‘Tot aan de verkiezingen verandert niets aan de woonbonus’, liet Bart De Wever woensdagavond verstaan in Reyers Laat. Naast het obligate verwijt dat ook de SP.a – minister ‘campagne aan het voeren’ is, gaf De Wever ook een inhoudelijk argument. ‘Dit gaat over een markt.’, stelt De Wever, ‘Als je vandaag zegt ‘de woonbonus gaat weg’, dan gaan de mensen zeggen ‘de huizenmarkt gaat misschien instorten. Ik moet misschien wel snel kopen? Of verkopen?”.

De vraag is waar De Wever eigenlijk naartoe wil. Is het een probleem dat de waarde van de huizen zouden dalen? In mij stad, Gent, zijn de woonprijzen de afgelopen 10 jaar gestegen met 150%. Verschillende van mijn vrienden zijn als jong koppel of alleenstaande op zoek naar een woning of hebben zware leningen moeten aangaan om hun huis te verwerven. De woonbonus klinkt dan als een leuk (en broodnodig) extraatje om het financiële plaatje rond te maken, maar is ten gronde een onderdeel van het probleem.

In het opiniestuk ‘Laat ons de heilige koe van de woonbonus slachten’ beargumenteerd woonexpert Pascal De Decker overtuigend dat de woonbonus zorgt voor stijgende prijzen. Daar worden vooral de vastgoedmakelaars, verkopers en banken blij van, niet de middenklasse of ‘hardwerkende Vlaming’ die zich diep in de schulden moet steken om een eigen woning te verwerven.

In een persbericht laat N-VA’ster Liesbeth Homans verstaan dat ‘het fiscale voordeel voor woonkredieten behouden in de vorm van een fiscale aftrek’ veel fairder is dan de belastingvermindering die Freya Van den Bossche voorstelt. Haar argument? ‘Een vermindering is voor iedereen hetzelfde, de aftrek is afhankelijk van uw inspanningen op de arbeidsmarkt.’ Dat is nog maar de vraag. Levert een interimmer die werkt met dagcontracten aan de Antwerpse Haven en op het einde van de maand maar net rondkomt minder inspanningen op de arbeidsmarkt dan iemand met een goedbetaalde vaste job?

We moeten af van dit vals debat tussen ‘fiscaal voordeel’ en ‘belastingvermindering’. Wat er nodig is, zijn grootschalige overheidsinvesteringen in betaalbare woningen en de opwaardering van verloederde stadswijken, zoals de Rabotwijk in de 19de eeuwse gordel rond Gent. Dat dit beleid wordt toegekend aan Vlaanderen, in overigens complete nonsense. Dezelfde problematiek stelt zich immers ook in Luik, Brussel of Charleroi.

Ook in het Antwerpen van De Wever verdubbelde de verkoopprijzen op 10 jaar tijd. De Wever zit duidelijk met een baksteen in de maag. De N-VA onderhoudt in Antwerpen dan ook nauwe banden met verschillende bouwpromotoren, zoals de Land Invest Group, waarvan Joeri Dillen voor zijn aantreden als kabinetchef van Bart De Wever operationeel directeur was. Dit blijkt ook uit de schenkerslijst van N-VA kandidaat Ludo Van Campenhout bij de verkiezingen in 2012, die volgens de nieuwswebsite Apache ‘leest als een who is who van de Antwerpse vastgoedsector’ⁱⁱ.

Koen Hostyn in filosoof en econoom. Hij is actief bij de studiedienst van de PVDA. In januari verschijnt zijn boek ‘Het Vlaanderen van De Wever’ bij EPO Uitgeverij.

Noten:

iPascal De Decker, ‘Laat ons de heilige koe van de woonbonus slachten’, gepubliceerd in: De Morgen, 19 september 2013. http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opinie/article/detail/1707261/2013/09/19/Laat-ons-de-heilige-koe-van-de-woonbonus-slachten.dhtml

ii‘Ticket naar het Schoon Verdiep (N-VA): De vrienden van Ludo Van Campenhout’, gepubliceerd op: Apache.be op 16 november 2012. http://www.apache.be/2012/11/16/ticket-naar-het-schoon-verdiep-1-de-vrienden-van-ludo-van-campenhout/