Tomorrowsucks

Na een jaar lang allerlei berichtgeving door mijn strot geduwd te krijgen over
Tomorrowland, is het nu wel welletjes geweest. Afgelopen weekend zag ik in de
media beelden verschijnen van allemaal mensen met een big smile op hun gezicht. Het leven is blijkbaar super mooi,
fantastisch zelfs! Als je deze beelden van Tomorrowland mag geloven, leven we allemaal
samen in het paradijs…

Niets is minder waar. Deze morgen heb ik bij het ontbijt de beats van David Guetta opgezet. Niet om
blij rond te huppelen in huis maar om mijn woede, verdriet en frustraties te
verdoezelen en een plaats te geven. Twee weken geleden werd onze jonge vriend
aan huis, Hassan, opgepakt op zijn werk en overgebracht naar het ‘Centrum voor
illegalen Brugge’. De naam van dit centrum windt er duidelijk geen doekjes om.
Het is een gesloten centrum en het is voor wezens die niet legaal zijn.
Illegalen klinkt zo bureaucratisch, maar helemaal to the point. Zeg vooral niet ‘mensen met een beperking’ voor
‘gehandicapten’, of ‘mensen zonder geldig verblijf’ voor ‘illegalen’. Nee, in
Brugge zijn ze duidelijk niet op zoek naar het paradijs. Althans niet voor deze
mensen.

165 vliegtuigen werden ingezet voor Tomorrowland. Ze kwamen van overal ter wereld
om hier samen met de Belgen met die big
smile rond te lopen in het ‘paradijs’. Het paradijs is duidelijk niet voor
iedereen op deze planeet. Terwijl afgelopen zaterdag duizenden mensen samen peace, love and unity vierden (en er ook
voor betaalden) op Tomorrowland, werden 1200 mensen gered in de Middelandse
Zee. Mensen die zich duidelijk geen ticket noch visa naar Tomorrowland konden veroorloven,
anders waren ze wel op die manier Europa binnengekomen.

Een festival van dergelijke orde, zoals Tomorrowland, is nooit gezien in
het verleden. Het staat symbool voor een alsmaar meer geglobaliseerde wereld,
een geglobaliseerde wereld voor de Haves
uiteraard. Een wereld waarin de Haves,
van welke nationaliteit dan ook (ja ook Brazilianen, Indiërs of Zuid-Afrikanen),
overal naartoe kunnen reizen en overal kansen krijgen om hun leven verder uit
te bouwen. Dit veelal ten koste van de Have
Nots. De Have Nots moeten het
doen met de status van ‘illegaal’ als ze nog maar een voet buiten de eigen
landsgrenzen zetten.

Op die bewuste voormiddag ontving ik een smsje van Hassan waarin hij
vertelde dat hij op het politiekantoor zat. Om 13u werd ik gebeld, hij zou
binnen tien minuten aan onze deur staan om wat gerief op te halen. Tien minuten
later kwamen inderdaad twee agenten samen met Hassan zonder schroom
binnengewandeld in ons huis. Onmiddellijk gingen ze met hem naar boven waar nog
gerief van Hassan lag. Hassan moest wat kleren bijeen verzamelen, hij kreeg er
letterlijk maar vijf minuten voor en was nog half geboeid. ‘’Opdracht van Dienst
Vreemdelingenzaken’’, vertelden de politieagenten, ‘’en hij gaat naar Brugge’’,  kreeg ik te horen, pas nadat ik er naar
vroeg. Ik kreeg een halve minuut de tijd om hem misschien wel voor de laatste
keer te knuffelen. Ontredderd gaf ik hem een beeldje van een mediterende
mystieke moslimmonnik die op de schouw stond, als uitdrukking van onze
vriendschap en liefde voor hem.

Vreemde opdracht heeft de Dienst Vreemdelingenzaken in onze samenleving.
Deze organisatie wordt ondersteund door de overheid. Ze heeft blijkbaar zodanig
veel macht, dat ze onze politie de opdracht kan geven om iemand op te pakken.
Zonder dat die persoon een ogenschijnlijk misdrijf heeft gepleegd. Of wel? De
persoon heeft geen verblijfsstatus, en binnen het kader van de huidige
wetgeving, is dat blijkbaar al een misdrijf op zich. Of de persoon nu werkt of
niet, naar school gaat of niet, onze taal spreekt of niet, mogelijks gevaar
loopt in eigen land of niet, gezond is of niet, verantwoordelijk genoeg is of
niet of er nu veel of weinig mensen van deze persoon houden. Het doet er
allemaal niet toe blijkbaar. Voor Dienst Vreemdelingenzaken zijn mensen
nummers, het zijn inderdaad illegalen. Illegale wezens waar we best zo snel
mogelijk vanaf geraken want ze zouden weleens onze roes in het paradijs kunnen
verstoren…

Hoog tijd dat we als kritische wereldburgers samen aan een zeil trekken en
de mensonwaardige praktijken om onschuldige mensen zonder verblijfsstatus op te
sluiten een halt toe te roepen. Want ook jouw geliefde, vriend, collega of
klasgenoot kan morgen op die manier slachtoffer worden van een repressief en
inhumaan beleid. Wat zou jij doen Theo Francken als je dochter morgen thuiskomt
met een illegaal lief dat overmorgen wordt opgesloten in Steenokkerzeel?  

Deze opinietekst werd
geschreven naar aanleiding van de mensonwaardige en beschamende opsluiting van
onze vriend, collega, huisgenoot, klasgenoot, vrijwilliger Hassan. Momenteel
zit Hassan nog steeds vast in de wat wij een gevangenis noemen: het gesloten ‘Centrum
voor illegalen Brugge’. Hij is 19 jaar oud. Wie Hassan wil steunen kan dat via
deze steunrekening: BE19 8907 3419 1112

Pieter Baets – Sociaal
Laborant bij LABO vzw