De Standaard laat zich weer van zijn meest fraaie zijde zien vandaag bij het coveren van het vertrek van Johnny Thijs bij Bpost. De federale regering is uiteraard kop van jut en zelfs noch min noch meer een “onbetrouwbare baas” (Guy Tegenbos), de ‘vlammende mail’ van Karel Vinck aan het adres van Labille wordt over twee pagina’s uitgesmeerd, met uitgebreide analyse, waarbij uiteraard niet mag ontbreken dat Labille een ideologische scherpslijper is, die met dit soort fratsen misschien wel ‘bij de ziekenbond’ wegkomt maar niet op de ‘vrije markt’ waar blijkbaar andere – lees: meer volwassen – wetten gelden. En uiteraard worden de artikels over Johnny met een sausje van communautaire suggesties overgoten, en geïnsinueerd dat dit een beslissing ingegeven door electorale motieven is vanwege de PS (toegegeven, Karel Vinck doet hier niet aan mee). Maar het mag duidelijk zijn, het bedje van N-VA kan niet genoeg gespreid worden. De vorige dagen werden we in de krant ook al uitgebreid getrakteerd op het jargon waarmee een succesvol CEO doorgaans wordt gefêteerd, kwestie van de publieke opinie al op voorhand wat te masseren, genre ‘Thijs heeft een uitstekend parcours gereden’, ‘hij heeft het bedrijf gemoderniseerd en is daarbij de steun van de vakbonden niet kwijtgespeeld’ (wat blijkbaar het ‘nec plus ultra’ is voor een CEO in deze barre tijden), etc.
Als toetje bij dit corporatistische kerstnummer van De Standaard krijgen we overigens nog een alleraardigst opiniestuk van Willy De Wit die blijkbaar verbonden is aan de economische denktank ‘Workforall’. Dat stuk moet je lezen om te geloven. Als we al in de kerstsfeer zouden geraken door het kerstessay van Tom Lanoye, is die kerstsfeer wel ver zoek na lectuur van het stuk van De Willy van ‘Workforall’, een denktank met een wel erg ongelukkig gekozen naam.
Kijk, we kunnen aannemen dat Johnny Thijs goed werk heeft geleverd de afgelopen jaren bij BPost, althans volgens die zogenaamde ‘wetten van de markt’, maar volgens zowat elke burger die met zijn voeten een beetje op de grond staat, hoef je met 650.000 euro per jaar nog niet direct bij de voedselbank te gaan aankloppen. Dat Thijs weigert, is zijn goed recht, “it’s a free country”, maar het is ook het recht van Labille en consoorten om een plafond in te stellen. En al dat geleuter over een ‘overgangsregeling’, tja, ik vraag me af of alle werknemers die aan de deur gezet worden omwille van structurele marktredenen, ook van zo’n fijnzerige overgangsbehandeling kunnen genieten. Ik vrees ervoor.
Dat hier zo’n ophef over wordt gemaakt, is gewoon te wijten aan het feit dat de norm dat een CEO geen buitensporig veelvoud mag verdienen van wat de laagste werknemer verdient, nog niet algemeen ingang heeft gevonden. Maar dat komt nog – zie Zwitserland met zijn recent referendum over een maximale factor 12 (heeft het helaas voorlopig niet gehaald). Maar ik ben ervan overtuigd dat dit inzicht sneller ingang zal vinden dan pakweg het feit dat we allemaal vegetarisch zullen gaan eten (en veel minder vlees, naarmate we ook het eten van dieren zullen beschouwen als iets wat ethisch verwerpelijk is ), iets waar de Standaard de afgelopen dagen wel al uitgebreid op inging. Zou overigens niet enkel voor CEOs moeten gelden, ik vind het bijvoorbeeld ook absoluut niet kunnen dat sommige specialisten in ziekenhuizen een degoutant veelvoud verdienen van verpleegsters, die doorgaans wel het vuile werk mogen doen.
Met andere woorden, de mensen die Labille nu verwijten een ideologische scherpslijper te zijn, zouden binnen een decennium wel eens zelf kunnen vaststellen dat ze niet meer bij de tijd zijn. Ik stel voor dat de redacteurs van de Standaard alvast eens op straat gaan horen wat gewone mensen denken van die zogenaamd ‘ongehoorde behandeling’ van Johnny Thijs.
Als uitsmijter: ik neem aan dat de Standaardredactie wel meer ‘vlammende mails’ voor ogen krijgt – ik schreef er zelf eentje, een paar dagen geleden, naar de hoofdredactie, om hun ondermaatse coverage van de onderhandelingen over het TTIP (handelsverdrag tussen EU en VS) aan te klagen. Daar blijven ze nog altijd muisstil over. De ene vlammende mail is duidelijk de andere niet. Nee, dan liever alle registers opentrekken over Thijs, Bellens en co.
Nog een fijne kerst.
