Het jaareinde nadert, een periode van lange donkere avonden We vieren Kerst elk vanuit zijn overtuiging. Het moet knus in de familie en vooral  gezellig zijn 

Het is ook het moment van sentiment: nodig een eenzame uit, doe mee aan de Rode Neuzendag , de warmste week, een kom soep voor de dakloze of we doen nog gauw een storting voor één of ander goed doel met de fiscale aftrek in het achterhoofd.

Met al deze intenties is zeker niks mis, ze creëren verbondenheid en samenhorigheid ze zorgen voor wat warmte in onze samenleving, een warme gloed die schril afsteekt tegen de steeds toenemende individualisering in onze maatschappij.

De strijd tegen armoede moet gestreden worden samen met de armen , de actie tegen vereenzaming in rusthuizen en andere homes moet door vrijwilligers gedaan worden. Nabijheid creëren met ouderen, zieken en armen zijn specifieke taken die vrijwilligers ter harte nemen en dit zonder een bijklus vergoeding.

De vraag die te weinig gesteld wordt is : Waarom zijn die acties waar het accent ligt op geldinzamelen ieder jaar nodig en zelfs meer en meer nodig? Het antwoord is zeer eenvouding. De overheid voorziet te weinig middelen voor mensen die het echt nodig hebben. Wanneer we elk jaar opnieuw dezelfde acties steunen wil dit ook zeggen dat er in onze samenleving een structureel probleem is. Een probleem dat we zelf creëren door op verkeerde partijen te stemmen . De cadeaus aan het bedrijfsleven kunnen we immers geen tweemaal uitgeven.

Deze acties mogen en moeten zeker plaats grijpen maar ze  mogen ons niet laten indommelen in een sfeer van ik heb mijn best gedaan, volgend jaar ben ik opnieuw van de partij.

Wanneer morgen één of ander regeringslid een cheque overhandigt ( met ons geld) voor het goede doel, enkel om de media te halen, moet ons dat aanzetten tot verontwaardiging en sociale strijd.