In het weekblad Knack laat hoofdredacteeur Eddy Eerdekens, onder de tittel ” CD&V en N-VA bepalen verkiezingen 2014, de rest staat erbij en kijkt ernaar” zijn uitgesproken sympathie blijken voor CD&V en een toekomstige centrumrechtse regering. Dat mag, iedereen zijn gedacht. Dit artikel is dan ook bezwaarlijk een analyse te noemen,maar eerder een CD&V-N-VA verkiezingspamflet.
Bij het lezen ervan was mij helemaal niet duidelijk waar haalt de man het vandaan te beweren dat die beide partijen duidelijk stellen hoe en wanneer zij al dan niet in een regering zullen stappen. Vooreerst is er, vooral bij partijen zoals CD&V, in het verleden nogal wat verschil te merken geweest tussen wat zij zeggen al dan niet te zullen doen, en wat zij als puntje bij paaltje komt, ook werkelijk daarvan waarmaken. (ook in 2010 zouden zij niet in een regering stappen zonder Vlaamse meerderheid, weet men nog?) En wat haar visie op het confederalisme betreft (geen conseperatisme?), is dat je reinste volksverlakkerij, want confederalisme is nu eenmaal volledig separatisme met een akkoord over samenwerking op bepaalde vlakken. Iets anders is niets meer dan gewoon federalisme zoals wij dat nu kennen.
Komt dan nog de loonlastenverlaging en mobiliteitsplan, iets waar iedereen weliswaar voorstander van is, maar die als standpunten, bij gebrek aan het wat, hoe, en tegen welke prijs, vrijwel niets meer dan inhoudsloze dozen zijn, die achteraf naar believen en noodwendigheden kunnen worden gevuld.
Over de zogenaamde rechtlijnige en ‘duidelijke’ teksten van N-VA zullen we het maar niet hebben. Afgezien van het feit dat de uitleg daarbij nogal verschilt al naargelang van welk van de kopstukken ze komt, vergeten men bij die partij blijkbaar dat Vlaanderen nog steeds niet onafhankelijk is, en voor wat de vorming van een federale regering en de verdere ontmanteling van België betreft, de (vooral socialistische) Franstaligen een aardig grote vinger in de pap hebben.
Ook Open VLD heeft zogenaamd duidelijk gesteld wat zij wel en niet wil, al heeft die het nadeel dat de N-VA haar voor was en met de liberale ‘cup of socialeconomy-cake’ is gaan lopen, zodat zij, behalve wat het communautaire betreft, eerder als een volgzame N-VA-vleugel voorkomt.
Dat Sp.a en Groen er (alternatiefloos) bij staan te kijken, heeft, vooral wat Groen betreft, de media meer brood ziet in de berichtgeving en opvoering over en van mediathieke volksverlakkers zoals De Wever en Peeters, dan de eenvoudige begrijpbare eerlijkheid van een Van Besien en het groene linkse programma. De Vlaamse sociaaldemocraten kampen met het probleem dat hun doen en laten m.b.t. hun reden van bestaan (de minderbedeelden) in de voorbije regeerperiode té tegengesteld was aan wat zij nu als ‘wegdeemsterende’ partij (zeggen) voor te staan.
CD&V en N-VA mogen dan misschien wel de aanloop naar de verkiezingen, en voor het grootste deel de (Vlaamse) uitslag erven bepalen, wat zij daarmee na de verkiezingen kunnen aanvangen zal niet van hen, maar van de uitslag van de Franstalige linkerzijde, en wat die daar gaan mee doen…
