Bezetting Palestina, BDS-campagne, Apartheid Israël -

Israël beducht voor Apartheidslabel

maandag 19 augustus 2013 18:00
Spread the love

De huidige vredesonderhandelingen zijn een schertsvertoning die moeten dienen om het blazoen van Israël op te poetsen. Dat is nodig, want het land komt diplomatiek meer en meer in het isolement.

De les uit Zuid-Afrika

De les uit het recente verleden van Zuid-Afrika is zeer duidelijk: een consequente boycotactie heeft het Apartheidsregime uiteindelijk mee de das omgedaan. Die les geldt in het bijzonder voor Israël omdat de economie van het land sterk gebaseerd is op de export. Daarom baren de recente Europese maatregelen tegen de illegale Israëlische kolonie-economie meer dan zorgen. In een interview met de Financial Times afgelopen vrijdag drukte Israëlisch minister van Financiën Yair Lapid zijn ongerustheid uit over de ‘groeiende anti-Israëlische gevoelens overzees’[1].

Hij maakt zich terecht zorgen. Een recente grootschalige BBC peiling[2] toont aan dat Israël één van de slechtste reputaties heeft bij de wereldbevolking. 52 % van de respondenten afkomstig uit 22 verschillende landen geeft de joodse staat een negatieve beoordeling. Israël moet enkel Noord-Korea, Pakistan en Iran achter zich laten.

Minister Lapid is vooral bezorgd over de erkenning en legitimiteit die ‘anti-Israël’ groeperingen krijgen in Europa en over de gevolgen die dit zal hebben voor de Israëlische export en economie. De Europese maatregelen zijn een belangrijk signaal in de strijd tegen de illegale Israëlische kolonies op Palestijnse grond. De Europese Unie heeft beslist dat Israëlische instellingen die op bezet grondgebied activiteiten ontwikkelen niet meer zullen kunnen rekenen op Europese financiële steun.

Concreet betekent dit dat vanaf 2014 Israëlische bedrijven, universiteiten en andere instellingen actief op de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en de Golan-hoogten geen aanvragen meer kunnen indienen voor Europese beurzen, subsidies, prijzen en onderzoeksfondsen. Bovendien worden in Brussel plannen besproken om producten afkomstig uit Israëlische kolonies te labelen als kolonieproduct, naar het voorbeeld van het Verenigd Koninkrijk.

Zo zal de Europese consument niet langer onwetend of onbewust producten aankopen zoals een Sodastream-limonademaker, een Brita-waterfilter, Ahavacosmeticaproducten et cetera[3].

De EU, belangrijkste handelspartner van Israël

Hoewel de Europese Unie – de belangrijkste handelspartner van Israël – de joodse staat omarmt alsof het één van de lidstaten is, vreest Lapid dat deze maatregelen zullen gevolgd worden door nieuwe, zwaardere maatregelen die de Europese markttoegang voor Israëlische producten zal beperken.

Volgens de Financial Times was de Europese markt van januari tot juni goed voor bijna één derde (32 %) van de afzet van Israëlische goederen. Geen onbelangrijk detail is dat de diamantindustrie in dit cijfer niet in rekening is gebracht. Antwerpen is een belangrijke draaischijf voor Israëlische diamanten. Het reële exportcijfer naar de Europese Unie ligt m.a.w. hoger dan 32%. Als de Europese Unie politieke voorwaarden zou verbinden aan de Israëlisch-Europese handel, zou de druk op Israël en zijn bezettingspolitiek ernstig verhogen.

Apartheidslabel

Internationale druk op Israël komt vandaag voornamelijk van de BDS-campagne[4] (‘Boycott, divestment and sanctions’), een initiatief opgestart in 2005 vanuit het Palestijnse middenveld. Eind de jaren 1960 ontstond een gelijkaardig internationaal activisme tegen de apartheid in Zuid-Afrika. Een grassroots basisorganisatie groeide uit tot een wereldwijde consumptieboycot, een desinvesteringscampagne jegens overheidsinstellingen en universiteiten, wapenembargo’s en uiteindelijk economische sancties en een internationale economische boycot, die de apartheid onhoudbaar maakten.

