In de oppositie beschuldigde N-VA de regering Di Rupo en de Parti Socialiste van onkunde en onwil in het asieldossier. Intussen ging Bart De Wever zich mee profileren tegen wie die migratie tegen betaling organiseert. Terwijl het echte probleem ligt bij de eenzijdige militaire ingrepen in het recente verleden en bij de westerse belangen in onverdraagzame oliestaten. 

Nu vraagt de voorzitter van N-VA ook een herziening van het statuut voor wie als politiek vluchteling uiteindelijk wel erkend wordt. Voor alle duidelijkheid, niet in de zin dat bijvoorbeeld het asielrecht gevrijwaard blijft, maar beperkt wordt in de tijd (directe link met oorlogstoestand). Maar wel dat de meest elementaire sociale zekerheid anders wordt ingevuld voor wie in ons land een asielverleden heeft. Alsof het aantal erkende vluchtelingen dé uitdaging wordt voor de toekomst van onze Sociale Zekerheid.

De oorzaak ligt allicht bij de achterban van N-VA. Ze heeft haar huidig electoraal niveau te danken aan het leegzuigen van Vlaams Belang en niet aan een verruiming vanuit democratische partijen, zo bleek op de verkiezingsavond.
Vandaag denkt N-VA aan “de kwetsbaarheid van haar rechterflank”.