Laat het gezegd, ik steun de kandidatuur van Chokri Ben Chikha voor Minister van Cultuur (1) volmondig. Na wat ik op 29 maart van hem heb behoord en gezien op het Minderhedenforum in het Vlaams Parlement kan het voor mijn part niet meer verkeerd lopen.

Hij en Olivia Rutazibwa (2) gaven mij ten andere meer perspectief en energie dan wat ik sinds lange tijd heb meegemaakt aan eindeloze welles-nietes palavers in dit vermoeide Avondland (3).

Meerbepaald met hun hoopvol pleidooi om het achterhaalde (en tot mislukken gedoemde) integratieverhaal van assimilatie resoluut achter ons te laten en samen te werken, volop kansen geven en te participeren aan onze samenleving.

Het is ten andere de enige uitweg om Europa niet te laten degraderen tot een tweederangsregio (4). Een kwestie van welbegrepen eigenbelang rekende het uitzendbureau Randstad (5) voor ons uit : de komende decennia daalt bij ongewijzigd beleid in Europa de werkende bevolking van 305 tot 255 miljoen. In 2030 is een derde van de bevolking ouder dan 65 jaar.

De Fortuyniaanse claim dat Europa ‘vol’ is, is bijgevolg nonsens. Bijgevolg rest ons de taak samen te bouwen aan een nieuw verhaal, een “sociaal contract, een proces van gewenning waarin de ontvangende samenleving zal wijzigen, en mensen met een migratieachtergrond nieuwe landgenoten zijn. Iedereen zal dus veranderen. Het zijn immers dode culturen die niet evolueren” (blz 282).

Waar echter nog niet iedereen van overtuigd is, zeker niet de grootste partij van dit land. En zij leveren niet als enige de politici die deugdzaam zwijgen in plaats van actie te ondernemen bij de vaststelling laatst in onze kranten dat haast de helft van de Vlamingen etnisch-culturele minderheden niet moeten. Ook media ontlopen hun verantwoordelijkheid (6). Nochtans kan je er niet omheen : discriminatie verziekt de samenleving (7).

Heel wat politici en partijen halen hun succes bij het in stand houden van een vijandbeeld, het conflictmodel van het wij-zij denken of het inspelen op angst of ongenoegen dat leeft bij de burgers. Het is een Europese tendens die heel wat dynamisme en creativiteit afblokt.

Na hun decimering van het Vlaams Belang en de onzalige BHV en Co periode, is de Waals-Vlaams tegenstelling momenteel voor N-VA strategisch minder belangrijk (9). De Vlaamse onafhankelijkheid is ook niet de eerste bekommernis waar men in onze contreiën van wakker ligt (10).

De communautaire tegenstelling vertaalt zich nu in het becijferd sociaaleconomisch plan van de Vlaams-nationalisten. Meerbepaald de conclusie dat men het over zowat alles oneens is met de Waalse PS, zoals beide partijen als mekaars beste vijanden in alle debatten ten overvloede onderlijnen.

Volgens de onvermijdelijke Gentse politoloog C. Devos speelt N-VA met hun programma in op “het buikgevoel dat bij velen leeft dat wij enkele moeilijke jaren met pijnlijke maatregelen door moeten” (11).

Als lekengastroloog wil ik op een ander buikgevoel wijzen : namelijk dat het maar eens moet gedaan zijn met het pluimen van de werkende bevolking, het afromen van publieke en sociale voorzieningen, terwijl men grote vermogens en ondernemers gerust laat.

En dat het N-VA is die als partij par excellence dat laatste na 25 mei wenst door te voeren. Als Devos betoogt dat het “buikgevoel van N-VA leeft zowel in de volkscafés als in de excuise golfclubs”, kan ik hem, wat dat laatste betreft, nogal volgen.

Wat de volkscafés betreft, daar begint men toch aardig te beseffen wie uiteindelijk het kind van de rekening zal worden van dergelijke prietpraat. Gejost zoals het in Antwerpse kringen wordt benoemd.

(1) zie ook zijn opinie op DWM van 10 april.

(2) Docent en onderzoeker internationale politiek. Veel wat zij die ochtend in Brussel vertelde kan je lezen op de site van Mo, meerbepaald haar laatste bijdrage : “drie vuistregels tegen onbedoeld racisme”.

(3) Een gratis suggestie als kennismaking van tegenhanger Morgenland is de boeiende lectuur van ‘De ontheemden’ (De Geus, 2012) waarin Amin Maalouf verhaalt over zijn Levant (gebied gesitueerd in Libanon, Palestijnse Gebieden en Israël, Jordanië, Syrië en Turkije).

(4) “Zonder migratie heeft Europa geen toekomst” betoogt Rik Coolsaet op blz 281, in het boek waar ik ook in mijn vorige blog uit citeerde. 

(5) Je kan zijn goeroe Jan Denys bezwaarlijk een linkse rakker noemen.

(6) Al was het maar voor de verkoopcijfers.

(7) Zoals Naima Charkaoui, directeur van het Minderhedenforum, zegt in haar opinie van De Morgen (14/12/2013).

(8) Alarmberichten, rapportresultaten en conferentiebesluiten allerhande over de klimaatverandering volgen mekaar in snel tempo op.

(9) Al leert het verleden dat het moeilijk communautair kersen eten is met N-VA. Zo berekende de Warandegroep (een separatistische,financiële denktank met daarin politiekers als N-VA zwaargewicht Jan Jambon, voor de Brusselse N-VA Johan Vandendriessche en voor het Vlaams Belang Bruno Valkeniers, en daarnaast schoon volk uit KBC, VOKA, uit academische kringen en de journalistiek) ons laatst nog voor hoeveel de Vlaamse onafhankelijkheid de republiek Vlaanderen mag kosten aan opname van staatsschuld en uitdovende transfers (zie De Morgen van 17 maart). Balkankenner Mon Detrez vindt dat de kous daarmee waarschijnlijk niet zal af zijn.

(10) Eerder de laatste zoals uit de enquete blijkt.

(11) ‘Het buikgevoel van de Vlaming’ op deredactie.be van 12 april.