De parallel tussen het vroegere Zuid-Afrika en het zionistisch staatsgedreven racisme met territoriale segregatie incluis wordt reeds enkele decennia getrokken. De strijd tegen de normalisering van de Israëlische bezetting en het apartheidsregime put dan ook veel hoop en inspiratie uit de succesvolle boycotcampagne tegen het Zuid-Afrikaanse regime.

Wereldwijd ondersteunen organisaties de Palestijnse boycotoproep en het voorbeeld van de Zuid-Afrikaboycot toont aan dat een versterkte en veralgemeende BDS een tegenmacht kan vormen tegen de Israëlische bezetter. In België heeft het grootste Israëlische landbouwexportbedrijf Agrexco, dat landbouwgoederen koopt onder meer in de illegale Israëlische kolonies en deze verkocht in Belgie, zijn deuren gesloten na herhaalde protest- en boycotcampagnes[5].

In juni protesteerden activisten o.a. in Brussel en Londen tegen de betrokkenheid van G4S (‘Group for Security’, een Brits-Deense privébewakingsfirma) in de bezetting van Palestina. G4S verleent veiligheidsdiensten en -apparatuur aan Israëlische checkpoints, kolonies en gevangenissen waar Palestijnen zonder proces worden vastgehouden. Het bedrijf profiteert zo van het Israëlische bezettingsbeleid en pleegt inbreuk op het internationaal recht.

Die protesten waren ook te horen op de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering. Voor al die protesten is het bedrijf niet ongevoelig. Het heeft onlangs aangekondigd om de plannen terug te trekken voor de bouw van een gevangenis en checkpoints op de Westelijke Jordaanoever. Ook zal het gemeentebestuur van Kopenhagen zich beraden over de verdere samenwerking met G4S[6].

Veolia, een multinational met roots in Frankrijk, verloor in de regio Utrecht zijn concessie op het openbaar vervoer (via Connexxion) wegens protestacties naar aanleiding van Veolia’s medeplichtigheid aan de Israëlische bezetting.

De voorbeelden hierboven tonen dat dergelijke grassrootacties heel efficiënt zijn tegen de Israëlische misdaden.

Israël en de Palestijnen, een ongelijke machtsbalans

Het belang van internationale druk op Israël wordt vandaag nogmaals aangetoond in de hervatte Israëlisch-Palestijnse onderhandelingen. Van werkelijke onderhandelingen is geen sprake en de kans op slagen is nihil. De ongelijke machtsbalans tussen beide partijen stelt Israël immers in staat de voorwaarden op te leggen aan de Palestijnse onderhandelaars, terwijl het zijn politiek van voldongen feiten verder zet – zonder zich te laten verstoren door het internationaal recht of ook maar één enkele VN-resolutie.

De zionistische staat heeft dan ook geen enkel belang bij ‘echte’ onderhandelingen. Enkel een diplomatiek isolement en economische druk, zoals tegen het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, zullen de joodse staat verplichten de Palestijnse rechten te erkennen en de Palestijnen als gelijkwaardige partner te beschouwen.

Lapid omschrijft in het interview met de Financial Times duidelijk waarover de strijd gaat: “We kunnen en willen niet eeuwig over 3,5 miljoen Palestijnen heersen. Dit schaadt ons vreselijk op internationaal vlak en bedreigt het concept van Israël als een joodse staat.”

Een ideologisch of ethisch debat over de bezetting zal met andere woorden niet gehoord worden als die niet gepaard gaat met een economisch-politieke strijd, die aan de Israëlische belangen raakt en de machtsbalans tussen Israëli’s en Palestijnen in evenwicht brengt.

Karama Belgium is een vzw actief rond de Palestijnse kwestie. Naast informeren en sensibiliseren doen we ook aan fondsenwerving ter ondersteuning van de Karama Palestine vrouwen- en kinderenprojecten in het vluchtelingenkamp Deheishe (Westelijke Jordaanoever). Zin om mee te doen? Volg ons op https://www.facebook.com/karama.belgium of contacteer ons op infobelgium@karama.org.

Voetnoten

take down
the paywall
steun ons nu!