Een lean asiel- en migratiebeleid

Een lean asiel- en migratiebeleid

donderdag 30 augustus 2018 16:31
Spread the love



de jungle van Duinkerke zomer 2018

Ik draai al even mee. Ik herinner me mijn instap in de informaticawereld kort voor de millenniumovergang. Net toen de paniek rond de Y2K Bit Bang ontstond en de wereld dacht dat alle computers, betaalautomaten tot zelfs vliegtuigen het om middernacht zouden begeven. Het was een aanzienlijke prijs die bedrijven moesten ophoesten als gevolg van de kortetermijnvisie vanuit het verleden die de jaarindicatie maar 2 digits had toebedeeld en we met andere woorden van het jaar 99 naar het jaar 00 overgingen.

Bij aanvang stond digitalisering in zijn kinderschoenen en werden informatica-afdelingen met fluwelen handschoenen benaderd. Het was als een magische box van Pandora waarbij het bedrijf in dienst stond van de informatisering. Het heeft dan ook ettelijke jaren geduurd alvorens de rollen werden omgedraaid. Maar de afgelopen decennia heeft de IT-business een hele kentering gekend en was het de gebruiker van IT-faciliteiten die een centrale rol kreeg toebedeeld. IT was niet louter een groep van techneuten, het werd een volwaardige business in dienst van het bedrijf met een management structuur en eigen IT governance. Dat er heel wat wordt gesleuteld aan IT-processen blijkt uit de verschillende methodieken en service management tools beschikbaar om zo snel en zo correct mogelijk diensten te leveren, de kosten te drukken en alles draaiende te houden in een steeds veranderende omgeving die steeds maar verder evolueert.

Dat we doorheen de jaren die we in de transitkampen doorbrachten onomwonden met de resultaten van hiaten binnen het asiel- en migratiebeleid werden geconfronteerd staat buiten kijf. Het was dan ook geen verrassing dat ik me na verloop van tijd serieuze vragen begon te stellen. Dit zijn geen futiliteiten, dit gaat over mensenlevens, mensen hun toekomst, dat van hun kinderen en de daaropvolgende generaties. Ik kijk met informatica-ogen naar dit beleid en kan alleen maar vaststellen dat het muurvast zit.

Ik had verandering verwacht, een ernstige reactie op een crisis van dit formaat. Ik stelde mijn hoop op Europa dat zich zou profileren als een samenhangend geheel en zich een humane houding zou aanmeten. Ik had iets verwacht in deze trend:

Zonder twijfel staat het asiel- en migratiebeleid voor minderjarigen met stip op één genoteerd dat schreeuwt naar verandering. De Europese Unie is er niet in geslaagd zijn lidstaten op één lijn te krijgen. Nochtans heb je een overkoepelende Dublin III verordening, maar cross-border samenwerking die kinderen via een humanitaire clausule onderschept is vandaag nog steeds zo goed als onbestaand met uitzondering van een dappere poging tussen Frankrijk en Engeland met het Dubs amendment.

‘Lean’ is een strategie en filosofie die waarde creëert, focust op snelheid en verspilling reduceert waardoor je kwaliteit verhoogt en doorlooptijden verbetert. Elke minuut een kind alleen onderweg is telt. Trek met alle lidstaten aan een zeel. Maak een uitzondering voor niet begeleide minderjarigen. Pluk deze kinderen uit de grote massa en zorg voor begeleiding op maat. Verschillende organisaties, zowel in Frankrijk, Hongarije, Bulgarije, Servië, Kroatië, Engeland als op Europees niveau trokken de alarmbel, schreven ieders hun eigen rapport en gingen op onderzoek uit om unaniem vast te stellen dat kinderen verdwijnen. Maar mensen verdwijnen zomaar niet. Kinderen verdwijnen van zodra ze een lidstaatgrens oversteken. Zij zullen kost wat kost hun doel bereiken. Maak voor deze kinderen een uitzondering, implementeer een uniform beleid met veilige corridors binnen Europa. Snelheid en focus zal de kansen aanzienlijk verminderen dat ze in handen vallen van criminele netwerken en mensenhandelaars zoals vandaag het geval.

