De neoliberale of psychosomatische samenleving!

De neoliberale of psychosomatische samenleving!

zondag 20 december 2015 11:53
Spread the love

Als geestelijke gezondheid wordt begrepen door zijn vermogen tot liefde en creativiteit, door de bevrijding vanuit incestueuze loyaliteiten aan groep(en) en individu(en), door een vereenzelviging van de eigen persoon, gebaseerd op de herkenning van het eigen zelf als de oorsprong van de eigen machten en mogelijkheden, en ten slotte door het begrijpen van de werkelijkheid buit en binnen ons, namelijk door de ontplooiing van realiteitszin en redelijk denken, dan zijn we er erg aan toe.

De samenleving vertoont kenmerken van narcisme, de oorsprong van alle psychiatrisch aandoeningen waardoor het verbonden zijn met, smelt als boter onder de zon. Neem daarbij de mate van destructiviteit die de mens beheerst ten koste van de creativiteit en we zitten met een probleem. De mate waarin de wederzijds erkenning verdwijnt, de communicatie daalt desondanks de vele communicatiemiddelen zijn daar enkele voorbeelden van.

Maar dit is niet alles. De incestueuze verhouding van de mens met zijn leven en naasten.  We zien dit in de schizofrenie die de mens doordringt in de samenleving.We herkennen daarin de angst om te leven met zijn gevolg geleefd te worden. De drang naar constante veiligheid zoals de moederschoot ons ooit eens gaf zijn ervan getuige, het uit zich zelfs in de huidige politieke structuren. Het gaat ten koste van solidariteit waarin het eigen bestaan primeert vooral in de onmiddellijkheid van het bestaan, het vervreemdt het zelf van de ander, het Vlaamse – nationalisme getuigt van deze ziekte, terug naar de grond, naar de moederschoot, 

We zien dat de mensen zich minder ontplooien, de morele vraag stellen is een zeldzame vraag geworden. De vele identiteiten zijn goedkope copies van de andere, zodra de mens zijn vrijheid wat beleeft vlucht hij terug in de groep, naar de veiligheid en de herkenning van de groep. De angst voor vrijheid besluit de mens als een kille moordenaar.  De eenzaamheid wordt gezien als een verderfelijk ziekte, terwijl het de enige plaats is om je ‘zelf’ te vinden. Religie, mode etc.. zijn daarvan voorbeelden.

Rede is een vermogen dat men moet oefenen en gebruiken om het tot ontwikkeling te brengen. Noodzakelijk om inzicht te krijgen in de mens, de samenleving of in onszelf. Net de onmiddellijkheid van het bestaan en de snelheid van de digitaliseerde en technologische maatschappij laat daar nog weinig ruimte toe, of anders legt daar nog weinig de nadruk op. Niet denkende mensen (de vraag stellen naar deugdzaamheid), mensen die redelijkheid vooropstellen zijn ook minder inzetbaar als middel in het belang van de  consumptiemaatschappij. Rede is zoals de liefde ze heeft op alle instellingen en contexten van belang, de redelijke gerichtheid is een voorwaarde tot een volwaardig bewust bestaan. Ze leiden ons nar zinvolheid van he bestaan, die voor ieder anders kan zijn, maar meer is dan consumeren.

Want het is niet dat we met miljoen consumeren zoals ons leven er soms van afhangt dat het ook gezond is. Niet dat we een gemeenschappelijk aanvaard gedrag daarom zou normaal zijn. Velen worden door éénzelfde affect beheerst stelde Spinoza in zijn ‘Ethica’. Alle zintuigen zijn er dan zo op gericht dat men daarin begint te geloven, zelfs als het afwezig is als we denken aan het ‘godsprincipe’ of mensen met wanen en hallucinaties. Voor sommigen beschouwen we deze mens als buiten hun zinnen en zot, gek, etc….Maar denkt de esthetische mens die voortdurend in zijn onmiddellijkheid leeft van het bestaan anders? Kierkegaard omschrijft de ‘esthetisch levensverhouding als een bestaan waarin de mens enkel gezicht is op zichzelf, zijn eigen plezier. mensen willen van alles zijn, maar zijn eigenlijk niets. Ze geven zich over aan de waan van de dag en de stemming van het ogenblik. Ze zijn geen individuen, desondanks de vele selfies. Ze zijn lege dozen.Mensen die denken aan roem en eer, gedreven zijn door het hebben, door middel van consumeren worden niet beschouwd als ziek of buiten zinnen, maar in zijn ergst als gulzige mensen. Maar is dit ook geen vorm van waanzin? Is dit niet het resultaat van een neoliberale samenleving die door zijn beleidsmakers vorm heeft gekregen? En wat zegt dit dan over de beleidsmakers, de politici……????

take down
the paywall
steun ons nu!