Ik ben eigenlijk een beetje geschrokken van die opstelling ‘jong tegen oud’. In de pers wordt het ook voortdurend zo voorgesteld. zoals bvb. vandaag in de Standaard opnieuw de nadruk op de ‘jonge ‘ambtenaar die gisteren wel werkte. Een week of zo geleden had het opiniestuk in de Standaard van die jonge redacteurs ook al wat stof doen opwaaien; Daarin zeiden ze dat een ganse generatie boven haar stand had geleefd. Sorry, maar dat vond ik er fel over! . Ik heb in mijn jeugd nooit niets te kort gehad,dat komt omdat mijn ouders er hard voor gezwoegd hebben. Mijn vader heeft zijn ganse carrière in de metaalsector gewerkt. Toen hij een paar jaar geleden op vervroegd brugpensioen kon gaan (nu kan dit al niet meer in zijn sector) heeft hij natuurlijk die kans gegrepen. Logisch toch! Maar is hij daarom niet solidair? Hij laat wel een plaats open voor een jonge metaalarbeider. En hij heeft hard gewerkt zodat zijn drie kinderen konden studeren.LANG studeren 🙂 ! En NATUURLIJK gaan wij , zijn kinderen, langer werken! Onze job is fysiek niet zo zwaar en we zijn ook veel later beginnen met werken. Logisch toch!

Ik vind het niet meer dan logisch dat de vakbonden in actie schieten. Alleen al de manier waarop de kersverse Minister voor Pensioenen er een ingrijpende hervorming wil doorjagen, vraagt om weerstand. De vakbond heeft  toch het recht om ‘niet akkoord’ te zijn.Het lijkt alsof we allemaal hetzelfde moeten denken. Het woord ‘strijd’ is zeer oubollig geworden. Net alsof er geen tegenstellingen meer mogen bestaan. Of toch wel: de tegenstelling tussen twee generaties.

Allemaal samen’ voor een hogere rating! En laat ons vooral geen ideologische discussie voeren, zei een topman van VBO onlangs in de Zevende Dag. ! Want we moeten dringend ons huiswerk maken voor Europa.
En inderdaad er is niet aan de index geraakt. Maar als Mr. Alexander De Croo de onderhandelingstafel verlaat en het niet kan laten om toch nog te alluderen op een toekomstige afschaffing. Als Mister Q er nog voor Oudjaar een pensioenhervorming doorzwiert; Is het dan niet normaal dat de vakbond zich klaar maakt voor ‘de strijd’. Een strijd die natuurlijk om veel meer gaat dan om het ‘behoud’ van de index, het ‘behoud’ van de huidige pensioenleeftijd.
Deze besparingsronde is nog maar het topje van de ijsberg. Moeten de  vakbonden dan wachten met op straat komen totdat  het te laat is, en we voor voldongen feiten staan. De opbouw van onze ‘verworven’ sociale welvaartstaat ging niet snel. Haar afbraak kan echter pijlsnel gaan. Mogen vakbonden dan niet strijden om het behoud van die verworvenheden?

Het is crisis! Alstublieft! Iedereen moet zijn steentje bijdragen!  Is een vaak gehoord argument. In eerste instantie is daar niets vreemds aan. Logisch dat iedere deelnemer aan de samenleving zijn verantwoordelijkheid heeft. Maar is het niet pervers dat het bankgeklungel een meteorietinslag veroorzaakte en wij nu met zijn alleen steentjes moeten bijdragen om het gat te dichten. Banken , jarenlang gedirigeerd door de ‘invisible hand’ van de vrije markt mogen zonder schaamte de hulp van de overheid inroepen als het hen uitkomt. Als hun verworvenheden op het spel staan, komen ze toch ook op voor het behoud ervan. Alleen moeten zij niet op straat komen. Ze hebben andere kanalen.  En naar hen wordt zonder veel boe of ba geluisterd. 

En trouwens:  Zou het niet beter zijn te focussen op de activiteitsgraad van de ganse bevolking. Meer mensen aan het werk, maar daarom niet langer aan het werk.In een dergelijk debat zou de vakbond een constructieve partner zijn. Enfin, ik ben geen arbeidsspecialist.  Ik wil alleen maar zeggen dat ik niet a priori akkoord ben met de slogan ‘met zijn allen langer werken’. Net zoals ik ook niet akkoord ben met ‘allemaal samen ja knikken, alemaal samen ons steentje bijdragen… Volgens mij zijn er al genoeg mensen die voldoende bijdragen. Is het bijvoorbeeld logisch dat er zoiets als “working poor’ bestaat? 

Denk aub ook aan de volgende generaties!   Laat me even veralgemenen. Onze generatie verwijt de babyboomgeneratie dat ze enkel aan zichzelf denkt.  Het zijn nochtans onze ouders die er voor hebben gezorgd dat (het merendeel onder ons) comfortabel zijn zin kon doen. Kijk maar naar mij: ik kon 5 jaar universitaire studies doen. In pol en soc dan nog 🙂

Maar wat doen wij nu: we denken ook aan onszelf; We zijn bang dat er voor ons niets meer overschiet. We zijn niet alleen bang, we hebben het ook al geaccepteerd. We weten dat we het met minder zullen moeten doen. En diegene die de mogelijkheid hebben zullen gewoon méér doen (harder en langer werken) om het zelfde te krijgen of meer. Dit willen we ook doorgeven aan onze kinderen. Aub! Loop maar in de pas! En studeer vooral geen pol en soc! (maar een economisch interessante richting. ) En stop vooral niet met consumeren. Want we moeten exporteren en importeren. Zo blijft de economie draaien! Sorry maar die kijk wil ik niet doorgeven aan mijn dochtertje.  Ja hoor.. ik denk dat we op die manier uit de eurocrisis gaan geraken. Zoals Merkel het ons al zei: het gaat zo’n 10 jaar duren. Eventjes wat schokken, maar alles draait verder! En onze generatie krijgt het gevoel de toekomst voor hun kinderen verzekerd te hebben. Tot.. de bal weer aan het rollen gaat. 

Tot mijn dochter op de arbeidsmarkt komt, en ziet dat er eigenlijk nog steeds sprake is van ‘systeemfouten’. En de generatie van haar mama. Wel die generatie valt te verwijten! Want zij hebben de historische kans gemist om echt iets te veranderen.