Zullen wij een lans breken voor Brosella, het zomers Brussels Folk en Jazz festival ? Vaneigens. Te weinig stervelingen kennen immers nog het zonovergoten auditorium van het Groentheater, op een boogscheut van het Atomium.

Het gezellige (net niet grote, laat het ons zo houden) Brosella (1) ademt dezelfde ongedwongen sfeer die je terug vindt op festivals met wereldmuziek. Medicijn tegen verzuring en alternatief voor commerce (2).

Het eigenzinnige jazz kan je bezwaarlijk verdenken achter vlaggen of figuren aan te lopen. Voor folk ligt dat wel wat anders. Volksmuziek wordt wel eens gebruikt om de eigen volksaard te beklemtonen, inclusief het gevaar voor vendelgezwaai en beklemmend natiegevoel.

Hedendaagse folk is veelal het tegendeel. Neem nu de eerste gasten op Brosella, het Olla Vogala van Wouter Vandenabeele en Co (3). Wortels in het Gentse, uitgegroeid tot muziekplezier, geput uit het Europese culturele erfgoed, samenvloeiend met invloeden uit de hele wereld. Olla Vogala had voor Brosella als special guest de Syrische gitaarspeler Elias Bachura uitgenodigd.

Ook Sam Lee & Friends raakten zaterdag een gevoelige snaar toen zij inleidend zich veronschuldigden voor zoveel Angelsaksisch muzikaal geweld van overzee. Eigentijdse folk dus, evenals wereldmuziek, als gezamenlijk antwoord op grenzeloos geldgewin in de muziekwereld, zoals tallenkant overigens.

Bij de gebruikelijke pistolet en witte pens met mosterd, doorgespoeld met Brusselse kriek (weliswaar in plastieken beker), komen toch weer de muizenissen ter sprake. Waarvan men zich afvraagt hoe het mogelijk is dat men zoveel onrecht kan blijven verdragen. En mensen zich laten opjutten met k(r)oningstoestanden (4), verstrengde GAS boetes en hoofddoekverboden.

Muizenissen zoals de cijfers bijvoorbeeld die Dirk Adriaensens (5) aanhaalt bij de operatie staatsvernietiging in Irak van Bush, Wolfowitz en Co, die tot dusver nog niet in Den Haag zijn opgevoerd.  Ze zijn zo confronterend, vernietigend voor de Iraakse bevolking (slachtoffers : 1,45 miljoen, 89,5 % lijdend aan depressie en 81,6 % aan angststoornissen, 77 % van de Iraakse vluchtelingen was slachtoffer van luchtbombardementen, raketaanvallen of beschietingen), dat een passage uit het boek volstaat : “Over de bewering dat oorlog slecht zou zijn voor de VS en zijn economie nuanceert historicus J. Pauwels deze stelling : een dergelijke uitspraak is gedeeltelijk juist, maar ook gedeeltelijk onjuist. Het hangt ervan af welke economie, over wiens economie men spreekt. Voor de economie van de Amerikaanse gewone man en vrouw is deze oorlog wel degelijk een catastrofe, want zij zullen ervoor betalen. Met hun geld, maar ook met hun bloed (…). De zonen en vriendjes van de superrijken zullen wel thuis weten te blijven naar het voorbeeld van Bush jr. ten tijde van de Vietnamoorlog. Voor de economie van de Bushes, Cheney’s, Rices, Rumsfelds, enzovoort, voor de economie van de olietrusts, wapenproducenten en andere ondernemingen waarvan vertegenwoordigers niet alleen van het kabinet van Bush, maar ook de hogere rangen van het Pentagon, het hooggerechtshof, de CIA, het FBI en andere sleutelinstellingen van de Amerikaanse staat monopoliseren, voor de economie van Amerika’s superrijken die de aandelen van de olietrusts en de wapenfabrieken bezitten, zijn oorlogen in het algemeen echter een heerlijke zaak. Zij steken immers de winsten op zak die oorlogen al even zeker en overvloedig voortbrengen als de dood en vernieling die anderen te beurt vallen; hun economie profiteert van oorlog, hun economie kan niet meer zonder oorlog. Indien morgen plots de vrede zou uitbreken, zou dat voor hun economie een catastrofe zijn. Daarom moet en zal Amerika nieuwe vijanden blijven vinden, het land en de “vrije wereld” nieuwe oorlogsdreigingen blijven voorspiegelen, en verder oorlog blijven voeren. Tenzij de gewone Amerikanen en de rest van de wereld erin slagen Bush een halt toe te roepen”. (6)

