Er was blijkbaar wat verwarring ontstaan over de juiste interpretatie van een recente uitspraak van minister van Energie Bart Tommelein (OpenVLD). Dat meldt ons Peter Mertens (PvdA) in de volgende woorden:

“Zelf 10.000 euro per maand verdienen en geen idee hebben hoeveel de noodzakelijke dingen kosten. Tot daar aan toe. Maar dan zeggen: “de  helft van de mensen heeft er geen benul van hoeveel elektriciteit ze  verbruiken en betalen”. Dat is pure projectie-retoriek van een  wereldvreemd politicus. Bart Tommelein zei het gisteren met afgestreken  gezicht in Villa Politica. De meeste mensen weten maar al te goed wat ze  verbruiken en betalen, mijnheer Tommelein. We verbruiken namelijk elk jaar MINDER, maar betalen sinds jouw factuurregering aan de macht kwam 467 euro MEER.”
(Bron citaat: Facebook)

Volgens meneer Tommelein hebben de meeste mensen in ons land er dus geen idee van hoeveel elektriciteit ze verbruiken en welk bedrag ze daarvoor betalen. Her en der dook een interpretatie op als zou de minister twijfelen aan de verstandelijke vermogens van andere mensen. Dit was echter absoluut niet wat Tommelein bedoelde. Het is dus zeker geen denigrerende of minachtende uitspraak die neerkomt op “de meeste mensen zijn achterlijk”, want zo is ze nooit bedoeld.

Deze rechtzetting illustreert dan ook dat de minister NIET misprijzend neerkijkt op Jan Modaal en Gerda Gemiddeld. Hij gaat er immers NIET van uit dat iedereen dom is. Wat een opluchting: deze minister is dus alvast geen elitarist.

Deze rechtzetting illustreert daarentegen WEL dat de minister zelf eigenlijk niet van de slimsten is. Hij is – met alle respect – alleszins te wereldvreemd om zelfs nog maar in te zien dat hij tot een geprivilegieerde klasse behoort. Te wereldvreemd om te beseffen dat een groot deel van ons, misschien wel de meeste mensen, wel degelijk bijna exact weten hoeveel ze betalen en hoeveel (of hoe weinig) ze overhouden.

Te wereldvreemd om te begrijpen dat ze dat saldo alleen maar kennen en angstvallig in het oog houden uit pure noodzaak. Simpelweg omdat ze elke euro drie keer moeten omdraaien en in twee bijten voor ze beslissen of iets écht de schaarse centjes waard is. En wat ze dan maar weer allemaal noodgedwongen uitstellen tot ‘later’. En in de meeste gevallen uiteindelijk gewoon helemaal niet zullen aankopen.

Tommelein is trouwens bijlange niet de enige in zijn beroepsgroep die in dit bedje ziek is. Om pakweg Tommeleins voorgangster Anemie Turteltaks niet te vermelden. Ik noem verder voor de vuist weg bijvoorbeeld Kris ‘het sociaal gezicht van deze regering’ Peeters, Alexander Het Crootje, Jan ‘niet Zjambo’ Jambon, Gwendolyn ‘Dolly’ Rutten, Joke ‘joke’ Schauvlieghe, en oh ja, Johan ‘Het Telraam’ Van Overtveldt.

Uiteraard hebben die knoeiers elk jaar miljarden te kort. Ze denken écht dat het geld moeiteloos bij iedereen binnenstroomt aan hetzelfde tempo als bij henzelf.

Zuinig leven? Spaarzaam – of zelfs maar een beetje respectvol en verantwoord, zonder spilzucht – omgaan met schaarse middelen, mensen en talenten?

Ho maar. Dat is voor het klootjesvolk.

Iemand die niet beseft wat er (binnen zijn bevoegdheidsgebied of zelfs meer algemeen in onze maatschappij) aan de hand is en dus al helemaal niet wat daar dan aan gedaan kan of moet worden,
Iemand die namelijk gewoonweg niet eens doorheeft dat de mensen überhaupt problemen hebben (nota bene de mensen die hem zijn maandelijkse ‘peulschil’ met vier nullen betalen) ],
Iemand die zich in slaap laat wiegen door het via ‘ons kent ons’ aan zichzelf toegekende appeltje voor de dorst en zo de voeling met onze samenleving verliest (ik zou dat fenomeen met een neologisme ‘intommelen’ willen noemen),
Iemand die buiten zijn eigen, ahum, idealisme dan ook zeker geen enkele incentive meer over heeft om daadwerkelijk iets aan de problemen van vandaag te doen en te bouwen aan een betere maatschappij voor morgen,
kort en goed: zo iemand hoort niet thuis in een regering of in de politiek tout court.

Waarom zetten we zulke mensen dan eigenlijk toch nog steeds in onze regering(en)? Want ja, het zijn wij die hen daar zetten door op hen te stemmen. Dat vele van onze politici ‘intommelen’ dankzij hun royale wedde is nog enigszins te begrijpen. Maar waar blijven zij verkiezing na verkiezing telkens opnieuw weer de benodigde stemmen vinden om het verkiesbaarheidscijfer te halen? Zijn wij, de gewone burgers, dan allemaal mee ‘ingetommeld’?