Af en toe mag de holebi-gemeenschap eens aan wat meer zelfkritiek doen. Vandaag in De Morgen las ik een mooie opportuniteit om het daar nog eens over te hebben. Het betreft dit kleine artikel naar aanleiding van de nieuwe Bond film:
Homo’s doen de kassa rinkelen
Slimme zet van de Skyfall-makers, die homo-erotische scène. Want homo’s doen de kassa extra rinkelen. Uit onderzoek van de UGent in 2009 blijkt dat homo’s vaak meer geld te besteden hebben – omdat ze meestal niet voor een volledig gezin moeten zorgen – en dat ze vlugger nieuwe producten uitproberen en kopen. “Homoseksuele mannen gaan meer uit dan heteromannen. Ze hebben ook een grotere nood om zich te profileren. Hun behoefte aan unieke producten is dus groter”, legt Maggie Geuens uit, hoogleraar Marketing aan de UGent.
Steeds meer marketeers richten hun pijlen dus op de homomarkt. Trendsetter was wellicht Pernod Ricard. Al in 1981 adverteerden zij voor de Zweedse Absolut Vodka in twee homotijdschriften. Zo’n doelgerichte marketing was drie decennia geleden vrij ongewoon. Merken waren bang om het grotere, mainstreampubliek te verliezen. Dat tij lijkt gekeerd. Maggie Geuens: “Vorig jaar nog lanceerde meubelfabrikant Ikea een advertentie met een homokoppel. Denk ook aan handtassen en verzorgingsproducten voor mannen: eerst werd dat populair bij homomannen, later sijpelde dat ook door naar heteroseksuelen.” (SMU, De Morgen, 30/10/2012)
Met de liberalisering van holebiseksualiteit is er, zoals met elke onderdrukte bevolkingsgroep die in het vaarwater van de markten komt, commercialisering opgetreden. De waarachtige emancipatiestrijd is verstomd door holebi’s te gebruiken als marketingproduct (zie boven: steeds meer marketeers richten hun pijlen op de homomarkt), als doelgroep die geld opbrengt (zie boven: homo’s hebben blijkbaar meer geld uit te geven en hebben blijkbaar meer nood zich te profileren) en als trendpeilers en -setters (zie boven: wat eerst bij holebi’s populair is, is dat nadien bij hetero’s).
Los van het feit dat er binnen de holebi-gemeenschap steeds meer racistische stemmen aan het opborrelen zijn (-deels- omwille van de grotere intolerantie jegens andere geaardheden in cultureel andere gemeenschappen) en los van het feit dat er steeds grotere nonchalance inzake veilig vrijen ontstaat (-deels- omwille van het verkeerde idee dat aids curatief geworden is), kan -wat mij betreft- gesteld worden dat ook de holebi-gemeenschap (niet als één bepaalde entiteit, maar de veelheid van meningen en handelingen erin) steeds meer a turn for the right aan het maken is. Hiermee volgt ze erg gewillig de conventionele, burgerlijke trend die overal in Europa waar te nemen valt sinds een dik decennium.
Waar is de emancipatiestrijd bij holebi’s naartoe? Is ze enkel nog te vinden in de transgender tak en de radicaal lesbo-feministische tak? Ik vraag me af wat er nog moet gebeuren alvorens holebi-organisaties inzien dat hun strijd niet gestreden is, louter omdat de liberalisering min-of-meer voltrokken is in juridische termen…
