Verwijtende blikken, kwade ogen, vloekende monden en bedreigingen. Dagelijkse kost voor mij en veel anderen. Bijna iedereen maakt het wel eens mee, iedereen om een andere reden. Toch doet het ongelofelijk veel pijn. Die blikken geven me het gevoel dat ik hier niet thuishoor, dat ik een tweederangsburger ben die maar beter dankbaar moet zijn dat hij hier mag ‘verblijven’. Want ik stoor duidelijk, heel erg zelf.

Segregatie in de maatschappij valt niet te ontkennen. Als ik een oplijsting maak van wat ik allemaal meemaakte, en dit ook in real live zou kunnen weergeven, vermoed ik dat veel ontkennende individuen kippenvel zouden krijgen.

Zo vrij als we zijn, zo opgesloten zitten we in het gedachtengoed van de machtigste en polariserende krachten. En geef toe, islam is niet sexy deze tijd. Mensen staan op en vechten heel terecht voor vrouwenrechten, rechten voor holebi’s, voor kwetsbare groepen in de maatschappij. Ik hoor zeker bij hen. Maar opkomen voor moslims geeft in ons klein Vlaanderen een wrange nasmaak. Want ze zoeken het zelf toch wel, niet? Je moet maar geen hoofddoek dragen, toch? Je lokt het uit met die hoofddoek.

Als geëmancipeerde, werkende en studerende moslima ben ik net zoals jou een persoon met verschillende rollen in mijn leven. Toch maak ik dagelijks denigrerende en pijnlijke momenten mee, waarin ik word geconfronteerd met de kortzichtigheid van mensen die maar één ding vinden: hoofddoek= onderdrukt EN/OF hoofddoek=terrorist. Ik ben de laatste maanden al tientallen keren voor terrorist en klootzak uitgemaakt. Daarna kreeg ik nog eens spuug over mij. Ik een klootzak? Ik een terrorist? Excuseer mij, maar als er hier iemand met goede manieren is, ben ik het wel. Ik voel me zo machteloos. Ik wil het tegendeel bewijzen, met deze mensen spreken. Zij willen niet spreken. Ze slingeren verwijten naar mijn hoofd, vallen me verbaal (soms ook fysiek) aan en fietsen/lopen/rijden dan verder. Ik begrijp de onmacht die deze mensen voelen. Maar de pijn die zij veroorzaken is schadelijk, zeker voor mensen die niet zo sterk in hun schoenen staan.

Dingen waar ik me aan optrek zijn mijn engagementen, school, werkplaats, familie en vrienden. Als algemeen bestuurslid van Jongsocialisten Gent en als lid van het partijbestuur van sp.a Gent, moet ik zeggen me op en top ondersteund en goed te voelen. Toch nemen deze frequente ervaringen niet weg dat ik met dit verschrikkelijk maar reëel feit wordt geconfronteerd: het gedachtegoed van WOII is spijtig genoeg niet zo ver weg. Wat ik hiermee bedoel: een bevolkingsgroep wordt gecriminaliseerd, gemarginaliseerd en gedegradeerd. Hun rechten worden hen ontnomen.

Ik zeg eerlijk: als Vlaamse vrouw van Belgische ouders, die opgegroeid is met glorie van de verdienstelijke vrouwenemancipatie, vind ik de huidige Vlaamse evolutie, gestuurd door NV.A walgelijk en een stap terug in de tijd. Emancipatie gaat over het recht te kiezen wat ik wil. Zolang ik de openbare orde niet in gevaar breng en anderen niet schaad, heb ik het recht te doen en dragen wat ik wil.

Het viseren van vrouwen die burkini’s, hoofddoeken en dergelijke dragen is een schending van de mensenrechten en het tegenhouden van emancipatie. Mevrouw Sminate en Mijnheer De Wever, als mijn vriendin kiest om kortgerokt op straat te gaan, sta ik 100% achter haar keuze. En als zij wordt aangevallen of aangesproken, nagefloten of verkracht, dan zeg ik u dat het NIET haar fout is en dat de daders bestraft moeten worden. Als ik mijn hoofddoek draag, en ik word aangevallen, is dat evenmin mijn fout. Daarnaast heb ik net zoals mijn vriendin evenveel recht mij te kleden hoe ik wil. Zelf als ik eruit zie als een tent, zoals De Wever beweerde: ik heb evenveel recht op MIJN KEUZE EN MIJN VRIJHEID. Toch gaat dit laatste niet goed binnen bij enkelen. Die bemoeizieke mentaliteit en het lef en geloof dat men over alles gelijk heeft, is niet alleen paternalistisch, ook hoogmoedig en laag. Een kolonialistische mentaliteit die sommigen nog niet verleerd zijn. Waar is Leopold II die naar Congo vertrok en het zich permitteerde op grote schaal kinderhanden af te hakken? Zijn standbeeld dat hij overigens helemaal niet verdient, bevindt zich nog altijd in het Zuidpark te Gent.

Mevrouw Sminate: als een hersenspinsel dat u uit een of andere donkere hoek haalt op tafel zou komen, scheelt er pas echt iets met jou en andere partijgenoten hun geschiedeniskennis. Beperken van de vrije meningsuiting en het inperken van mensenrechten is hier onaanvaardbaar. En ja, ik heb gestudeerd en studeer nog altijd. Moslima’s zitten namelijk niet ganse dag thuis te slaven voor hun man maar kunnen denken voor zichzelf. Deze maatschappij biedt ons de kansen om zelf na te denken. Dit is de essentie en stimulans tot emancipatie. Het ingooien van de eigen ruiten door onze basisrechten eenzijdig in vraag te stellen ind ik kort door de bocht, gevaarlijk en regelrecht argeloos . Met permissie, ik spreek me in eerste plaats duizend maal uit tegen IS, ik spreek me ook uit tegen jullie polariserend beleid en discriminerende aanpak.