Het militante antifeministische conservatisme van Derk-Jan Eppink
Feminisme, Opinie, Internationale vrouwendag, Derk-Jan Eppink, Feministisch activisme -

Het militante antifeministische conservatisme van Derk-Jan Eppink

donderdag 8 maart 2012 00:28
Spread the love

Reactie op “De bevrijde vrouw”, van Derk-Jan Eppink, 06/03/12, De Morgen
 

Aan de vooravond van de Internationale Vrouwendag worden er weer naarstig allerhande meningen gespuid over de staat van het feministische activisme en dito gedachtegoed. Vooral de mannelijke conservatieve elite kan blijkbaar niet aan de lokroep weerstaan om ook nu weer in de fallische pen te kruipen en in de naam van het vrouwelijke deel van de wereldbevolking te beweren dat de feministische strijd heus allang gestreden is. De Vrouw hoeft toch niet meer aan de haard te zitten, te breien en te baren! Ze mag tegenwoordig zelfs studeren, uit werken gaan en uitgroeien tot een heuse carrièrevrouw… maar ze moet dan wel niet komen klagen en zagen over het feit dat ze nog steeds vaker minder verdient dan haar mannelijke collega’s, en er mag zeker met geen woord gerept worden over hoe moeilijk het is een job te combineren met het opvoeden van kinderen en het runnen van een gezin. De Vrouw is namelijk niet langer gedetermineerd door haar biologische reproductieve conditie en heeft nu de ‘keuze’ om te weerstaan aan haar moederinstinct. Zij is niet langer het wezen van de immanentie, maar of ze al volledig tot het Rijk der transcendentie is toegetreden, is nog maar de vraag…

Zijn we dan eindelijk in dat utopische tijdperk aanbeland waarin discriminatie slechts een herinnering aan een ver verleden is en het gelijkheidsprincipe meer dan een juridische formaliteit blijkt te zijn? Libertair politicus en opiniemaker Derk-Jan Eppink denkt blijkbaar van wel en in De Morgen (DM 06/03/2012) gaat hij volledig mee in deze ‘bevrijdingsfabel’.

Volgens Eppink is “de gemiddelde vrouw in Europa of Amerika […] onafhankelijker dan ooit” –alleen heeft de emancipatie van deze westerse vrouwen volgens Eppink werkelijk niets te maken met de feministische strijd. Het begin van deze gedachtegang kunnen we nog best appreciëren: het is best interessant om een conservatief denker eindelijk eens akkoord te zien gaan met één van de belangrijkste feministische motto’s, namelijk dat het metafysische en essentialistische begrip ‘de Vrouw’ inderdaad een loutere constructie is. Wat een opluchting (!!) dat Eppink dit reductionistische en eenzijdige begrip van de bevrijde Vrouw van zijn titel nuancerend vervangt door de westerse vrouw –die naar alle waarschijnlijkheid ook nog eens lid is van de blanke middenklasse. Sommige (lees: de meeste) vrouwen hebben de geneugten van het emancipatoire liberalistische Verlichtingsdenken nog niet mogen ervaren –maar dat doet er voor deze denker niet toe.

Want het draait voor Eppink in dit essay natuurlijk niet echt om de mogelijke bevrijding van de vrouw, maar wel om het zwart maken van het Feminisme. De diversiteit en pluraliteit van het academische en activistische feminisme –of zeg maar feminismen– wordt hier even ten voordele van de ‘argumentatie’ onder de mat geveegd.

In de ogen van Eppink is dit Feminisme synoniem met een militant activisme van de tweede golf dat zich heeft gespecialiseerd in het zaaien van mannenhaat en –verassend genoeg– vrouwenhaat! De Amerikaanse feministe Gloria Steinem is er als meemoeder van de tweede feministische golf niet alleen in geslaagd ons te hersenspoelen met een politieke ideologie die stelt dat vrouwen steeds opnieuw het slachtoffer zijn van mannelijk egoïsme en exploitatiedrang; nee, erger nog: Steinem &co hebben ook de seksuele differentie volledig weg proberen te wissen door de vrouwelijkheid van de vrouw in te temmen! Dit (blijkbaar Amerikaanse en Noord-Europese) gedrocht van een militant Feminisme, dat naast gendergelijkheid ook genderloosheid en androgeniteit predikte, had voornamelijk als doel de “feminiteit” van de vrouw te vernietigen. Onder het motto ‘if you can’t beat them, join them’, zou de Vrouw Man worden. 

Maar gelukkig kunnen we nog terugvallen op oedipale zekerheden: de “jongere, moderne vrouwen” hoeven deze farce van een links gelijkheidsdenken niet, naar Eppinks mening, en plegen, met hun lippenstiften in de hand, massaal de ene matricide na de andere. De modebewuste, vrouwelijke vrouwen van de derde feministische generatie (die volgens Eppink hun quasi-vooruitgang enkel te danken hebben aan de pil en aan de talloze politiekcorrecte quota-regeltjes) keren zich in dit postfeministische tijdperk volledig af van hun militante moeders.

Deze postfeministische vrouwen tonen onbeschaamd hun decolleté, zagen niet over de male gaze, en zijn als ontrouwe dochters, altijd wel te vinden voor een heerlijke cat fight met hun militant-feministische moeders. Deze kibbelende, postfeministische vrouwen zijn de échte bevrijde vrouwen, volgens Eppink, maar in mijn ogen zijn ze, als deze vrouwen al bestaan, eerder het product van een militant antifeministisch conservatisme.

Als jonge feministe, die zowel de differenties tussen vrouwen onderling, als tussen mannen, vrouwen en transgenders erkent en respecteert, en die gelooft in het nut en de noodzaak van een feministische emancipatiestrijd voor iedereen, vind ik het niet alleen rotvervelend dat er op dag voor Internationale Vrouwendag in vrouwen hun naam gesproken wordt; maar ergert het mij ook vreselijk dat een zogenaamde opiniemaker als Derk-Jan Eppink een platform krijgt zonder duidelijk ook maar één jota af te weten van de vrouwengeschiedenis en de stand van het academische en activistische feminisme van het moment. De vrouw bevrijd? Het lijkt er eerder op dat het feministische gedachtegoed nogmaals geëxploiteerd en geperverteerd wordt in de naam van de Vader…
 

take down
the paywall
steun ons nu!