Liesbeth Homans (N-VA), schepen en voorzitter van het OCMW van Antwerpen (foto: archief DeWereldMorgen.be).
Sociale zekerheid, N-VA, Liesbeth Homans -

Liesbeth Homans pakt liever de werklozen dan de miljonairs aan

vrijdag 10 januari 2014 01:23
Spread the love

Straffe uitspraak van N-VA-kopstuk Liesbeth Homans in DS Weekend van 4-5 januari: “Te veel mensen horen in de sociale zekerheid niet thuis. De groep is te groot geworden. De allerzwaksten zullen we blijven helpen.”. Wablief? Zegt Homans hier niet dat zij de sociale zekerheid wil reduceren tot iets voor “de allerzwaksten”? Dat voor haar niet iedereen nog langer recht heeft op de sociale uitkeringen? Dat bestaanszekerheid voor iedereen volgens haar niet (meer) kan?

En dat uitgerekend twee dagen nadat de kranten meldden dat de miljonairs in 2013 aanzienlijk rijker werden en één dag nadat Vlaams minister van Werk Philippe Muyters moest bekendmaken dat Vlaanderen nog 20.000 werklozen meer telt dan begin 2013. Homans maakt er een “breekpunt” van voor haar partij bij de verkiezingen. “We moeten durven beslissen. De beperking van de werkloosheid in de tijd wordt geen populaire maatregel.”

Voor langdurig werklozen geldt volgens Homans dat ze geen recht meer hebben op sociale zekerheid. “De groep is te groot geworden”. Ze “verkiest” voor die werklozen een leefloon van het OCMW: 545 euro per maand is dat voor een samenwonende of 819 euro voor een alleenstaande.

De oudere generatie weet nog een beetje hoe snel je vroeger in armoede kon geraken in een maatschappij zonder sociale zekerheid. De jeugd weet dat veel minder. Ze leert dat ook niet op school, het zit niet in de leerprogramma’s of de eindtermen. Ten onrechte, want dat sociale monument wankelt. De trend is het te ontmantelen en te vervangen door privéverzekeringen. De verzekeringsmaatschappij betaalt je dan uit in functie van wat je haar hebt betaald. Een samenleving van ieder voor zich: ‘Ik moet kunnen terugkrijgen wat ik voor mijn eigen verzekering betaald heb.’ En wie werkloos, ziek of oud is, moet zelf maar voor de kosten opdraaien. Zo sneuvelt de solidariteit.

De N-VA steekt niet weg dat ze helemaal niet hoog oploopt met onze sociale zekerheid. Bart De Wever dweept met zijn “inspirator” Theodore Dalrymple. Die vertelde hem in 2011 dat de sociale  zekerheid mensen niet uit de armoede haalt: “Ze bestendigt hen in hun achterstelling. Ze vernietigt hun zelfrespect. En ze creëert meer armen en zieken.”

Vandaag leeft in ons land 15 procent van de mensen in armoede, een schandelijk cijfer voor zo’n rijk land. Maar, zo becijferde Europa, zonder (wat nog overeind staat van) de sociale zekerheid zou dat 42 procent zijn. Dat de onderklasse van Dalrymple zonder sociale zekerheid kleiner zou worden, is dus baarlijke nonsens. Ze zou verdrievoudigen, tot bijna de helft van de bevolking.

Minder sociale zekerheid want dan is die makkelijker te betalen, is het leidmotief van Homans. Wat ze er niet bij vertelt is dat de concurrentiedwang, die als een houtworm aan onze lonen vreet, evenzeer aan de sociale zekerheid vreet. In naam van het concurrentievermogen van onze ondernemingen gaan de patronale sociale bijdragen almaar naar beneden. De teller staat al op meer dan 5 miljard werkgeversbijdragenverminderingen. VBO en Voka eisen dat nog een groter bedrag van dat indirecte loon in hun bedrijven blijft. “De mensen moeten maar meer privéverzekeringen nemen,” is de redenering.

Een andere optie, een sociale, is perfect mogelijk. Die optie beschermt het sociale en herfinanciert de sociale zekerheid ook: met een vermogensbelasting. De gigafortuinen hebben volop geprofiteerd van de fiscale vrijgevigheid. Is het niet aan hen een deel van wat zij zo hebben bijeengegraaid, af te geven om de sociale zekerheid in stand te houden? Want het is zoals Gilbert De Swert, de ex-chef van de ACV-studiedienst schreef: “De 20e eeuw heeft zo hard gezwoegd om deze droom van de 19e eeuw te realiseren, dat de 21e eeuw dat allemaal niet mag neerhalen.”

Het probleem is niet zozeer de middelen te vinden maar ze te wíllen vinden. Het gaat om de politieke wil om meer geld te geven aan wat in de concurrentielogica ‘niet-productieve bestedingen’ wordt genoemd. Maar dan zie je Homans in velden noch wegen!

Koen Hostyn is filosoof en econoom. Hij is actief bij de studiedienst van de PVDA. Begin maart verschijnt zijn boek ‘Het Vlaanderen van De Wever’ bij EPO Uitgeverij.

take down
the paywall
steun ons nu!