In het Vlaamse Gewest is de actieve bevolking meer aan het werk dan in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en in Wallonië. Op basis van deze vaststelling over de regionale werkgelegenheidsgraad stelt de minister van Financiën afgelopen weekend dat dit verschil de oorzaak is waarom hij er tot dusver niet in geslaagd is om de N-VA verkiezingsbelofte te realiseren : zonder de PS de overheidsfinanciën op orde te zetten.
De werkloosheid in bv. Antwerpen (met onze haven) is echter zeker niet minder dan in het Brussels stadsgewest. Iedereen moet evalueren dus en (ideologische) veralgemeningen zijn vooral … contraproductief.
Intussen blijft de Belg in noord en zuid wachten op de beloofde begroting in evenwicht en op een vermindering van de schuldgraad.
Dit wordt moeilijker en moeilijker na een ‘taxshift’ (vermindering werkgeversbijdragen) die bij gebrek aan alternatieve financiering een ‘taxcut’ werd waarvan de huidige factuur de komende jaren nog zal toenemen.
Of ligt het aan de hogere inflatie in België (BTW verhoging elektriciteit) die ervoor heeft gezorgd dat de doorgevoerde indexsprong op het loon van de werknemers niet voor de verhoopte verbetering van het internationaal concurrentievermogen van onze ondernemingen heeft gezorgd?
De economische groei ligt met deze conservatief-liberale regering beduidend lager dan bij onze voornaamste handelspartners. Of zelfs onderaan de EU want enkel Italië scoort lager. De gevraagde inspanningen (indexsprong en BTW-verhoging) zijn en blijven een aantasting van de koopkracht van de actieve bevolking.
Na de jarenlange verlaging van de rentelast op de uitstaande overheidsschuld die het begrotingsresultaat telkens weer kon opsmukken, komt de dag dat deze rentelast weer toeneemt. Noch de meerinkomsten uit de hoogconjunctuur, noch de vermindering van de rentelast werden gebruikt om de schuldenberg te verminderen. Wel integendeel, ze werd als “belangrijke besparing” opgenomen en onmiddellijk uitgegeven om het begrotingsdeficit te milderen.
Er werken vandaag nagenoeg evenveel pendelaars in Brussel dan bv. de volledige werkgelegenheid in Antwerpen. Brussel bevestigt hiermee dat zij haar hoofdstedelijke functie opneemt zoals ook de Antwerpse haven een nationale functie heeft. In Brussel is er ook het nationaal belang van haar groeiende internationale rol. Samenwerkingsfederalisme biedt dus absoluut meerwaarde. De meerwaarde van profilering tegen elkaar (in dit geval Vlaanderen tegen stadsgewest Brussel), ontgaat me echter…
Dat er een mismatch is tussen het op dienstverlening afgestemde werkaanbod in ons stadsgewest en het profiel van de Brusselse werkzoekende is inderdaad de hoofdzorg van de gedynamiseerde ACTIRIS-ploeg die intussen resultaten boekt.
