De wachtlijsten in de zorg worden vandaag via een “creatieve”
kunstgreep weggewerkt. Men kan zich niet langer op de wachtlijst bij een
instelling inschrijven. Een team van specialisten oordeelt of je situatie
ernstig genoeg is om niet meer door de omgeving te worden opgevangen. Als het
echt niet meer gaat, krijg je een rugzak met geld dat je in staat zou moeten
stellen je zorg te kopen. Als je geld genoeg hebt zal de markt zeker een oplossing
vinden.

Een andere wachtlijst wordt gevormd door een stroom belastingplichtigen
die aanschuiven voor het ministerie van Financiën. Dit om er toch zeker te zijn dat in de keuzes binnen
het bos aan codes geen fouten gemaakt worden.

Op een eenvoudige manier zouden deze wachtstroom ook
weggewerkt kunnen worden. Het overvloedig aantal codes zijn deels
het gevolg van de regionaliseringsdrang van sommige politieke partijen maar
vooral door het lobbywerk van de financiële wereld. Elke regeringsmaatregel
inzake fiscaliteit krijgt onder druk van verzekeringsinstellingen en
kredietverleners een reeks uitzonderingen die ons progressief en herverdelend
belastingsmechanisme ondermijnen. De belastingplichtige kan zo op een rechtmatige
manier minder belastingen betalen wat ten goede komt aan de lobbyisten, de
overheid verder verarmt en het verschil tussen arm en rijk vergroot.

Wanneer alle inkomsten, zowel uit vermogen als arbeid gelijkmatig
en progressief zouden belast worden zouden jongeren die geen vermogen hebben,
ze hebben meestal alleen schulden voor hun woning, netto meer verdienen en zelf hun woning kunnen
afbetalen. Pensioenfondsen zouden niet nodig zijn daar de eerste pensioenpijler
voldoende middelen zou hebben. Voor loon- en weddetrekkenden die hun onkosten
niet inbrengen maar kiezen voor het forfait zou de belastingbrief kunnen wegvallen.

Ik begrijp dat mijn
stelling wat utopisch is, maar vroeger vonden we betaalde vakantie ook een
waanbeeld, want geld verdienen zonder werken was van een andere wereld.