Killer Joe begint als een alleraardigste zwarte komedie en aanvankelijk is het gissen waar de regisseur naar toe wil met deze film noir. Wanneer de door en door immorele en übercoole sheriff Joe Cooper, overigens magistraal vertolkt door Mathew Mc Conaughy, ten tonele verschijnt verandert de toon geleidelijk aan van vriendelijk naar sinister en gewelddadig. Van dan af aan bouwt de film gestaag op naar een zinderende climax en een goor spektakel du jamais vu. De bloederige apotheose is een puik staaltje van horrorcinema pur sang, evenwel zonder de artificiële opsmuk van bovennatuurlijke elementen, zombiegedrochten of vampieren.
Deze prent is geen vrijblijvend tussendoortje. Het toont de amorele logica van de macht. Aan diens super-ego hangt steeds een smerig en donker supplement dat via erupties uit het onderbewuste genadeloos toeslaat door visceraal en nietsontziend geweld. Tevens is deze film de genadeloze vivisectie van het gezinsleven als hoeksteen van de maatschappij en een raak portret van het leven in de Amerikaanse onderbuik, in de gedaante van een white trash trailer park gezin.
De film is een adaptatie van het gelijknamige toneelstuk uit 1993 van de Amerikaanse en met de Pullitzerprijs bekroonde schrijver Tracy Letts, een hedendaagse representant van het genre southern gothic. Boegbeelden als William Faulkner en Truman Capote zetten het op de kaart. Wezenskenmerk is het de caleidoscopische schets van het leven op het platteland van het Amerikaanse Zuiden en Midwesten, achter wiens schijnbare eenvoud de complexe problematiek schuilgaat van racisme, achterstelling en ontvoogding van het Noorden.
In deze film richt Friedkin zijn lens op de familie Smith uit Texas. Chris Smith, vertolkt door Emile Hirsch, in een mindere vertolking dan in Into The Wild, is een dummy die zich steeds in de nesten werkt. Met een berg schulden bij de drugsmaffia ziet hij maar één radicale oplossing: zijn moeder laten vermoorden om zo het geld van de levensverzekering op te strijken. Zowel hij als zijn zus Dottie (Juno Temple) , een dromerig meisje met een jeugdtrauma van formaat, hopen zo wat glans te geven aan hun miserabel bestaan. Zijn vader Ansel (Thomas Haden Church ), een simpele boerenkinkel en Sharla (Gina Gershon), zijn bitchterige stiefmoeder, zien hier ook geen graten in. Dit is de ultieme ontsnappingspoging uit het trieste lot dat hen allen bindt.
Hiervoor schakelen ze sheriff Joe Cooper in, die bijklust als huurmoordenaar en rond wiens mysterieuze verschijning een aura van ongenaakbaarheid hangt. Zijn aanvankelijke vriendelijke houding verdwijnt als sneeuw voor de zon wanneer blijkt dat Chris zijn beloften niet nakomt en hij in het ootje is genomen. In 2010 in de film the Lincoln Lawyer liet hij ook al zien redelijk wat in zijn mars te hebben. Maar wat Mc Conaughy hier op het witte doek tovert in zijn transformatie van hulpvaardige sheriff naar psychopaat en seksuele pervert tart elke verbeelding en getuigt van veel klasse. Hij ontdoet zich hier definitief van zijn status als posterboy die hem rollen opleverde in bedenkelijke romantische komedies. Juno Temple is voor mij ook een ware revelatie op het witte doek. Referentiepunten in de de hedendaagse cinema zijn Blood Simple van de Coens( dat heerlijke southern timbre), Wild at Heart van David Lynch (sinistere sfeer) en The Killer inside me (Casey Affleck in een soortgelijke rol als sheriff-moordenaar).
Killer Joe begint aarzelend zoals reeds eerder gezegd maar naarmate hij vordert wordt het steeds meer een waar kijkgenot. U zal overigens nooit meer op dezelfde manier een kippenboutje verorberen. Wie had trouwens gedacht dat William Friedkin na een resem afknappers en veertig jaar na mijlpalen uit de filmgeschiedenis als The Exorcist en The French Connection nog met zo’n sublieme film op de proppen zou komen? Killer Joe is dan ook een must see!
