Tijdens de oliecrisis stegen de kosten van de grondstoffen , dit had voor gevolg dat de winsten in onze westerse economie dreigden te dalen. Geen nood men verrekende de kosten in de prijs van het product om de winsten veilig te stellen. Gevolg….een torenhoge inflatie met dubbele cijfers.

Gelukkig was er de automatische indexaanpassing maar dit gegeven had ook een averechts effect. Gewone werknemers kwamen snel in hogere belastingschalen terecht en verloren koopkracht .

De verhoging van de belastingen zorgde ervoor dat er bij de werknemers een aversie ontstond voor ons herverdelend belastingsysteem, een negatieve houding die vandaag , begrijpelijk, ook nog bestaat bij de werkende klasse.

Het zijn zowaar enkel de werknemers die moeten herverdelen en niet de kapitaalbezitters.

Eens de werkende klasse extra moest bijdragen deed Wilfried Martens er nog een schepje bovenop. Men sprong drie keer over de index ! Ingevolge de hogere belastingen steeg het nettoloon niet in verhouding tot de levensduurte , door de indexsprong werd zelfs de gedeeltelijk compensatie voor de stijgende prijzen teniet gedaan.

Ons kapitalistisch systeem overleefde de jaren 70 door de werknemers te laten betalen voor het veilig stellen van de winst van het kapitaal.

Meer nog, het herverdelende aan het belastingsysteem wordt ook door de werkende klasse in vraag gesteld. Waarom moet alleen arbeid betalen en kapitaal bijna niet? De winsten moeten blijven.