Of de bewering van oprichter en emeritus voorzitter van het nieuwsagentschap Inter Press Service (IPS) Robeto Savio (7) dat vijf jaar na het uitbreken van de bankencrisis ‘de drie machtigste spelers in het Westen -de Verenigde Staten, Europa en Japan- één ding met elkaar gemeen hebben : hun onvermogen, én onwil, om de banken onder staatscontrole te plaatsen en op te treden tegen hun aaneenschakeling van misdaden’. Of nog : ‘na langdurige discussies beslisten de Europese regeringsleiders om zes miljard euro, later verhoogd tot acht miljard, te besteden aan de strijd tegen de jeugdwerkloosheid (23 % in Europa, in Spanje 41 %). Na een veel kortere discussie besloten ze tienmaal meer te bestemmen voor steun aan de Europese banken. Dat bedrag komt bovenop de saillante subsidies die al werden ontvangen : de Europese Centrale Bank heeft op zich alleen al duizend miljard dollar aan banken gegeven, en dit zo goed als kosteloos.’. En om het af te leren : ‘In de oude kapitalistische economie functioneerde geen enkele onderneming zonder voldoende kapitaal voor haar behoeften. Vandaag zitten we met een nieuwe economische branche die wil spelen zonder kapitaal, en die verwacht door de staat uit de nood te worden geholpen wanneer er iets misgaat. Laten we dus eens kijken hoe vaak het al is misgegaan zonder dat iemand daarvoor ooit naar de gevangenis moest. Op 28 april won de Securities en Exchange Commission (SEC, een Amerikaanse toezichthouder van de verschillende effectenbeurzen) een rechtszaak waardoor tien Amerikaanse banken 1,4 miljard dollar aan schadevergoedingen en boetes moesten betalen wegens frauduleuze activiteiten. Eén jaar later ontdekte de SEC bij steekproeven dat dertien op vijftien financiële instellingen zich schuldig maakten aan fraude. In 2010 stemde Goldman Sachs in met een boete van 550 miljoen dollar om een frauderechtzaak te vermijden (8). In juli vorig jaar bracht de Amerikaanse senaat een rapport van 335 bladzijden uit over de Britse bank HSBC, de grootste van Europa. Die had jarenlang drugsdealers en andere criminelen geholpen om misdaadgeld wit te wassen. De boete bedroeg 1,9 miljard dollar…’ (9)

En tenslotte een uitspraak van Edward Snowden (10) op zijn persconferentie in de luchthaven van Moskou : “Iets meer dan een maand geleden had ik familie, een thuis in het paradijs en een comfortabel leven. Ook had ik de mogelijkheid om zonder uw toestemming uw communicatie te doorzoeken, in beslag te nemen en te lezen. Van om het even wie, om het even wanneer. Dat is een macht die de levensloop van mensen kan veranderen”.

Niet alleen muizenissen echter. Immers, ben je momenteel niet aan het lezen op de site van DWM ?  Is New B niet definitief bank in oprichting ?  En bestaat er in Bagdad ook geen Tahrirplein “waar Iraakse jongeren de fakkel overgenomen hebben van de gevluchte, gefolterde en vermoorde Iraakse arbeiders- en middenklasse, en ervoor ijveren om de soevereiniteit van hun land ongeschonden aan de volgende generaties door te geven” ?

De stappen vooruit van meer mensen die in dezelfde richting lopen. Al geef ik toe : het is een ganse mondvol bij een simpele Brusselse kriek …

(1)  Elk jaar de tweede week van juli, zaterdag folk en zondag jazz. Ingericht door de vzw De Vrienden van Brosella die de Hoge Bescherming genieten van Z.M. de Koning. Deze gezindheid is echter niet verplicht. Zie www.brosella.be.

(2) Alhoewel : dit jaar voor de eerste keer met inkom. Wegens ‘van moeten’ volgens de gruute patron (zo staat het op de rug van zijn zwarte t.shirt) die er, bij het aankondigen van de volgende groep, telkens viertalig (drie + Marolliens) streng op wees zeker een kaartje te kopen. Nooit dergelijke commerciële draak gezien : een toegangsticket van 3 euro met twee gratis drinks van 2 euro. Manneken Pis plast op Werchtertoestanden.

(3) Zie ook Gentse Feesten, editie 2013.

(4) Voor royaltywatchers : die van België lijkt een beetje Nederland light te worden. Scenario : de korte pijn in volle vakantietijd. Benieuwd naar het koningslied (ondermeer de schrijfwijze van de koninklijke voornaam) en de liters inkt die daarover, bij wijze van bezigheidstherapie, weer zullen vloeien.

(5) In het hoofdstuk over Irak, in het boek van Zemni over ‘Het Midden Oosten, the times are a-changin’.

(6) JR Pauwels : Why America needs war, indymedia, 30 april 2003

(7) Uit De Morgen van dinsdag 9 juli

(8) Het doet mij wat denken aan het diamantbedrijf Omega Diamonds dat voor zijn deal met de Belgische fiscus 150 miljoen euro betaalt en 1.850 miljoen euro NIET betaalt, zo lees ik in het RAAK (juli 2013) voorwoord van KWB voorzitter Koenraad Coppens

(9) Volgen in het artikel nog een reeks veroordelingen. En om te eindigen haalt Savio aan dat euro-scepticus “Cameron (het anti-Europees electoraat in Groot-Brittannië groeit) één van de meest grote voorstanders was van de staatssteun voor de banken Dat hoeft ook niet te verwonderen : de financiële sector vertegenwoordigt op dit moment tien procent van het Britse Bruto Binnenlands Product”.

(10) : artikel op DWM van zaterdag 13 juli