“Holy fuck…” Dat is alles wat ik kon denken toen ik migratie-minister Francken (N-VA) hoorde zeggen dat ‘er een debat is over de oorzaak van de klimaatopwarming’. Sterker nog, ‘beweren dat de mens de oorzaak is, is een politiek correct dogma’.
Feitelijk is het waar dat er nog altijd een publiek debat is. Niet omdat er daadwerkelijk nog enige twijfel bestaat: 97% van de wetenschappers en artikelen rond klimaatopwarming schrijft deze toe aan de mens – een overweldigende consensus, die wordt vertaald in alarmerende IPCC-rapporten, uitgesproken oproepen van NASA, NOAA, en alle nationale onderzoeksinstituten ter wereld. Het is echter een feit dat deze wetenschappelijke consensus zich nog altijd niet vertaalt in een publieke consensus.
Francken beweert dan ook geen negationist te zijn, ‘want hij doet enkel een vaststelling.’ Maar dat zegt erg weinig. Hij is uiteraard te intelligent om letterlijk te beweren: ‘De mens is er niet schuldig aan.’ Hij zou direct teruggefloten worden, door wetenschappers, door politici, door opiniemakers. Geen enkele negationist wil zijn geloofwaardigheid verliezen, want zonder geloofwaardigheid kun je geen twijfel zaaien. Het is dan ook een bekend fenomeen dat negationisten in de publieke ruimte hun ‘overtuigingen’ inslikken, om geloofwaardigheid te behouden en de twijfel het hardst te doen toeslaan. (Bijvoorbeeld: [1] en [2])
Francken lijkt zich in dat rijtje te scharen. Het moge immers voor zich spreken dat erkennen dat het debat er is, en dit zelfs concretiseren (Francken: ‘De Republikeinse partij in Amerika, een van de belangrijkste partijen van de wereld, heeft daar uitgesproken ideeën over.’), zonder zelf een corrigerende mening te uiten – namelijk dat als we de experts volgen, er zonder twijfel vast staat dat de mens wel degelijk de oorzaak is – dit het debat rechtvaardigt en voeding geeft aan twijfel. De gemiddelde burger die, bij gebrek aan fundamentele kennis over het onderwerp, toch al niet zo overtuigd is van de menselijke invloed op het klimaat, ziet zijn twijfel immers bevestigd als nota bene een lid van de regering zijn twijfel uitspreekt.
Zijn klimaat-negationisme wordt echter onmiskenbaar wanneer hij ‘klimaatverandering door de mens’ direct in het hoekje van de verguisden gooit, door het een ‘dogma’ te noemen, ‘politiek correct’. Wie wil er in deze tijd van ‘foute opinies’ en ‘populistische praat’ nog bij ‘politiek correct’ behoren? ‘Politiek correct’, zo noem je de mening van je tegenstanders – je hoeft er dan niet eens meer inhoudelijk op in te gaan of de onmogelijke verdediging van je ‘foute mening’ op je te nemen.
Maar we mogen ons wel afvragen sinds wanneer het benoemen van vaststaande feiten ‘politiek correct’ of ‘dogmatisch denken’ zou zijn. Het zou in deze lijn interessant zijn Francken te horen beweren dat de evolutie-theorie een ‘politiek correct dogma’ is – ook daarover bestaat, bijvoorbeeld onder de door Francken aangehaalde Republikeinen, immers nog altijd publiek debat -, en dat er nog best een levendige discussie is over de geestelijke gesteldheid van holebi’s. Waarom niet, het zijn toch net zulke ‘feitelijk vaststellingen’ als die over het klimaat?
Zijn opmerkingen passen in een rijtje toegevingen aan de morrende extreem-rechtse onderstroom binnen de N-VA (eerder waren daar immers al werkgroepen rond communautaire thema’s en de vernieuwde anti-vluchtelingen-retoriek). Maar ze komen ook op een moment dat Belgie (weeral) tot de slechtste leerlingen van de Europese klas heet te behoren op het gebied van CO2-uitstoot – en bij uitbreiding daarmee tot de slechtste leerlingen van de wereld. Alleen al daarom is zijn twijfel-zaaierij compleet misplaatst.
