Alvorens een vakbond over gaat tot een stakingsactie vloeit er veel water naar de zee. Wanneer het overleg stokt dikwijls na zeer lang aandringen gaat men over tot de actie.

Een vakbond draagt er zorg voor dat er voldoende draagvlak is om zulk een actie te organiseren. Staken betekent voor de staker loonverlies en voor de vakbond kosten om een stakersvergoeding uit te betalen.

In verband met de spoorstakingen nemen de liberale media, in België zijn er omzeggens geen andere, graag de woorden in de mond zoals “gijzelen van reizigers”, “vakbonden slachtofferen de gewone man”, enz…..Nooit zeggen ze dat het management verantwoordelijk is voor een destructief personeelsbeleid. Bij de spoorwegen zet men graag het “overdreven” aantal verlofdagen in de verf. Zoals in alle bedrijven zijn er de wettelijke betaalde verlofdagen naargelang leeftijd en het aantal feestdagen die op zondag vallen betreft het hier een 25-tal dagen. In het kader van arbeidsduurvermindering van 40 naar 38 uren komen daar 13 compensatiedagen bij voor de twee uren die men per week overwerkt. Destijds werd voor het behoud van de tewerkstelling, na onderhandelen, overgegaan tot de 36-urenweek> Ter compensatie leverden de spoormannen loon in en er kwamen 13 compensatiedagen bij voor de arbeidsduurvermindering van 38 naar 36 uren. In het totaal kom je dan aan dat zogezegd hoog aantal verlofdagen.

Wanneer de overuren niet kunnen gerecupereerd worden, overuren die men presteerde en waartegenover zelf een looninlevering stond , dan komt er actie, dit is de logica zelf.

Zelf ben ik noch spoorman nog lid van het ABVV. Toch kan ik de actie begrijpen en moreel steunen.