Dorothy is een opmerkelijke vrouw! Dat is het minste wat je kan zeggen. Ze is 72 lentes jong en haar eeuwig optimisme werkt ontzettend aanstekelijk.

74 paar vuile kousen had ze gisteren verzameld die ze meteen inruilde voor fris gewassen paren. Twintig duo’s vielen helaas niet meer te redden. Zelfs de nagelknippers die ze telkens mee heeft konden niet voorkomen dat grote gapende gaten zich er schaamteloos meester van maakte en voor koude voeten zorgde. De overige kousen waren er ook niet al te best aan toe. Hardnekkige vlekken lijken de trieste verhalen van ijzige nachten in de gure bossen van Puythouck en gevaarlijke oversteekpogingen te vertellen.

Dit zijn kleine lichtjes van hoop. Dit is het weerwoord van de burger op een gebrekkig beleid.

Terwijl de bewoners veranderen blijft zij als een rots in de branding naar de kampen trekken. Het heeft soms wat voeten in de aarde om alles uitgelegd te krijgen maar uiteindelijk begrijpen ze elkaar en kan de kousenruil van start gaan. Het is geen verrassing dat ze na al die tijd hartelijke zorgzaamheid de naam ‘mama Belgium’ kreeg toebedeeld. Dit is universele moederliefde.

 Dorothy en haar vriendin Michelle trekken wekelijks naar Duinkerke en doen dit als gewone burgers die bezorgd zijn. Dit betekent dat zij zelf voor hun fondsen moeten instaan om bijvoorbeeld waspoeder aan te kopen, verzorgingsproducten zoals shampoo, zeep, handdoeken, scheerzeep, tandpasta en tandenborstels. Ook zamelen ze mutsen, sjaals en natuurlijk ook kousen in.

Dit zijn kleine lichtjes van hoop. Dit is het weerwoord van de burger op een gebrekkig beleid. Dit is stil verzet.