eerder  genoemde    citaat  van    DDKO,  wederom  waarheid  werd.  Naar  schatting    waren  er  70  000  – 80    000   mensen  aanwezig.  Overal  in  de  wereld,  wordt  er  vandaag  nog  steeds    voor  de    Turkse    en    Franse   ambassades geprotesteerd.  Zelfs    bij  de  arrestatie  van  Abdullah    Öcalan,  leider  van  de  PKK,    zijn  er  niet  zoveel   mensen  op één dag  bij    elkaar  gekomen  om    te  protesteren.    Eén    zaak    is  een    feit,  iedere  Koerd  afkomstig   uit Turkije, ongeacht  of  hij/zij  in    Europa    of  elders  is  geboren,    wordt  opgevoed  met  de      PKK  en  diens  oorlog.    Als tegenstander    of  aanhanger,    maakt  niet  uit.   

Eind  jaren  ’70  is  er  een  oorlog  gestart  die    een    internationale    business  is  geworden.    De  waarheid    is    hierin   gesneuveld.  Er  komt  in    de  plaats  haat  en    onbegrip.  Deze    moordaanslag    was  een    herinnering    aan    alle   Koerden    in    Europa  om  hen    eraan    te    laten    herinneren    waarom  ze    in    Europa  zijn  beland.     

take down
the paywall
steun ons nu!