De journalistenverenigingen in dit land vierden op zaterdag 24 september in Brussel het feit de Algemene Belgische Persbond – precies 125 jaar geleden werd opgericht. Tijdens een academische zitting was er ondermeer aandacht voor de diepe kloof tussen noord en zuid in de berichtgeving over communautaire kwesties volgde hierover een debat met een vijftal journalisten. Politoloog Dave Sinardet stelde dat de media in beide landsgedeelten met hun tendentieuze berichtgeving over communautaire kwesties hebben bijgedragen tot polarisatie in de politiek, versterking van misverstanden en foute interpretaties. Hij verwees hierbij naar de resultaten van zijn onderzoek inzake de berichtgeving over BHV in de periode 2004-2005 op de tv-omroepen.
“In geen enkel tv-debat werd de vraag gesteld waarom en of BHV gesplitst moest worden. In Vlaanderen ging men er steevast vanuit dat er moest gesplitst worden, in Franstalig België dat dit niet mocht gebeuren. Het beruchte arrest van het grondwettelijk hof werd in Vlaanderen zeer vaak gebruikt als een reden waarom BHV moest gesplitst worden, wat manifest fout is, in Franstalig België werd er niet eens over gesproken”.
De zeer sterke verontwaardiging in enkele Vlaamse media zoals Het Laatste Nieuws over “de harteloze” reportage die de RTBF uitzond over de begrafenis van Marie-Rose Morel was de insteek voor het debat onder journalisten. Johanne Montay (RTBF) stelde dat haar omroep Morel in die uitzending bewust portretteerde als een politicus met ideeën en tevens uitgelegd had welke ideeën dat waren.
“Dat men ons verwijt niet te wenen met Vlamingen gaat toch wel heel ver”, aldus Montay. Rik Van Cauwelaert wees erop dat de berichtgeving over de begrafenis in de Vlaamse tv-omroepen en enkele andere media buiten alle proportie was, hetgeen de tegenstelling ongetwijfeld heeft aangescherpt. “Ook in onze media had je echter reacties dat door heel die heisa over haar ziekte en overlijden Morels’ extreemrechtse boodschap versuikerd werd. Wat de Franstaligen echter onderschat hebben is dat De Wever door de wijze waarop hij tijdens de begrafenis het woord voerde de extreemrechtse vijver leegviste”, aldus Van Cauwelaert.
Sinardet wees er ook op dat tv-omroepen in elk gewest bitter weinig aandacht besteden – slechts 3 procent van de uitzendtijd – aan wat er in het andere landsgedeelte gebeurt. Tijdens het debat bevestigden alle aanwezigen weinig contacten te hebben met politici aan de andere kant van de taalgrens. Uit een korte quiz van moderator Philippe Leruth bleek niemand de naam van de gevraagde minister uit een regionale regering van het andere landsgedeelte te kunnen noemen. Catherine Ernens van L’Avenir stelde dat de contacten met Vlaamse politici vooral via sms lopen. Lisbeth Van Impe weet de mindere contacten aan desinteresse van de eigen lezers en de betrokken politici.
Dat de interesse in de Vlaamse media in het Franstalige reilen en zeilen afnam, is volgens Van Cauwelaert echter ook de fout van de media zelf. “In de jaren ’80 volgde ik met Guido Fonteyn Franstalige pc’s tot in Luik toe, wat mij tijdens de beruchte 100 dagen van Dehaene zeer gepriviligeerde contacten opleverde met Spitaels. Op een bepaald ogenblik hebben de bladen echter zelf beslist dat we dit maar moesten afbouwen”.
De vraag kan mijns inziens terecht worden opgeworpen in hoeverre “het nationalisme” ook het journaille in noord en zuid heeft besmet. De Vlaamse pers volgt zoals Sinardet al aangeeft in haar analyses veel te veel klakkeloos de Vlaamse politici, zeker als het gaat om personen zoals een Bart De Wever die het BV-statuut “verworven” hebben.
Als journalist die onder meer voor het persagentschap Belga al vele jaren het reilen en zeilen in Halle-Vilvoorde kan ik getuigen dat er veel te weinig interesse is van de media voor wat hier de concrete situatie is van de immense Franstalige minderheid in deze regio, die onder impuls van de grootstad Brussel overigens altijd maar uitdeint. Men neemt bijvoorbeeld over de niet-benoeming van de burgemeesters in de drie faciliteitengemeenten Wezembeek-Oppem, Kraainem en Linkebeek de argumenten van Vlaams minister van bestuurszaken Bourgeois klakkeloos over, maar wat er zich werkelijk heeft afgespeeld weet blijkbaar niemand.
Sinardet geeft hogerop het voorbeeld van de Vlaamse berichtgeving over het arrest van de raad van state. In de zaak van de niet-benoeming van burgemeesters kan verwezen worden naar de vele voorbeelden van foutieve Vlaamse berichtgeving dat de oproepingsbrieven voor de verkiezingen eentalig Frans verstuurd werden, terwijl de Nederlandstalige inwoners van faciliteitengemeenten steeds een eentalig Nederlandse oproepingsbrief kregen en de Franstaligen een tweetalige… Het gaat tussen haakjes over gemeenten waar 80 tot 90 procent op een Franstalige lijst stemt.
LV
