Het is tegenwoordig bon ton om te schieten op de vakbonden, en jonge DS redacteurs springen blijkbaar graag op de kar. Als ik mag opmerken dat het “vreemd” is, om op een dag van betogingen en nationale staking  georganiseerd door de vakbond, Itinera coryfee Marc De Vos en een paar jonge redacteurs uitgebreid aan het woord te laten op de Opiniepagina’s van de Standaard, maar geen enkele vakbondsvertegenwoordiger … In China noemen ze dat het ‘sturen’ van de publieke opinie. Hier heet dat blijkbaar het ‘buikgevoel van de jonge generatie’ verwoorden.

Los daarvan wil ik opmerken dat het Di Rupo regerings-akkoord vrij gematigd oogt, de omstandigheden in acht genomen. En dat de vakbonden dus beter zouden betogen om wat er internationaal is misgelopen op financiëel-economisch  gebied de afgelopen decennia (tax havens, multinationals die een fiscale, sociale en ecologische race to the bottom organiseren, bankiers die het breed blijven laten waaien, terwijl in de VS alleen al voor bijna 8 triljard (!) aan bail-out is gebeurd met taxpayers’ money, volgens een Bloomberg rapport deze week) dan om te ageren tegen de regering ‘Elio 1’. Di Rupo heeft nog voor enig weerwerk proberen zorgen, ingaand tegen de internationale trend.  Ik vermoed dat de vakbonden dat ook zo inschatten. Het zou goed zijn mochten ze dat een stuk duidelijker communiceren naar de publieke opinie. Maar dan moet je wel eerst de kans krijgen van De Standaard en consoorten.