Burgemeester Bart ‘ik zal geen schaduw-premier zijn’ De Wever heeft
Minister van Volksgezondheid Maggie De Block teruggefloten toen zij de
intentie uitte een onderzoek te willen starten naar de beperkte
legalisatie van cannabis. Dit zou een verkeerd signaal naar de bevolking
zijn, omdat legalisatie van cannabis in strijd zou zijn met het regeerakkoord. Dat een burgemeester meent een minister te kunnen terugroepen is al reden tot zorg, het feit dat een onderzoek en dus verhoging van kennis een slecht signaal kan geven wil ik mijn zoon liever niet uitleggen. Dat het akkoord zo eenvoudig niet is en naar de letter geinterpreteerd zelfs compleet onhaalbaar maakt het geheel ongeloofwaardig.
Het
regeerakkoord noemt het woord ‘cannabis’ niet een keer, er is dus
allerminst sprake van een jacht op cannabis alleen. ‘Drugs’ wordt
tweemaal genoemd. Eenmaal in de context van het bestraffen van ‘rijden
onder invloed’, waarbij de regering harder wil optreden. De kans op
een ongeluk wordt tienmaal zo groot onder invloed van drank, onder invloed van cannabis anderhalf. Een hardere aanpak vind ik volledig terecht, daarvoor ken ik te veel mensen
die hun leven verwoest zagen omdat iemand vond dat hij prima kon rijden met een paar glazen te veel op.
De andere passage is
opmerkelijker: ‘Het bezit van drugs is verboden. Het gebruik van drugs
in de publieke ruimte kan niet het voorwerp uitmaken van een
gedoogbeleid.’
Het debat over drugs wordt altijd erg
bemoeilijkt door de discutabele definitie van ‘drugs’ die in het
publieke domein aan het woord wordt gegeven. Vraag om een alomvattende
definitie en een onnavolgbare uitleg volgt waaruit moet blijken dat
alcohol geen drugs zou zijn en cannabis, heroine et cetera wel. Nochtans is de
definitie vrij eenvoudig. ‘Drugsis
een verzamelnaam voor geneesmiddelen en genotsmiddelen die een meer of
minder ‘drogerende’ (verdovende, opwekkende en/of hallucinogene) werking
hebben en die tot verslaving kunnen leiden.’ Daar vallen alcohol en tabak dus welzeker onder. Bier, wijn: volgens het akkoord wil deze regering de strijd aangaan met enkele Belgische favorieten, en gaat het de komende jaren ijveren voor een algehele drooglegging!
Laat me duidelijk zijn: moest alcohol zo veel minder schadelijk zijn
dan andere drugs, dan zou ik een eventuele uitzonderingspositie kunnen begrijpen. Jaren geleden werd in Nederland een onderzoek gestart over de
schadelijkheid van verschillende soorten drugs, omdat de regering een
verbod op verkoop van hallucinerende paddestoelen wilde instellen. Het
onderzoek moest aantonen dat paddo’s te schadelijk zijn om zomaar te
laten worden gebruikt. Zoals uit de resulterende bovengetoonde diagram, die verschillende soorten drugs ordent op schadelijkheid, mag blijken, had de regering geen poot om op te staan: het verbod dat er desondanks op volgde zorgde dan ook voor groot protest en hoon bij veel recreatief druggebruikers. Alcohol, dat bijna zo slecht scoort als heroine en crack, werd en wordt compleet genegeerd, terwijl het grootschalig gebruik ervan en de eerder beperkte overlast die het veroorzaakt juist als voorbeeld kunnen dienen dat legalisering van andere, veel minder schadelijke drugs waarschijnlijk helemaal niet zoveel kwade effecten zal hebben als steeds wordt voorgehouden.
Ik vermoed dat juist daarom een eventueel onderzoek zo hard wordt afgeschoten door De Wever. Naast het feit dat uit dat onderzoek blijkt dat cannabis zowel persoonlijk als maatschappelijk lang zo schadelijk niet is als alcohol of tabak, zou legalisatie van wiet erg veel geld opleveren doordat de strijd geen geld meer kost en de staat BTW kan heffen op gebruik (alle ‘geen keuzes, geen keuzes, er is geld tekort’ vanwege de regering ten spijt: ook hier blijkt er welzeker een ideologie achter te schuilen), zou criminaliteit worden tegengegaan (Uruguay heeft recent cannabis gelegaliseerd juist omdat het de zware, moordende strijd met het illegale circuit zat was: legalisatie vernietigt eenvoudigweg dit circuit) en wordt het gebruik sowieso niet of nauwelijks beinvloed: Nederland, waar cannabis al jaren min of meer legaal is, heeft blijkens meerdere onderzoeken niet meer gebruikers dan bijvoorbeeld Belgie, Duitsland en Frankrijk.
Uit een deftig onderzoek van de Minister van Volksgezondheid zou al te duidelijk blijken dat een verbod op cannabis op niks is gebaseerd en slechts volgt uit een al te oubollige, kleinburgerlijke ideologie. Dat is net wat De Wever zijn eigen achterban niet wil aandoen: het moet een strijd zijn tegen ‘drogerende middelen’, zoals hij het verwoordt, en wie kan daar nu tegen zijn? Alcohol krijgt op mysterieuze wijze een uitzonderingspositie, waarschijnlijk omdat zijn volgelingen deze drugs wel goed kennen: de ideologie van De Wever is vooral gebaseerd op angst voor alles wat vreemd is.
Kortom, hoewel het regeerakkoord inderdaad wel iets over drugs noemt, is het te vaag en dubbelzinnig om serieus te nemen. Terwijl in voorheen toonaangevend anti-drugsland de VS de ene na de
andere staat de legalisatie uitroept, de Verenigde Naties niet zo lang
geleden concludeerden dat de strijd tegen drugs meer kwaad dat goed doet
en er in Belgie geen joint minder zal worden gerookt, houdt De Wever uit een blinde ideologie het cannabis-beleid van de Belgische regering in een onnodige kramp.
