Wie het nog durfde te ontkennen, kreeg maandagavond het tegenbewijs geleverd: Bart De Wever heeft na Antwerpen ook de nationale overheidszender VRT in zijn binnenzak zitten. De bewijzen hiervan zijn klaar en duidelijk, zeker na dit weekend na de zoveelste media-rel omtrent de regenboog T-shirts aan de Antwerpse stadsloketten. Yasmine Kerbache (fractieleider van de SP.a in de gemeenteraad Antwerpen) werd uitgenodigd om in debat te treden met Bart De Wever in Terzake. Ook Yves Desmet (De Morgen) had een uitnodiging gekregen. Maar maandagavond stond Bart De Wever wel alleen in Terzake. ,,De burgemeester van Antwerpen wil niet, tenzij hij moederziel alleen en zonder tegenstander in de arena mag. Dat debatteert in ieder geval gemakkelijker,” schrijft een verongelijkte Desmet in zijn opiniestuk (1). Hij zag zijn kritiek herleid tot een paar quotes die vooraf apart werden opgenomen en waarop de N-VA naar believen kon soleren.

Twee dagen later op woensdagavond kreeg De Wever alweer een maar in te koppen voorzet aangeboden, dit keer via Lieven Van Gils en zijn ,,Reyers laat”. De assist werd gegeven door filosoof op rust (en voornaam lid van de Gravensteengroep) Etienne Vermeersch, dus niet echt afwijkend qua mening wat het onderwerp Vlaamse politieke aspiraties betreft. Je kon je om nog andere redenen op voorhand vragen stellen over de inhoud van het debat, vermits Vermeersch al woensdagmorgen via een opiniestuk in DM, duidelijk te kennen had gegeven dat hij volledig akkoord ging met het T-shirtverhaal binnen het raam van een neutraliteitsaanpak. We kunnen alleen maar hopen dat het uitsluitend over het anti-Verlichtingsverhaal ging dat De Wever zo graag verkondigt, want anders zijn het twee handen op één buik.

Blogger-filosoof en jeugdwerker Bleri Lleshi kreeg bij de VRT de afgelopen weken van hetzelfde laken een broek als Desmet: twee keer uitgenodigd door – weeral dat duidingsprogramma – Terzake om naar de studio te komen. Eén keer om in debat te treden met Zuhal Demir (N-VA) over de allochtone politici, de andere keer voor een debat met Liesbeth Homans (N-VA) over armoede in Antwerpen. In beide gevallen hebben deze backbenchers geweigerd. ,,Iets wat ik niet verbazingwekkend vond, want de laatste twee jaren hebben verschillende N-VA-ers niet gedurfd om het debat aan te gaan met mij,” zegt Lleshi. (2)

Toch is het onaanvaardbaar dat de Terzake-redactie zich laat gijzelen door de N-VA. Ze moeten als duidings- en opiniërend programma verschillende stemmen aan bod laten komen, waardoor ze het debat verdiepen. Dat is hun maatschappelijke opdracht, waarvoor ze trouwens met de nodige dotaties bedacht worden door de belastingbetalers. Nu echter kun je je niet van de indruk ontdoen dat Terzake als een onvervalste televisiehoer met de benen wijd open gaat liggen, zodat De Wever als een volleerd huilende Calimero kan klaarkomen.

Dat BDW tegenwoordig niet alleen de inhoud van de debatten bepaalt, maar ook nog eens de tv-format waarin het debat gegoten wordt en dat dit niet langer gebeurt door de journalist of eindredacteur is wel bedenkelijk. Het is zeer gevaarlijk, omdat de vierde macht zich hier niet alleen op inhoud, maar ook qua vorm, laat manipuleren door een populaire tv-politicus. Uiteraard met de kijkcijfers in het achterhoofd via dewelke elk programma moet zien te trachten overleven, zal de Terzake-redactie gezwicht zijn. Liever een schijndebatje tussen De Wever en een paar ingelaste quotes, dan helemaal geen BDW in de tv-studio. De keuze lijkt gauw gemaakt, maar het is wel onuitgegeven in ons reeds zo klein zich in zichzelf opsluitend Vlaams medialandje en net daarom des te riskanter. Voortaan kan elke politicus zo’n format op maat gaan eisen. Maar het blijft van een totaal andere orde dan het debat dat Bruno Tobback (SP.a) ooit met Peter Mertens (PVDA) weigerde aan te gaan in ,,De Zevende Dag”. Want het onderwerp werd toen gewoon afgevoerd.

De betrokken redactie buigt zich best even over art. 9 en 10 van de verklaring der plichten van de journalist: art. 9. Nooit het vak van journalist verwarren met dit van reclameman of van propagandist . En art. 10. Elke drukking weigeren en slechts redactionele richtlijnen aanvaarden van de redactieverantwoordelijken.

Tweede bedenking: het gaat hier wel over een met overheidsgeld betaalde zender en niet om de VTM. Dat maakt het dus nog veel erger, nog meer dan een commerciële zender is de VRT gebonden aan objectiviteit. Geen enkele politicus slaagde er totnutoe in om de format te gaan bepalen in de officiële omroep van dit land. Het ,,no comment” van Dehaene destijds werd vroeger nog op hoongelach onthaald; vandaag zegt De Wever niet alleen: ,,Ik zal commentaar geven, maar ook: en ik wil dat ik alleen en op die manier in beeld gebracht word.” Ik verwijs naar Italiaanse toestanden, zoals je die ziet met een Berlusconi in de tv-studio van één van zijn Mediaset-zenders Canale 5: tijdens de reclamespots dicteert hij de volgende vraag die de journalist aan hem moet stellen. (3) Maar ik vrees dat we er ook hier niet meer zo ver van af zijn, zou Walter Zinzen zeggen.

________________________
(1) http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1574694/2013/02/06/Iets-wat-die-man-nog-graag-wilde-zeggen-aan-Bart-De-Wever.dhtml
(2) http://blerilleshi.wordpress.com/identiteit-en-interculturaliteit/
(3) ,,Mi domandi che…”: http://video.repubblica.it/dossier/reptv-visti-2012/rep-tv-2012-i-video-piu-visti-berlusconi-dalla-d-urso/114919/113322
(4) http://www.lectrr.be/