Van het kastje naar de muur ondervinden we zelf ook wel eens. Je doorloopt een stappenplan maar eindigt in onbegrijpelijke kafka. Dan val je door de mazen van het net. Transitkampen zijn microgemeenschappen met heel wat verloop. Zo zagen we drie jaar geleden voornamelijk nieuwkomers die met de grote vluchtelingenstroom waren meegereisd en hun laatste hindernis nog dienden te nemen om op hun eindbestemming te geraken. Het laatste jaar zien we echter een toename van uitgeprocedeerde asielzoekers die hun toevlucht zoeken in de transitkampen omdat het Verenigd Koninkrijk een uitstekende toevlucht is om alsnog clandestien een leven op te bouwen. Het werkt gewoonweg. Zij die het Kanaal oversteken zullen opgaan in de 1.1 miljoen sans-papiers die het VK telt. Maar lidstaten blijven een documentje in handen duwen met daarop de eis het grondgebied te verlaten. We kregen deze documenten onder ogen in Brussel, Calais en Duinkerke en dat van de verschillende lidstaten.

‘Six Sigma’ is een project management tool. Ik moet een beetje toegeven, het is wat verouderd maar ik hou van de manier waarop je aan risico-analyse en berekeningen doet. Zelfs binnen onze landsgrenzen kennen we het gevolg van deze documentjes. Six Sigma leert je de hiaten in procedures te onderscheppen. Want wat gebeurt er na het geven van zo’n uitwijzingsbevel? Is het eigenlijk wel effectief? Draaien we niet in rondjes en smijten we de verantwoordelijkheden hiermee niet overboord? Je analyseert en capteert en verandert want je beseft dat hoe het er vandaag aan toegaat gewoonweg niet werkt. Je verdoezelt dat niet met flauwe excuses en holle oneliners maar in plaats daarvan ga je aan de slag.

Dat brengt me bij Lean in circles. Onze grote logge beleidskabinetten die focussen op hun domein en liefst op hun eigen eiland blijven vergeten de belangrijkheid van intersectionaliteit. Het zou helpen circles te vormen waarbij asiel en migratie samenzit met ontwikkelingssamenwerking en defensie. Vandaag lijkt het erop dat de ene partij een gebouw plat brandt maar de andere partij de achterdeur persé wil dichthouden zodat niemand kan ontsnappen. Een circle dat zich over een ernstig terugkeerbeleid buigt dat mensen in hun maximale waarde respecteert, begeleid naar een degelijke opleiding of een microkrediet toekent in combinatie met het leren van een degelijke stiel zodat gezinnen uit een economisch slop kunnen geraken.

De kentering die we in de informaticawereld zagen, de bereidwilligheid om te blijven sleutelen aan processen die niet werken, een kwaliteitsvolle langetermijnvisie met de mens over wie het gaat centraal. Ik wacht er nog steeds op.

We mogen er niet van uitgaan dat je iedereen door een asiel- en migratieproces kan rammen. Elke mens is uniek en draagt zijn eigen verhaal met zich mee. Stap weg van deze illusie en luister naar die kleine groep van mensen die door de mazen van het net glippen. ‘Tenzij je het zelf meemaakt weet je de situatie moeilijk te begrijpen.’ is een dijk van een uitspraak. Mensen gaan tot het uiterste omdat ze zich ervan bewust zijn dat er heel wat op het spel staat. Daarom is het van onschatbare waarde om met de grootste aandacht te luisteren naar elk verhaal en trachten te begrijpen om te zoeken naar een degelijke oplossing op maat. Het gaat uiteindelijk over mensenlevens.







take down
the paywall
steun ons nu!