Ik wilde altijd al een blanke man zijn. Een man ben ik al, over dat blank valt te discussiëren. Maar dat ik blank kan worden staat vast.

Je vraagt je vast af waarom ik het licht heb gezien? Ik kon toch andere kleuren nemen? Dat komt omdat de blanke man de koning van de jungle is. Hij is het machtigste dier en toch lijkt hij zo onschuldig, zo aardig. Voor de blanke man bestaat weigering niet. Hij krijgt de rode loper voor alle deuren. De ingang van een discotheek, de zoektocht naar een appartement, een sollicitatie -zelfs de deur van een vrouw wordt niet onmiddellijk dichtgeslagen.

Door mijn blanke gedaanteverwisseling zal ik eindelijk serieus genomen worden door politie, media en vele lezers. Eindelijk opslag. Gedaan met het verwijt knuffelallochtoon te zijn. Eindelijk zullen ze mijn teksten vatten, want vanaf nu spreken we dezelfde taal. Ik, de blanke man, kan over alles meepraten. Ik kan mijn mening ventileren over iets waar ik de ballen van af weet en toch zullen ze mij in gelijk welk programma uitnodigen en mij in gelijk welk onderwerp een expert vinden.Ik kan zelfs het woord ballen gebruiken zonder dat het seksistisch klinkt of iets met geloof te maken heeft. Het zal zelfs erudiet klinken.

Als ik mijn mooie secretaresse een corrigerende tik op haar billen geef, riskeer ik geen GAS-boete of een knietje want een blanke man doet niet aan seksisme. Begrijp je nu waarom ik blank moet worden?

Als blanke kan ik eindelijk uitpakken met grote Verlichtingsdenkers als Spinoza, Voltaire en Mthombeni. Geen mirakels, want alles is vanzelfsprekend. Geen quotum, ik maak de quota. Geen vragen, ik stel de vraag.

Nu ik blank ben moet ik met volle overtuiging in het blankisme meedoen. Ik schaf meteen een agenda aan en kom bij elke afspraak netjes op tijd. Als andere blanken mij zien, behandelen ze mij nu met extra respect. Bij een bekeerde blanke hoort dat zo. Ik moet beter zijn, extremer.

Een bekeerling moet zich bewijzen. Ik moet zorgen dat ik weer onbesneden ben. Maar hoe moet ik dat rechtzetten? Ah ja, naar de slager voor schapendarmen.Ik moet Mohammed, Mohammed en Mario die zich liever Mohammed laat noemen, overtuigen om ook blank te worden.

De bekeringsdrang in het blankisme is sterker dan mezelf. Desnoods bezweer ik ze met liters Duvel en kilo’s stoofvlees. Door mijn verleden weet ik ze wel te vinden. Ze zullen vast op de hoek van de straat hangen. Nog steeds ruzie te maken over wie welk meisje het eerst heeft gezien.

Nu ik blank ben, weet ik wat een angstgevoel is. Maar ik ga mijn gorilla loopje gebruiken. In lang vervlogen tijd imponeerde ik daar meisjes mee. Dat loopje zullen ze vast herkennen. Maar wat zullen ze van mijn gedaanteverwisseling vinden? Ik leg hen uit dat ik nog steeds dezelfde ben, maar iets anders. Ik haal bleekmiddel, ontkruller en een cd van dEUS tevoorschijn. Dat zal hen wel bekeren.

Voor Mario die zich liever Mohammed laat noemen is het zelfs gezonder. Hij zal eindelijk stoppen met drie keer per dag onder de zonnebank gaan. Hij zal eindelijk dictielessen volgen en ophouden met als een Marokkaan te praten. Als we blanke jongens onder elkaar zijn, kunnen we ons helemaal laten gaan. Alles moet kunnen. We gaan meteen beginnen met een goeie Marokkanengrap. Maar de kans dat ik de slaag van mijn leven krijg, lijkt me groter.