Bij
stakingsdagen horen we dikwijls op de radio of zien we op tv een vluchtig
interview met een verbaasde vakbondsmilitant, die onvoorbereid moet uitleggen
waarom hij of zij staakt. De stress van het ogenblik zorgt dikwijls voor
antwoorden waar de betrokkene achteraf niet gelukkig mee is.

De militant
kan de volgende twee actiedagen moeilijk het ganse Vlaamse en federale
regeerakkoord voorlezen.

In de media
moet je dat kunnen binnen de destijds door Siegfried Bracke bepaalde secondenregel.

Hier geef
ik een poging tot antwoord op dergelijke vraag:

Waarom voer
ik actie?

1.      Ik voer actie voor een
miljonairstaks want ook de grote kapitalisten moeten hun bijdrage leveren ( ik
kies voor die term omdat vermogensbelasting, vermogensrendementsbelasting of
vermogenswinstbelasting begrippen zijn die door elkaar gebruikt worden en niet hetzelfde
betekenen)

2.      Ik wil geen indexsprong want ik wil
mijn koopkracht behouden.

3.      Ik wil niet langer werken want
jongeren willen ook een job.

4.      Ik wil echt sociaal overleg, een
essentie binnen de democratie.

Ik denk dat
we daarmee onze fundamentele eisen duidelijk stellen, meer nog, de éne eis kan niet als pasmunt gebruikt worden voor de anderen.