Idealistische trekkie

Idealistische trekkie

dinsdag 31 januari 2017 22:31
Spread the love




Als negenjarige koos ik kapitein Jean-Luc Picard als vader. Mijn echte vader lag in de zetel naast de mijne zijn roes uit te slapen.

Met het sterrenschip de USS Enterprise doorkruiste Captain Picard elk weekend de donkere, kille ruimte. We gingen samen op ontdekkingstocht, omringd door mensen en andere levende wezens die er allemaal anders uitzagen.

Ze waren allen uniek. Vrouw, man of onbepaald: je droeg hetzelfde uniform. Bruin, blank, groen of schubben: alle beroepen waren gelijkwaardig. Je werd gerespecteerd in de gewoontes en culturen van het eigen volk, zolang je er maar niemand anders pijn mee deed. Wat een idealistische droom, Captain. 

De laatste keer dat ik over gelijkwaardigheid en gelijke kansen nadacht discussieerde ik mee op zo’n feministisch Facebook-forum. Niet dat de gesprekken niet interessant waren maar uiteindelijk eindigden ze toch altijd op hetzelfde conflict. Ik, teelbaldrager, had geen flauw benul van wat zij, tampondragers, dagelijks te verwerken kregen. Wist ik dan niet wat het écht betekende om een deur voor een vrouw open te houden? Seksisme verdomme! Was dat gelijkwaardigheid? Wel?

Captain Picard was dé kapitein. Hij zorgde ervoor dat iedereen de zelfwaarde voelde om zich vol vertrouwen in dat diepe gevaarlijke onbekende te storten. Hij zocht mee naar de kleur van het ware leven verscholen binnenin dat kille afwezige. Mijn echte vader straalde dat vertrouwen niet uit: hij dreef enkel doelloos rond in dode ruimte. Ik wilde net zoals Captain Picard zijn. Dat én charmant.

Zo dacht ik dus dat vrouwen het leuk vonden om als vrouw vertroeteld te worden. In Star Trek geven ze elkaar ook nog altijd bloemen. De deuren op de USS Enterprise gaan wel automatisch open. Gewoon open voor iedereen die er door wil, ongeacht of die persoon nu een geslacht heeft of niet. De deur openhouden en bloemen geven is wat mijn stiefvader ook deed om iets te vieren of goed te maken. Feministes interpreteerden die bloemen echter anders. Dat was simpelweg patriarchale genderstratificatie! Patriacha-watte? Dat mannen altijd al de baas hebben gespeeld over vrouwen! Ah, dat dus. Ja, nu ik er bij stilsta, eigenlijk wel ja. Komt dat door die bloemen?

In een mum van tijd werd mijn Star Trek-idealisme herleid tot zogenaamd ‘mansplaining’. Dat fenomeen treedt op als ‘ware feministes’ geen argumenten meer hebben om jouw visie op gelijkwaardigheid te ontkrachten. Mensen die je visie afbreken omdat je een ander geslacht hebt, is dat geen seksisme? Nee, dit niet: wist ik dan niet dat blanke mannen geen maatschappelijke problemen hebben? Als die er toch zijn vallen ze ergens onderaan de stapel. Te veel andere problemen die eerst opgelost moeten worden. Die blanke man bepaalt de wetten en zit op de beste postjes, nu echt al véél te lang. De mannelijke dominantie moest vervangen worden door een vrouwelijke, en dringend. Weg met uitsluiting! Eerste werk: 6 % BTW op tampons verkrijgen.

Op die manier vertalen heel wat mensen de term feminisme automatisch als de strijd voor vrouwelijke dominantie, wat het niet is. Toegegeven, blanke mannen hebben alles goed geregeld voor zichzelf. De geschiedenisboeken vermelden erg veel belangrijke mannen maar erg weinig belangrijke vrouwen. Dat is zeker een probleem. Er staan ook weinig mensen met een andere kleur in die boeken en ook dat is echt een probleem. Vrouwen worden standaard uitsluitend als mannelijk vermaak gepresenteerd en ook dat is een groot probleem. De loonkloof en seksueel geweld worden politiek o zo snel genegeerd en ook dat is echt indicatief. Feministes hebben dus gelijk: vrouwen worden nog altijd niet gelijkwaardig behandeld. Natuurlijk moet je vechten voor je zelfwaarde.

De feministes op dat forum hadden vast niet erg veel naar Star Trek gekeken. Dan zouden ze hebben geweten dat problemen nooit worden opgelost door de ander een detail te verwijten. Geslacht kan je niet veranderen, enkel de manier waarop je ermee omgaat kan veranderen. Want net zoals die feministes wil ik een vrij leven. Ik wil leven in een wereld waar iedereen vol zelfvertrouwen kan zoeken naar de kleur van de eigen identiteit. Net zoals die feministes wil ik ook nooit nog worden afgerekend op mijn vorm, pigmentpercentage, seksuele voorkeur, taal, handicap, herkomst, gewicht, cultuur, de inhoud en vorm van mijn balzak of welk ander toevallig detail van mezelf dan ook. Maakt me dat dan ook een feminist? Misschien, maar eerst en vooral blijf ik een erg overtuigde en diep idealistische trekkie.

Deze opinie is gepubliceerd in januari 2017 op http://www.beslistfeminist.be/

take down
the paywall
steun ons nu!